บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 22 หน้า 2
รุทรยิ้ม พยักหน้ารับ “ใครว่าแอบล่ะ จะหอมจริงๆต่างหาก”
รุทรจะคว้าตัวเมทินีมาหอม แต่เมทินีรู้ หลบทัน ทั้งคู่ยิ้มให้กัน เมทินียิ้มกวนๆใส่รุทรท้าท้ายแบบน่ารักๆ “เล่นแบบนี้ใช่ไหม ถ้าผมจับเมได้คูณสองนะ”
เมทินียิ้มท้าทายไม่กลัวรุทร รุทรวิ่งไล่จับเมทินี เมทินีหนีรุทรทั้งคู่วิ่งกันอยู่ในห้อง จนรุทรจับตัวเมทินีได้ฟัดแก้มเมทินี
เมทินีหัวเราะบ้าจี้ล้มลงไปที่เตียงทั้งคู่ เมทินีมองหน้ารุทร รุทรมองเมทินี รุทรค่อยๆโน้มหน้าจะจูบเมทินี เมทินีหลับตารับ รุทรเปลี่ยนไปหอมหน้าผากแทน มองกันซึ้งๆ “นอนเถอะเมดึกแล้ว”
เมทินียิ้มรับ ทั้งคู่นอนด้วยกัน รุทรห่มผ้าให้เมทินี นอนมองตาซึ้งๆกัน “ฝันดีนะเม”
เมทินียิ้ม “ต่อไปนี้เธอต้องบอกฝันดีฉันทุกคืนเลยนะวาทิต”
รุทรยิ้มรับ เมทินียิ้มตอบ หลับตา รุทรมองเมทินีลูบผมด้วยความรัก แล้วค่อยๆหลับตามไป
กินรีเข็นรถพ่อเลี้ยงวิทย์ไปตามทางโดยมีเมทินีเดินตาม
“ที่จริงเธอไม่ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนฉันก็ได้ ฉันอยู่กับพ่อเลี้ยงสองคนได้”
“ไม่ได้หรอก วาทิตเค้าสั่งไว้”
กินรีเริ่มกังวล “อ๋อ...เหรอ ถ้าเธอไม่เบื่อก็ตามใจ” กินรีทำเป็นนึกได้ “ตายจริงฉันลืมยาก่อนอาหาร เธอช่วยไปหยิบยากับน้ำให้หน่อยได้ไหม ฉันเตรียมไว้ที่โต๊ะหัวเตียงพ่อเลี้ยงน่ะ”
“ได้สิรอเดี๋ยวนะ” เมทินีรีบเดินไป
กินรีเห็นเมทินีไปแล้วก็รีบเข็นรถออกไปทันที
กินรีเข็นรถมาจอดที่โต๊ะทำงาน แล้วเดินมาหาพ่อเลี้ยงวิทย์ นั่งลงตรงหน้า “พ่อเลี้ยงคะ นรีไม่ได้อยากทำแบบนี้ นรีขอโทษ แต่พ่อเลี้ยงยอมเซ็นพินัยกรรมเถอะนะคะ”
กินรีหยิบพินัยกรรมออกมาพร้อมปากกา พ่อเลี้ยงวิทย์ยังนั่งนิ่ง กินรีมองด้วยความสงสาร แล้วก็หยิบรูปวาทิตที่อยู่บนโต๊ะทำงานมาดู “นรีรู้ว่ากำลังทำผิดต่อคุณวาทิต แต่นรีไม่อยากให้คุณกูรทำร้ายใครอีกแล้ว นรีต้องการชีวิตที่สมบูรณ์ คุณวาทิตช่วยดลใจให้พ่อเลี้ยงเซ็นเถอะนะคะ มันเป็นทางออกที่ดีที่สุด”
พูดจบกินรีก็ร้องไห้รู้สึกผิดแล้ววางรูปวาทิตลงที่เดิม
พ่อเลี้ยงวิทย์ขยับปากพูดชื่อวาทิตเบาๆ “วาทิต”
กินรีพอเห็นอาการพ่อเลี้ยงวิทย์ก็ตกใจ มองหน้าพ่อเลี้ยงวิทย์ เห็นสายตาพ่อเลี้ยงวิทย์ที่เคยว่างเปล่ามองไปที่รูปวาทิต “ใช่ค่ะ คุณวาทิต”
พ่อเลี้ยงวิทย์พึมพำ “วาทิต”
กินรีก็คิดบางอย่างออกทันทีหลับตาเหมือนนับ 1-3 แล้วตัดสินใจโกหก “พ่อเลี้ยง ถ้ายังรักคุณวาทิตก็เซ็นชื่อนะคะ ทำเพื่อคุณวาทิตนะคะ”