บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 2 หน้า 2
หนูมาลีสะดุ้งตื่นขึ้น วิ่งพรวดเข้ามา “มาเอาจดหมายไปให้พ่อเรืองหรือคะ”
“พ่อเรืองอะไร” ชงโคทำท่างงสงสัย
“ก็ฉันเห็นคุณไขตู้นี้ ตู้นี้ของเรืองยศ นี่จดหมายฉันเอง” หนูมาลีชี้จดหมายในมือที่ชงโคเอาออกมา
“เรืองยศ ก็ใช่นั่นแหล่ะ แต่ว่า” ชงโคอึกอัก
“นั่นล่ะ พ่อเรือง พ่อฉันเอง” เด็กสาวยืนยัน
“พ่อ! โฮ้ย เป็นไปไม่ได้หรอก” ชงโคทำท่าไม่เชื่อ
“พาฉันไปหาพ่อหน่อย” หนูมาลีขอร้องอีกฝ่าย
ชงโคมองหัวจรดเท้า ปักใจว่าเข้าใจผิด “ฉันมีหน้าที่แค่เอาจดหมายไปส่ง เรื่องอื่น เอาเป็นว่า ฉันไม่รู้ดีกว่า” ชงโครีบเดินหนีไป
“เดี๋ยวสิคุณ เดี๋ยวๆ”
ที่หน้าไปรษณีย์ หนูมาลีตามชงโคที่เดินเร่งหนี ชมโครีบขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ขับหนีไป
“คุณๆ เดี๋ยวก่อน” หนูมาลีรีบไปหามอเตอร์ไซค์วินแถวนั้น “พี่คะพี่ ตามรถคันนั้นไป ไปเร็วเข้าพี่”
รถมอเตอร์ไซค์วินของหนูมาลีขับตามรถมอเตอร์ไซค์ของชงโคไป ขณะที่ทองทาขับรถผ่านมาเจอเหตุการณ์เข้า
“หนูมาลี” ทองทาเรียกเด็กสาวทว่าอีกฝ่ายไม่ได้ยิน ชายหนุ่มจึงขับรถตามไปอีกคัน
ด้านชงโคขับรถไปสบายๆ ใส่หูฟังเพลงในมือถือ ไม่สนว่าใครตามมาหรือไม่ ส่วนหนูมาลีก็ชี้บอกคนขับไปซ้ายไปขวา มอเตอร์ไซค์วินขับดูฉวัดเฉวียนมาก ทำให้หนูมาลีเริ่มมีอาการพะอืดพะอม
รถของทองทาตามมาหนูมาลีติดๆ
ชงโคขับมอเตอร์ไซค์เข้ามาจอด เดินเข้าไปในร้านคาราโอเกะแบบชิลๆ หนูมาลีรีบลงจากรถแล้วรีบวิ่งเข้าข้างทางแล้ว อ้วก!
มอเตอร์ไซค์วินส่ายหน้า พูดด้วยภาษาอีสาน “บ้านนอกแท้ๆ”
หนูมาลีจัดการตัวเองเสร็จก็เงยหน้าขึ้นมองป้ายร้าน ก่อนจะเดินกลับมาจัดการกับวิน “เท่าไหร่คะ”
“มาตั้งไกล ขอร้อยหนึ่งนะ”
หนูมาลีเปิดกระเป๋าจ่ายเงิน ตามองป้ายร้าน สีหน้างงๆ นึกในใจว่า “ไม่ใช่ค่ายทหารนี่ พ่ออยู่นี่หรือ”
ด้านหลังร้านคาราโอเกะ บอยชายหนุ่มหน้าตาดี ซึ่งเป็นกัปตันของร้านกำลังขนลังเครื่องดื่มที่จะนำไปใช้ในงานปาร์ตี้ของแคที่ที่สตูดิโอขึ้นรถ
ชงโควิ่งมาขึ้นรถ โดยที่เจ้าตัวเอาจดหมายไปเก็บเรียบร้อยแล้ว “มาแล้วจ้ะ”