บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 17
ดัดแปลงจากบทประพันธ์ของ กีรตี ชนา บทโทรทัศน์ ชลนภัสส์ จันทรังษี จีรนุช ณ น่าน
ห้องทำงานเขตต์ในโรงแรม ภาคต่อว่าเขตต์ด้วยความโกรธและผิดหวังในตัวน้องชายเป็นอย่างมาก
“แกรับปากว่าจะไม่นอกใจแพรนวลอีก”
“ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่ตั้งใจแล้วนาตยามาอยู่ที่นี่ได้ไง”
“นาตเสนอตัวเอง เธอรับปากว่าจะไม่วุ่นวายกับแพร” ภาคโกรธมาก “ไอ้เขตต์ !”
ภาคต่อยเขตต์เปรี้ยงจนเขตต์หน้าหัน ศิรินุชยืนตะลึงตกใจ ธีรภพรีบเข้าไปห้ามภาค “ใจเย็นไอ้ภาค”
ภาคชี้หน้าเขตต์ “ฉันขอร้องน้าปราณีกับแพรให้โอกาสแกแก้ตัว แกก็ทำทุกอย่างพังเพราะไม่รู้จักพอ”
“ผมจะเลิกกับนาต พี่ภาคช่วยผมพูดกับแพรด้วย”
“ฉันเสียคำพูดเพราะแกหลายครั้งแล้ว คราวนี้แก้ปัญหาเอง”
ภาคหันหลังจะเดินออกจากห้อง เขตต์ถลาเข้าไปคุกเข่ากอดขาภาค อ้อนวอนขอร้องพี่ชาย
“ผมสาบานว่าจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีก ผมจะซื่อสัตย์กับแพรคนเดียว”
ภาคมองเขตต์ด้วยความผิดหวังและเอือมระอา เดินหนีไปอย่างไม่สนใจ เขตต์ขาดสติชั่ววูบ ก้มหัวโขกพื้นอย่างบ้าคลั่ง เพราะรู้สึกเหมือนคนกำลังจะสูญเสียทุกอย่าง ทั้งพี่ชายและภรรยาสุดรัก ศิรินุชตกใจ “คุณเขตต์”
ภาคหันไปเห็น รีบปรี่เข้าไปกระชากคอเสื้อเขตต์ขึ้นมาเต็มแรง เขย่าเพื่อให้ได้สติ
“ทำบ้าอะไรของแก ! เสียสติไปแล้วเหรอ”
“ผมขาดแพรไม่ได้... ช่วยผมด้วยนะพี่ภาค” เขตต์หลั่งน้ำตาแห่งความสิ้นหวังและหมดหนทาง ภาคพูดไม่ออก โกรธแต่ก็สงสารน้อง ศิรินุชกับธีรภพเห็นใจภาค ไม่กล้าออกความเห็น
ศิรินุชธีรภพเดินกลับห้องพักด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“สงสารไอ้ภาค ต้องตามแก้ปัญหาให้เขตต์ตลอด”
ศิรินุชเจ็บใจแทนเพื่อน “ตอนแรกนุชก็เห็นใจคุณเขตต์ แต่ตอนนี้อยากให้แพรหย่าสำเร็จ จะได้เป็นอิสระจากคนเจ้าชู้สักที”
“ทะเบียนสมรสเป็นแค่กระดาษผูกมัดตามกฎหมาย รั้งหัวใจสามีภรรยาที่หมดรักกันไว้ไม่ได้หรอก”