บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 20 หน้า 3
“ก็ที่พี่กูรพูดน่ะสิ ทำไมพ่อเลี้ยงต้องปิดเรื่องหมอกับเรื่องโรงพยาบาล ที่วาทิตไปรักษาตัวด้วย แล้วหมอเทวดาที่ไหนนะถึงได้รักษาวาทิตให้เป็นคนละคนขนาดนี้”
“ฉันก็ยังสงสัยอยู่นะ แต่...ถ้าฉันสงสัยแล้วฉันจะค้นหาไปทำไม เพราะไม่ว่ายังไงฉันก็รักวาทิตแน่นอน”
ทิปปี้จับมือแล้วยิ้ม “ก็ถูกของแกนะ ไม่ว่าวาทิตคนก่อนหรือคนนี้ ก็เป็นคนดีที่รักแกทั้งคู่ ฉันดีใจนะที่แกกับวาทิตรักกัน ขอให้แกมีความสุขกับความรักครั้งนี้นะ” ทิปปี้ดึงเมทินีเข้ามากอด ทิปปี้ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์แกล้งเมทินี “ว่าแต่ตอนแกไปอยู่ที่หมู่บ้านนั่นสองคน แกเอ่อ.....”
เมทินีเขิน “บ้าเหรอ...ไม่มีหรอก”
“จะไปรู้เหรอ เห็นมีความสุขนักหนานี่”
เมทินีคิดถึงตอนบนเขา “ใช่ ตอนที่อยู่บนนั้นฉันคิดว่ามีความสุขมากนะ เอาเข้าจริงก็ไม่อยากลงมาเลย”
ทิปปี้ฟังแล้วกรี๊ดดดดด แล้วมีเสียงเคาะประตู “เข้ามาได้”
ประตูเปิดออกเห็นเป็นอังกูรยืนยิ้มอยู่ “พี่มีเรื่องอยากคุยกับเม”
เมทินีรู้สึกอึดอัด ทิปปี้เองก็หวั่นใจว่าอังกูรจะทำเสียเรื่องไหม
ที่แปลงดอกไม้ อังกูรมองเมทินีด้วยแววตาที่บ่งบอกความรู้สึกผิดหวังเสียใจน้อยใจ
“พี่เสียใจนะที่เมไม่คิดจะโทรหาพี่ทันทีที่ใช้โทรศัพท์ได้ และที่แย่ที่สุดคือพี่เป็นคนสุดท้ายในไร่ที่รู้ว่าเมกลับมา”
“เม...ขอโทษค่ะ เมคิดว่าทิปปี้น่าจะบอกพี่กูร”
“แต่พี่อยากรู้จากเม พี่อยากฟังเสียงเม”
เมทินีรู้สึกอึดอัดจึงเลี่ยงที่จะไม่ตอบ
“รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงและคิดถึงเมมากแค่ไหน”
“พี่กูร เราเคยคุยกันแล้ว ว่าเราจะเป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอคะ”
“ใช่ เราเคยคุยกัน แต่เมรู้ไหมพี่ไม่เคยทำได้เลย” อังกูรจับมือเมทินี “พี่ยังรักเมตลอดไม่มีลดลงเลย แม้แต่วินาทีเดียว” อังกูรบีบมือเมทินีแน่น
เมทินีค่อยๆดึงมือออก “เมขอบคุณพี่กูรมากนะคะ กับความรู้สึกดีๆที่มีให้เม แต่ยังไงมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้”
อังกูรจริงจัง “อีกไม่นานหรอกเม พี่จะทำให้มันเป็นไปได้ เมจะไม่ต้องทนทรมานกับวาทิต”
“พี่กูรคะ การที่เมได้อยู่กับวาทิต เมไม่ได้รู้สึกทรมานหรือลำบากอะไรเลย”
อังกูรอึ้ง “หมายความว่า...เมรู้สึกดี ที่อยู่กับมันงั้นเหรอ”
“มันมากกว่าความรู้สึกดีแล้วค่ะพี่กูร”
อังกูรโมโห “เมรักมันใช่ไหม” เมทินีไม่ตอบเพราะไม่อยากทำร้ายอังกูร อังกูรเสียใจเจ็บใจมากกำหมัดแน่น
“เมขอให้เราสองคน เป็นพี่น้องกันอย่างที่เคยตกลงกันไว้ดีกว่านะคะ” เมทินีสงสารอังกูร แต่ก็คิดว่าเดินจากมาจะดีกว่า
อังกูรมองตามด้วยความเจ็บปวดแล้วตัดสินใจโพล่งออกมา “วันหนึ่งเมจะเสียใจเพราะไอ้วาทิตกับพ่อมัน”