บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 14 หน้า 5
รัชโรจน์จงใจหั่นเนื้อสเต๊กให้วรนาฏเห็น เนื้อด้านในเป็นสีแดงมีเลือดฉ่ำ วรนาฏจ้องมอง ตาไม่กระพริบ
สุดาดวงทัก “ทำไมทานดิบๆ ขนาดนั้นล่ะโรจน์”
“แบบนี้แหละครับอร่อย เพราะจะได้รสหวานจากเลือดสดๆ” รัชโรจน์จิ้มชิ้นเนื้อที่ตัดออกมา จุ่มในซอส “แล้วทานกับซอสสูตรพิเศษของร้านนะครับ” เขาใส่ปาก เคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย “..สุดยอด คุณยายใหญ่ไม่ทานเหรอครับ“
“ยายไม่ทานเนื้อ” วรนาฎพยายามอดกลั้น
สุดาดวงอุทาน “ตายจริง”
“จริงเหรอครับคุณยาย ผมขอโทษนะครับ ผมไม่ทราบมาก่อน”
“ยายเห็นว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร จึงไม่ได้บอกใคร”
“งั้นทานอย่างอื่นแทนแล้วกันนะคะ มาพอดีเลย” พนักงานเอาปลาดิบจานใหญ่มาวางที่หน้าวรนาฏอีก วรนาฏตาลุกวาวอยากกิน วรินทร์ชวน “ว้าว ปลาดิบ น่ากินทั้งนั้นเลย คุณยายลองชิมดูสิคะ รับรองไม่คาว” วรินทร์คีบปลาดิบวางให้ในจาน วรินทร์มองวรนาฏ อยากรู้คำตอบ
“ของดิบๆ กับยายไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ ช่วงนี้ยายท้องไม่ค่อยดีด้วย แต่ไม่ต้องห่วง ยายทานข้าวต้มรองท้องมาแล้ว”
“สุนี่แย่จริงๆ เลย พาคุณป้ามาทรมานแท้ๆ เรากลับกันเลยก็ได้นะคะ”
“ไม่เป็นไรๆ ป้าไม่ได้อาการหนักอะไรมาก แค่เสาะท้องนิดๆหน่อยๆ” วรนาฎมองรัชโรจน์กับวรินทร์อย่างมีนัยยะ “ได้มาเห็นหลานๆ กินอิ่ม มีความสุข ฉลองที่อุ้ยปิดเทอมป้าก็ชื่นใจ พลอยมีความสุขไปด้วย” วรนาฏยิ้มเมตตา
ใบหน้าวรนาฏกลายเป็นกลุ่มควันดำรูปตะขาบ ลอยปกคลุมทั่วบริเวณเรือนปั้นหยาเคลื่อนต่อมา จนผ่านหลังหนานจรวยที่ยืนมองเรือนปั้นหยาอยู่นอกรั้วบ้านมนัสวาณิชย์
หนานจรวยหันหน้ากลับมาสีหน้าเครียด “ข้าเห็นอำนาจชั่วร้ายปกคลุมเต็มไปหมด ช้าไม่ได้แล้ว”
เดชดีใจ “รอคำนี้แหละอาจารย์ งั้นลุยกันเลย” เดชเป่าคาถาลงฝ่ามือ แล้วตบลงบนรอยสักยันต์หนุมาน เรืองรองขึ้น เดชจับตัวหนานจรวยและสนทรรศน์ไว้ ก่อนจะกระโจนพรวดเดียวข้ามรั้วหายเข้าไป นัยน์เนตรที่สะกดรอยตามมา แอบมองอยู่ ตกใจ
ออดหน้าบ้านถูกกระหน่ำกดไม่ยั้ง เสียงออดดังลั่น
“เออ มาแล้วๆๆ จะกดอะไรนักหนาเนี่ย” แก้วเปิดประตูเล็กออกมา หงุดหงิด “อ้าวคุณเนตร”
นัยน์เนตรโวยวาย “ทำไมช้านักเนี่ย ปล่อยให้ฉันกดเรียกตั้งนาน”
“หนูก็ซักผ้ารีดผ้า มีงานบ้านต้องทำนะคะ ไม่ได้ว่างจัดขนาดมากดออดบ้านคนอื่นเล่น”
“แกว่าใคร ฉันก็ไม่ได้ว่าง แต่ฉันเห็นว่ามีคนแอบปีนรั้วบ้านเข้าไป”
“ใครคะ ไม่มีหรอก คุณเนตรคงตาฝาด หรือไม่ก็มโนไปเอง”
“มีสิ ไปทางเรือนปั้นหยาโน่น ให้ฉันเข้าไปก่อน ฉันจะไปดูเอง” นัยน์เนตรจะแทรกตัวเข้าไปข้างใน
แก้วรีบขวาง ปิดประตูล็อก “โอ๊ย ไม่ได้หรอกค่ะ ไม่มีใครอยู่บ้านเลย คุณๆ เค้าออกไปข้างนอกกันหมด คุณยายวรนาฎก็ไปด้วย”
“นี่แกกล้าขวางฉันเหรอ ฉันเป็นหลานคุณยายวรนาฏ ฉันจะไปเรือนคุณยายฉัน แกไม่มีสิทธิ์ห้าม”