บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 19

เมทินีถูกวางลงบนแคร่ หญิงสาวยังสลบอยู่ โจรทั้งสี่ยืนมุงดูร่างเมทินี 

“ไม่อยากจะเชื่อเลย ไอ้หมู่บ้านที่เราผ่านมาเป็นสิบครั้งจะมีสาวๆสวยๆแบบนี้”

“จะรอช้าทำไมวะ จัดการมันเลยสิ”  โจรคนที่สองรีบก้มลงจะปล้ำเมทินีแต่โจรคนแรกดึงคอเสื้อขึ้นมา “เฮ้ย...ตามลำดับสิวะ กูเป็นลูกพี่ต้องกูก่อน”

“ได้ไงล่ะพี่ ฉันอุตส่าห์ไปอุ้มมันมา ฉันต้องได้ก่อนสิ” โจรคนที่สามไม่ยอม

โจรลูกพี่หยิบปืนมาขู่ “ถ้ามึงจะได้ก็เอาลูกตะกั่วไปก่อนแล้วกัน” โจรที่อุ้มเมทินีมาจ๋อย

“งั้นก็รีบจัดการสิ พวกฉันจะได้รอขอส่วนบุญด้วย” โจรคนสุดท้ายสรุป  

โจรลูกพี่มองเมทินีแล้วหัวเราะ ที่เหลือหัวเราะตาม

รุทรเดินมาในป่าพยายามมองรอบๆ เพื่อหาเมทินีกับโจร แล้วรุทรก็มองเห็นควันไฟมาแต่ไกล รุทรมองครุ่นคิดแล้วรีบวิ่งไปทางควันไฟ หน้ากระท่อมเห็นโจรสี่คนนั่งกินเหล้ากัน 

โจรลูกพี่เริ่มเมา “เอาละเว้ย ได้ที่แล้ว เดี๋ยวกูไปสนุกกับน้องเค้าหน่อย พวกเอ็งรอต่อคิวได้เลย”

โจรทั้งสี่หัวเราะแล้วโจรลูกพี่ก็เดินเข้ากระท่อมไป 

รุทรเดินมาแล้วต้องหยุดชะงักที่ต้นไม้ต้นหนึ่ง มองโจรอีกสามกินเหล้ากัน “จะใช่พวกที่จับเมมาหรือเปล่า?”

โจรบลูกพี่เดินเข้ามา แล้วนั่งลงข้างร่างของเมทินี  โจรยิ้มพอใจแล้วโน้มตัวลงจะจูบเมทินี เมทินีลืมตาพอเห็นหน้าโจรก็กรี๊ดแล้วชกหน้าโจรตามสัญชาตญาณ 

“โอ๊ย...อีบ้า มึงกล้าชกกูเหรอ”

เมทินีตกใจรีบวิ่งหนีไปมุมหนึ่ง  

รุทรที่ยืนแอบดูครุ่นคิด “หรือพวกนี้จะเป็นพวกเดินป่ามาพักแรม” รุทรตัดสินใจจะรีบออกไปเดินตามหาเมทินีต่อ 

ทันใด เสียงกรี๊ดของเมทินีดังขึ้น “กรี๊ดดดดดดดด” 

รุทรชะงักตกใจ “เม”