บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 3 หน้า 5
“ขอบใจมากนะวัลย์ ขอบใจจริงๆ”
วัชรีวัลย์สีหน้าลำบากใจ “พี่นาฎ พี่แน่ใจเหรอว่าพี่สุรนิตย์จะทำให้พี่มีความสุขได้จริงๆ”
“แน่ใจสิ พี่มั่นใจในตัวเค้า ถ้าวันหนึ่งวัลย์มีคนรัก วัลย์ก็จะรู้สึกแบบพี่”
วรนาฎจะไปแต่วัชรีวัลย์ดึงไว้ “พี่นาฎ..” วรนาฎมองน้องรอว่าจะพูดอะไร “โชคดีนะจ๊ะพี่”
วรนาฎกอดน้องอีกครั้ง “แล้วพี่จะติดต่อมานะ”
หน้าบ้านเข่าไม้เก่าๆ ในสุโขทัย รถสามล้อถีบเข้ามาจอด วรนาฎจ่ายเงินลงจากรถ แล้วไปที่ประตู “พี่สุรนิตย์คะ” ประตูแง้มออกเบาๆ วรนาฎผลักเข้าไปในบ้านที่มืดสลัว ได้ยินเสียงหนุ่มสาวหัวเราะกันอยู่ข้างในห้องนอน วรนาฏแปลกใจ ค่อยๆ แง้มประตูห้องนอน แล้วต้องชะงักเห็นสุรนิตย์กำลังกอดจูบอยู่กับผู้หญิงสวยคนนึง ทั้งสองคนอยู่ในสภาพเกือบเปลือยเปล่า
วรนาฏเปิดประตูออก “พี่สุรนิตย์!“ สุรนิตย์กับหญิงสาวชะงักหันมา สุรนิตย์ดูท่าทางไม่ตกใจ “นี่มันอะไรกัน ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร”
“รตีเขาเป็นเมียของพี่ เราแต่งงานกันมาเกือบปีแล้ว”
รตีเชิดใส่ไม่ยี่หระ กอดสุรนิตย์
“นี่หมายความว่า พี่หลอกฉันมาตลอด ทำไม.”.
“เงินยังไงล่ะนาฏ ช่วยไม่ได้ ก็พี่มันจน แล้วนาฏก็รวย แต่โง่”
รตีกอดสุรนิตย์ หัวเราะเยาะเย้ย เสียงดังก้อง วรนาฏช๊อกที่ได้ยินความจริงจากปากของคนรัก วรนาฏมองเห็นสีหน้าเยาะเย้ยของทั้งคู่ดูบิดเบี้ยว “ไม่ ไม่จริง ไม่” วรนาฎ ปิดหู วูบล้มหมดสติไป ทุกอย่างกลายเป็นสีดำสนิท
ที่คุ้มไม้สัก วรนาฏเพ้อ “ทำไม พี่ต้องหลอกนาฎ ทำไม” วรนาฏลืมตาขึ้น เห็นยายทรัพย์จ้องมองอยู่ ยันตัวลุกขึ้น มองรอบๆ แปลกใจ “คุณยาย นาฏกลับมาที่นี่ได้ยังไงคะ “
“ความรักทำให้คนเป็น กลายเป็นคนตายมานักต่อนักแล้ว”
วรนาฏนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “พี่สุรนิตย์”
“ผู้ชายหาดีไม่ได้สักคน จงลืมไอ้ผู้ชายสับปลับคนนั้นซะ มันไม่มีค่าคู่ควรกับเอ็ง”
“คุณยายทราบ....”
“ข้ารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเอ็ง เพราะเอ็งเกิดมาเพื่อเป็นทายาทของข้า วรนาฏ.. ขอเพียงเอ็งยอมรับด้วยความเต็มใจ เอ็งจะได้ครอบครองทุกอย่าง ทั้งเงินทอง ทรัพย์สมบัติ และชีวิตที่เป็นอมตะ ไม่มีวันแก่เฒ่า....
วรนาฏในตอนนี้หัวใจแหลกสลาย “ชีวิตนี้ นาฏไม่ต้องการอะไรอีกแล้วค่ะทุกอย่างมันดับสูญไปหมดแล้ว”
“ข้ายังพูดไม่จบ .....เอ็งจะมีอำนาจที่ผู้หญิงอื่นไม่มี....อำนาจที่จะทำให้พวกผู้ชายมันมาสยบแทบเท้า.....” วรนาฎสบตายายทรัพย์ ความแค้นพลุ่งพล่านขึ้น “แต่ถ้าเอ็งอยากจะกลับไปเป็นทาสรักของผู้ชายที่ไม่แยแสเอ็ง ก็ตามใจ ข้าจะให้คนไปส่งเอ็งกลับบ้าน แม่กับน้องสาวเอ็ง กลับไปรอเอ็งอยู่แล้ว” ยายทรัพย์ทำท่าจะเดินออกไป