บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 2

กรุงเทพฯ ยามเช้า ทองทาขับรถมาส่งหนูมาลีที่หน้าทำการไปรษณีย์ หนูมาลีร่าเริงลงจากรถด้วยความสดชื่น “แปดโมงไปรษณีย์เปิดพอดี จะได้เจอพ่อแล้ว อุ๊ย ลืม ขอบคุณพี่ทองทามากค่ะ จะไปวิ่งที่สวนลุมใช่ไหมคะ  ขอให้พี่เจริญรุ่งเรืองนะคะ” 

 “เบอร์พี่ เก็บดีๆ นะ มีอะไรก็โทรมา” ทองทากำชับด้วยความเป็นห่วง

“ค่ะ“

“เจอพ่อแล้ว  โทรบอกด้วยนะ” ทองทายังย้ำอีก

“ค่ะ บ๊ายบาย” หนูมาลีรับคำแล้ววิ่งหายเข้าไปข้างใน ทองทามองด้วยความเป็นห่วง

อีกด้านหนึ่ง ในบ้านเล็กน่ารักหลัง ร้านเซอร์ไพรส์ คาราโอเกะ

ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกจากห้องน้ำ ฮัมเพลงอย่างมีความสุข เปิดตู้เสื้อผ้าเลือกชุดแต่งกายมาใส่อย่างพิถีพิถัน ก่อนจะใช้เจลแต่งผม และฉีดโคโลญจน์ 

ขณะเดียวกัน ในที่ทำการไปรษณีย์ หนูมาลีนั่งมองรอหน้าตู้หมายเลขที่ 14 ตรงหน้า

คนใช้บริการกับเจ้าหน้าที่ทำงานไป สักพัก มีชายถือกุญแจมา หนูมาลีขยับมอง เขาเปิดตู้อื่นหนูมาลีเซ็ง นั่งรอต่อไป 

คนขับรถตู้ของแคที่มารับโรสแต่เช้าเพื่อไปแต่งตัวที่สตูดิโอ รถตู้มาจอดหน้าป้ายร้าน “เซอร์ไพรส์ คาราโอเกะ” ซึ่งเป็นคาราโอเกะขนาดกลาง มีบ้านเป็นหลังๆ ประมาณสิบหลังไว้เป็นห้องคาราโอเกะ  มีเวทีกลางเล็กๆ มีโต๊ะอาหารเรียงราย

โรสในชุดเสื้อผ้ารองเท้าผู้ชายดูดีทั่วไป เดินมาขึ้นรถ คนขับยิ้มให้โรสอย่างคนคุ้นเคย 

จวบจนเวลาเที่ยง หนูมาลีนั่งง่วง ปิดปากหาว ชายกลางคนใส่กางเกงทหารคนหนึ่งเดินมา หนูมาลีรีบตื่น เพ่งมองไปที่ลูกกุญแจที่เขาตั้งใจจะไปไข หนูมาลีลุกขึ้น ยิ้มๆ ทว่าชายคนนั้นเดินผ่านจากตู้ 14 ไปไขตู้อื่นๆ 

หนูมาลีเซ็ง “ไม่ใช่ตู้ 14 เฮ้อ” หนูมาลิคิดในใจอย่างผิดหวัง แล้วนั่งลงรอต่อ

เวลาผ่านไปจนถึงบ่าย หนูมาลีหลับไปเพราะรอมาหลายชั่วโมง เด็กสาวลืมตาตื่นขึ้นมาแบบเบลอๆ มองเห็นชงโคเดินมาเปิดตู้ที่ 14 ดวงตาหนูมาลีกระพริบปิดเปิดอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเปิดกว้าง