บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 11 หน้า 4
ด้านนอกหน้าเรือนกาแลเก่าๆ ใต้ถุนสูง ได้ยินเสียงสวดคาถาดังอยู่ภายใน
สนทรรศน์กำลังก้าวขึ้นบันไดไป แต่ต้องชะงัก เพราะเห็นเงาคนอยู่ใต้ถุนเรือน “อาจารย์เดช.. อาจารย์เดชรึเปล่าครับ” สนทรรศน์เดินตามเข้าไปใต้ถุน เห็นด้วยหางตาว่ามีเงาดำลักษณะคล้ายเสือ กระโจนพรึ่บ.. สนทรรศน์หันขวับ ไม่เห็นอะไร เงาดำเดิม กระโจนข้ามศีรษะของสนทรรศน์อีกครั้ง พรึ่บ..หูได้ยินเสียงขู่คำรามดังอยู่ข้างหลัง สนทรรศน์ระวังตัว ด้านหลัง ไอ้จั๋นยืนจ้องสนทรรศน์อยู่ แยกเขี้ยว ท่าทางเหมือนเสือ กลางหน้าอกสักเสือเผ่น สนทรรศน์หันหลังกลับไปดู ทันใดไอ้จั๋นก็คำรามลั่นแล้วพุ่งเข้ากระแทกสนทรรศน์ เล็บตะบปจนกระเป๋าคาดอกสนทรรศน์หล่น ของขลังกระจายเกลื่อน สนทรรศน์ตกใจ รีบฉวยมีดหมอของพ่อขึ้นมาสู้ สนทรรศน์เอาด้ามมีดกระแทก แสงวาบขึ้น ร่างของไอ้จั๋นชะงักนิ่ง สลบไป ลูกศิษย์ของเดชช่วยกันประคอง
เดชมองแปลกใจ เห็นเครื่องรางของขลังที่เกลื่อนพื้น “แกเป็นใคร คิดจะมาลองของข้าเหรอวะ”
“ไม่ใช่ครับ ผมมีธุระกับอาจารย์เดช”
“ฉันนี่แหละวะ อาจารย์เดช ตัวจริงเสียงจริง “
สนทรรศน์มอง ไม่ศรัทธา
เดชลงนั่งบนตั่ง สั่งสนทรรศน์ “ถอดเสื้อออก”
“ถอดเสื้อทำไมครับ”
“เอ้า ไม่ถอดเสื้อ แล้วจะสักยันต์ยังไงวะ”
“ผมไม่ได้มาสักยันต์”
“อ้าวก็ไหนบอกว่ามีธุระกับข้า” อาจารย์เดชหยิบเครื่องรางของขลัง ออกมาวางทีละชิ้น “หรือสนใจด้านอื่น ถ้าเมตตา มหาเสน่ห์ ก็นี่ อิ่นไม้มะยมตายพราย ใครเห็นใครก็รัก หรืออยากได้แรงๆ พ่องั่งแม่เป๋อ รับรองว่าหลงจนโงหัวไม่ขึ้น” สนทรรศน์ยังนิ่ง “อะ..ตะกรุด สีผึ้ง ฉันก็มีนะ รับรองพุทธคุณแรงกล้าทั้งนั้น ราคากันเอง ถือว่าฉันช่วยเอาบุญ”
“ผมไม่ต้องการของพวกนี้หรอกครับ ผมต้องการพบหนานจรวย พ่อผมบอกให้มาที่นี่ อาจารย์เดชจะพาไปพบหนานจรวยได้”
“แกต้องการพบหนานจรวยจริงๆ เหรอ”
“ใช่ครับ”
เดชทำเป็นหนักใจ “แหม่.. หนานจรวยเป็นคนสันโดษ ปลีกวิเวกอยู่ในป่าเขา ไม่ใช่ใครจะพบได้ง่ายๆ หรอกนะ” สนทรรศน์ผิดหวัง “แต่แกมาหาถูกคนแล้วล่ะ ฉันพาไปได้”
สนทรรศน์ดีใจ “จริงนะครับ ขอบคุณครับอาจารย์”
“ยัง ยังก่อน ฉันยังพูดไม่จบ ฉันพาแกไปได้ ถ้า...” เดชดันพานไปตรงหน้าสนทรรศน์
สนทรรศน์เก็ท หยิบเงินวางบนพานให้แบบเซ็งๆ เดชชำเลืองมอง เงินน้อยไป ทำเมิน สนทรรศน์จำใจต้องหยิบเงินใส่เพิ่มให้อีก เดชยิ้มกริ่มพอใจ หยิบพานไปจบเหนือหัว ก่อนวางบนแท่นบูชา
ที่ศาลาริมคลอง บ้านมนัสวานิชย์ วรินทร์ในชุดนักศึกษาเดินเข้ามากับรัชโรจน์
“พี่โรจน์มีอะไร ถึงต้องมาแอบคุยตรงนี้”
รัชโรจน์หยิบสร้อยพระขรรค์เงินออกมา “ทรรศน์เค้าฝากสร้อยนี่มาให้เรา เมื่อคืนคุณพ่อกับคุณแม่ซักพี่เรื่องทรรศน์ใหญ่เลย ดูท่านทั้งสองคนจะเชื่อตามที่คุณยายใหญ่เตือน ท่าทางเป็นกังวลมาก ...กลัวทรรศน์จะทำอะไรเราน่ะ”