บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 13 หน้า 10
ไมตรีนั่งดูรายงานที่วารินทำให้อยู่บนโต๊ะ หน้าปกรายงาน เขียนว่า A เสียงของอาจารย์เข้ามาในหัว
“หัวข้อรายงานคุณเรื่อง การผลิตปุ๋ยชุมชน นี่มันดีมากนะ แต่ที่ดีกว่านั้นคือแนวความคิดการสร้างความสามัคคีและการแบ่งปันในชุมชน ยิ่งวิธีนำเสนอยิ่งดีเลย ตั้งใจนะผมอยากเห็นวันที่คุณจะนำเสนอกับเพื่อนๆ”
ไมตรีกุมขมับเครียดมองรายงานตาไม่กระพริบ
อีกด้านวาริน เดินเข้ามามีแตกับฝ้ายเดินมาด้วย วารินพอเห็นไมตรีก็เดินไปทางอื่นไม่ได้สะบัดหรือแสดงความโกรธเหมือนแต่ก่อน มีแต่แตกับฝ้ายที่จ้องหน้าไม่พอใจ ก่อนสะบัดหน้าเดินตามวารินไป
ไมตรีรู้สึกเศร้าและเสียใจไม่รู้จะทำตัวยังไง
ที่สำนักงาน ในห้องทำงานพ่อเลี้ยงวิทย์ รุทรพยักหน้าให้ทิปปี้มานั่งที่โต๊ะแล้วหันคอมให้ทิปปี้ดู
“ฉันนั่งดูแฟ้มทั้งหมดแล้ว เราสั่งปุ๋ยกับยาฆ่าวัชพืชเยอะมาก ทำไมต้องสั่งเยอะขนาดนี้ แล้วเธอดูในคอมสิ ตัวเลขของปีนี้มีการสั่งล่วงหน้าไปก่อน แล้วก็มาสั่งเพิ่มอีก มันเยอะไปนะ”
ทิปปี้งง “อุ่ย....ฉันไม่รู้เรื่องหรอก ก็ทำใบสั่งมายังไงฉันก็ทำตาม”
“พี่กูรไม่รู้เรื่องนี้อีกตามเคยใช่ไหม”
“ฉันก็ไม่รู้นะ แต่คนเปิดออร์เดอร์คือนายชาติ” ทิปปี้ไม่แน่ใจ “หรือพี่กูรควรจะรู้ เพราะนายชาติเองก็ต้องส่งรายงานให้พี่กูรดู ถ้าเธอคิดว่ามีอะไรผิดปกติจะให้ฉันบอกพี่กูรไหม”
“เอ่อ อย่าเพิ่งดีกว่า ฉันเพิ่งเข้ามาดูงาน บางทีอาจจะยังไม่รู้รายละเอียดพอ เดี๋ยวฉันถามพี่กูรเองดีกว่า ขอบใจนะ”
ทิปปี้เดินออกไป รุทธนั่งคิดๆแล้วก็เปิดดูในแฟ้ม “พนักงานขาย นีรนุช” ระหว่างนั้นโทรศัพท์ของรุทรก็ดังขึ้น
รุทรรีบกดรับ “ครับคุณลุง....วาทิตไม่เป็นอะไรเหรอครับ” รุทรดีใจถอนใจโล่งอก “ผมค่อยสบายใจหน่อย ทางนี้เหรอครับ” รุทรมองแฟ้มแวบนึง “เอ่อ....มันก็มีบางอย่างที่ผมสงสัย แต่คุณลุงไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลให้เรียบร้อย”
เมทินีกับทิปปี้นั่งคุยกันในสำนักงาน
“แต่ฉันก็บอกแล้วต้องถามพี่กูร เค้าว่าจะไปถามเอง”
“แค่นี้เองเหรอ”
“กำลังสงสัยใช่ไหม ว่าวาทิตกำลังคิดจะทำอะไร”
เมทินีพยักหน้ารับ “ใช่...ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากจะนั่งสะกดจิตให้รู้ไปเลยว่าวาทิตคิดอะไรแกพอจะหาหมอสะกดจิตเก่งๆได้ไหม”
“หมอสะกดจิตเหรอ....เฮ้ย...ฉันนึกออกแล้ว” ทิปปี้ยิ้มดีใจ
เมทินีมองทิปปี้สงสัยว่าทิปปี้มีแผนอะไร
อนุวัตร แรม วิทย์ วาริน นั่งคุยกันที่ระเบียงบ้านท้ายไร่ พร้อมกับทานของว่าง