บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 22
อังกูรกับกินนรีมองไปที่ประตู
รุทรเข้ามาในห้อง เห็นกินรียืนอยู่กับพ่อเลี้ยงวิทย์ที่นั่งบนรถเข็นอยู่ที่โต๊ะทำงาน มีปากกาวางอยู่ใกล้มือ รุทรเริ่มสงสัย
อังกูรหลบอยู่มุมหนึ่ง หยิบของเตรียมฟาดหัวรุทร
“ยังไม่พาคุณพ่อเข้านอนอีกเหรอนรี”
กินรีอึกอัก “คือ...นรียังไม่ได้ให้ยาก่อนนอนกับพ่อเลี้ยง เดี๋ยวทานยาเสร็จแล้วนรีจะพาไปนอนค่ะ”
รุทรเดินมาจ้องหน้ากินรีสงสัย “ปกติคุณพ่อก็ทานยาที่เตียงได้ แล้วจะให้ยา ต้องใช้ปากกามากกว่าแก้วน้ำกับยาเหรอ” รุทรเดินไปหยิบปากกาชู
กินรีพยายามทำสีหน้าให้ปกติที่สุด “นรีกำลังจะจัดยาให้พ่อเลี้ยงจริงๆนะคะ”
“มีอะไรหรือเปล่านรี”
“ไม่มีอะไรค่ะ”
รุทรจ้องหน้ากินรี แล้วมองไปรอบๆห้อง แล้วตัดสินใจเดินไปมุมหนึ่ง สีหน้ากินรีไม่ดี กลัวรุทรจับได้ อังกูรที่หลบอยู่กำของที่อยู่ในมือแน่น ลุ้นว่ารุทรจะจับได้ไหม ถ้ารุทรเดินมาก็พร้อมตีรุทร
รุทรค่อยๆ เดินเข้าไป แต่ไม่พบอะไร กินรีถอนหายใจอย่างโล่งใจ รุทรหันกลับมามองกินรี กินรีหลบตา “ให้คุณพ่อทานยาแล้วก็รีบเข้านอนได้แล้วนะ”
“ค่ะ”
รุทรมองกินนรีอย่างสงสัย แต่ก็เดินออกไปจากห้อง กินรีรีบไปปิดประตู อังกูรออกมาจากมุมที่ซ่อน “นรีว่า คุณกูรรีบออกไปก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวมีใครมาเห็น”
อังกูรจับแขนกินรีมองแกมบังคับ “ฉันให้เวลาพรุ่งนี้อีกวัน เธอต้องทำให้ไอ้วิทย์มันเซ็นพินัยกรรมให้ได้ รู้ไหมนรี”
กินรีพยักหน้ารับอย่างจำยอม อังกูรรีบออกไปจากห้องอย่างระวัง
รุทรกลับมาที่ห้อง ไฟในห้องมืด รุทรเข้าใจว่าเมทินีนอนหลับอยู่บนเตียงเพราะผ้าห่มคลุมมิด รุทรลุกขึ้นหันมาจะหอมแก้มเมทินี ไฟติด รุทรค้าง หันมาเห็นเมทินียืนยิ้มอยู่ “จะทำอะไรนะวาทิต”
รุทรอึ้งมองเมทินี แล้วเปลี่ยนเป็นทำตัวปกติแต่แอบเขิน เปลี่ยนเรื่อง “ทำไมยังไม่นอนอีกเม”
เมทินีเดินมาใกล้รุทร ยิ้มล้อ “ถ้าฉันหลับ ก็ไม่รู้นะสิ ว่าจะมีคนมาแอบขโมยหอมแก้ม”