บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 7 หน้า 4
“คุณนี่คิดเองเออเองตลอดเลยนะ ผมก็แค่ฟังอย่างชื่นชมยังมาหาเรื่องผมอีก”
“แต่สีหน้าคุณมันฟ้องว่าไม่เชื่อ”
“คุณขับรถอยู่จะมาเห็นสีหน้าผมได้ยังไง” ภูริชคิดอะไรได้ “ผมขอร้องอะไรคุณหน่อยสิ”
เอวาถามอย่างรำคาญ “อะไรอีกล่ะ“
“อย่าบอกเรื่องที่คุณเจอผมที่นี่กับใครได้มั้ย”
เอวานิ่งไปสักพักใช้เวลาตัดสินใจแล้วก็ถอนหายใจ “ก็ได้ เพราะฉันก็ไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา แต่ถ้าคุณยังทำอะไรแบบนี้อีกล่ะก็ คราวหน้าฉันไม่ปล่อยคุณง่ายๆ แบบนี้หรอกนะ”
ภูริชทำกอดอกตัวสั่น กลัวๆ น้ำเสียงกลัวเล็กน้อย “ขอบคุณครับที่เมตตาผม”
เอวาหมั่นไส้จนทนไม่ไหว ยกมือซ้ายขึ้นกะฟาดขาภูริชแรงๆ แล้วกะจะหยิกให้หายเจ็บใจ แต่ภูริชไว ฉวยจับมือเอวาก่อนฟาดลงขาตนได้ซะก่อน
ภูริชจับมือเอวาค้างเอาไว้ เอวาเขินๆ รีบกระชากมือกลับคืนไปอายๆ ภูริชแอบอมยิ้มชอบใจ
ที่ห้องประชุมกรมอุทยาน...อธิบดียิ่งยศกำลังดูภาพถ่ายไม้ที่ถูกลักลอบตัดกับภาพซากสัตว์ในโกดังที่ภูสรวงผ่านแท็บเล็ต ภาพในแท็บเล็ตเป็นภาพสัตว์ป่าแต่ละตัวถูกฆ่าตาย สภาพน่าสงสาร อนาถใจ ตาของสัตว์บางตัวตายทั้งน้ำตา “ทำไมพวกมันถึงได้ใจคอโหดร้ายขนาดนี้นะ “
ภูริชเสริมอย่างหดหู่ “นี่ยังแค่ส่วนหนึ่งนะครับ ในโกดังยังมีของพวกนี้อีกเต็มไปหมด”
อธิบดียิ่งยศเงยหน้ามองพสุกับภูริช “หลักฐานมัดตัวขนาดนี้ คราวนี้นายเดวิดดิ้นไม่หลุดแน่”
“ตอนนี้ผมสั่งให้คินเฝ้าอยู่ที่ภูสรวง เผื่อมีการขนย้ายระหว่างนี้”
ภูริชเสริม “ผมว่าเราต้องรีบจัดการก่อนที่พวกมันจะรู้ตัว ยิ่งเร็วยิ่งดีครับท่าน”
อธิบดียิ่งยศพยักหน้าเห็นด้วย “ผมไฟเขียว คุณสองคนดำเนินการต่อได้เลย”
พสุกับภูริชมองหน้ากันอย่างมั่นใจว่าคราวนี้ต้องจัดการเดวิดได้แน่นอน
รถตู้ของหน่วยพิเศษกับรถเจ้าหน้าที่ตำรวจตรงเข้ามาจอดที่หน้าบ้านพักอาร์มในไร่ภูสรวง พสุ ภูริช ทิชา ภาคิน และตำรวจลงจากรถและเดินตรงมายังบ้านพัก
อาร์มเดินออกมาจากในบ้านพักด้วยปั้นยิ้มต้อนรับ มีลูกน้องรายล้อม“มาทำอะไรกัน”
พสุหยิบหมายค้นออกมากางให้อาร์มดู “พวกผมสงสัยว่าโกดังในไร่ของคุณมีการเก็บซากสัตว์ป่าและไม้ที่ลักลอบตัดอย่างผิดกฎหมายซ่อนอยู่ จึงอยากจะขอทำการตรวจค้นครับ”
“กล่าวหากันแรงไปรึเปล่า ผมฟ้องคุณได้นะ”
ภูริชท้าทาย “ถ้าไม่ได้ทำอะไรผิดแล้วจะกลัวทำไมล่ะครับ”
อาร์มหันไปมองภูริชอย่างเขม่นๆ พสุกำลังจะเดินเบี่ยงผ่านอาร์มไป อาร์มขยับตัวเข้ามาขวางแบบไม่ยอมให้ไป
พสุเสียงแข็ง “กรุณาให้ความร่วมมือด้วย”