บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 5 หน้า 3
14 มีนาคม 2558 ( 22:06 )
357.9K
ลูกน้องตุลย์เล่นทีเผลอใช้เท้ายันตัวของภูริช ภูริชไม่ทันตั้งตัวเสียหลักกระเด็นลงไปนอนปืนกระเด็นออกจากมือ จังหวะเดียวกันเรนหมุนตัวใช้เท้าเตะปืนในมือของพสุจนกระเด็น ตุลย์รีบเข้ามาช่วยรุมพสุ พสุสู้แบบสองรุมหนึ่ง ตุลย์ได้จังหวะวิ่งตรงไปเก็บปืนที่หล่นอยู่ของพสุได้
เรนเห็นว่าถ้าตุลย์ได้ปืนคงต้องยิงพสุแน่ๆ เรนกับพสุสบตากันแว่บนึง เรนยั้งมือไม่สู้ต่อ พสุชะงักนิดนึงแปลกใจว่าทำไมเรนหยุดไป เรนเหล่ตามองไปทางตุลย์แทนคำพูด พสุเข้าใจเรนที่ต้องการช่วยตน
พสุเหวี่ยงตัวเรนไปกระแทกตุลย์ที่กำลังเล็งปืนมาหาจนเสียจังหวะ พสุรีบกระโดดหลบลงไปข้างทาง ขณะที่ตุลย์ตั้งตัวได้แล้วยิงปืนใส่พสุแต่ไม่ทัน
ลูกน้องตุลย์พุ่งตัวออกจากรถรีบไปคว้าปืนที่หล่นอยู่มาถือไว้ได้อีกคน หันไปยิงภูริช ภูริชรีบกระโดดหลบไปข้างทางคนละฝั่งกับพสุอย่างเร็วทันเวลาที่ลูกน้องตุลย์ยิงปืนใส่ ทั้งตุลย์และลูกน้องตุลย์ต่างถือปืนเดินตรงไปข้างทางเพื่อจะยิงพสุกับภูริชให้ตาย เรนยืนมองอย่างไม่รู้จะห้ามยังไงเพราะไม่ต้องการให้มีการฆ่ากันตาย
ทันใดนั้นมีรถกระบะอีกคันซิ่งเข้ามาอย่างเร็ว ลูกน้องอาร์มตะโกนบอก “รีบไปเร็ว ตำรวจแห่มากันแล้ว”
ตุลย์ และลูกน้องตุลย์ยิงสกัดพสุและภูริชเพื่อให้เรนขึ้นรถไปก่อนที่ทั้ง 2 คนจะโดดขึ้นหลังกระบะ รถกระบะซิ่งหายไปอย่างเร็ว
พสุกับภูริชออกมาจากที่ซ่อนคนละฝั่งของถนน เดินออกมายืนอยู่ด้วยกันด้วยสีหน้าเจ็บใจที่ช่วยศักดิศรไม่ได้
“เรนกับลูกน้องไม่ผิดตัวแน่ ไม่น่าปล่อยมันรอดไปได้เลย” ภูริชหงุดหงิด
พสุติดใจสงสัย “ศักดิศรมันหายไปตอนไหน หรือว่าเราโดนมันหลอก”
ภูริชเจื่อนสนิทยกมือขึ้นเสยผมเซ็ง มั่นใจว่าถูกต้มจนเปื่อย
ย้อนไปก่อนหน้านี้ รถของเรนจอดอยู่ใกล้ๆ กับรถขนผู้ต้องหา เจ้าหน้าที่ขับรถถูกทำร้ายจนหมดสติพาดหน้าต่างรถอยู่ ประตูท้ายรถขนผู้ต้องหาเปิดอยู่ ตุลย์กำลังลากตัวคนๆ หนึ่งใช้ผ้าคลุมศีรษะลงมาจากรถขนนักโทษ เรนกับตุลย์ใส่หมวกใส่หน้ากาก พรางตัว
พสุกำลังขับมาตามทางมอง เห็นเรนกับตุลย์กำลังย้ายตัวศักดิศรขึ้นรถ แล้วรีบออกตัวไปอย่างเร็ว พสุรีบเร่งเครื่องตาม
หลังจากนั้น รถของอาร์มเข้ามาจอดต่อท้ายรถขนผู้ต้องหา อาร์มเดินไปที่ท้ายรถขนนักโทษ เปิดประตูแล้วเดินขึ้นไป อาร์มไปนั่งยองๆ อยู่ข้างๆ นักโทษที่นอนสลบอยู่แล้วพลิกตัวกลับมา เห็นเป็นศักดิศร อาร์มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ที่แผนการของพวกตนสำเร็จ
ภายในรถ ลูกน้องอาร์มขับรถ ส่วนลูกน้องตุลย์ที่ปลอมตัวเป็นศักดิศรนั่งอยู่ด้านหน้า เรนกับตุลย์นั่งอยู่ด้านหลัง
“โชคดีที่พวกเราทำตามแผนคุณเรนไม่งั้น คงไม่ได้ตัวศักดิศร”
เรนสะใจ “คราวก่อนโดนพวกนั้นซ้อนแผนซะจนฉันหน้าแตก เจ็บแล้วต้องจำ แล้วมันก็ทำให้ฉันรู้ว่าพวกมันไม่ธรรมดา”
ตุลย์ยิ้มพอใจ “สะใจจริงๆ ครับคุณเรน”