บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 24
เรนกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง หญิงสาวกรีดร้องอย่างหวาดกลัวพยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอด ควันไฟเริ่มหนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนเรนเริ่มสำลักควันจนหมดสติไป
ไฟป่าเริ่มลามเข้ามาใกล้จุดที่เรนอยู่ขึ้นเรื่อยๆ
พสุตามหาเรนจนเจอแก้มัดให้เรนจนสำเร็จ เขาอุ้มเรนขึ้นแล้วมองซ้ายมองขวาหาที่หนีแต่มองไปทางไหนก็โดนไฟป่าล้อมเอาไว้หมด พสุสีหน้าเคร่งเครียดเพราะไม่สามารถช่วยเรนออกไปได้
ทันใดนั้นฝนห่าใหญ่ก็เทลงมา พสุเงยหน้ามองท้องฟ้ายิ้มอย่างดีใจที่ฝนตกตามที่ภาคินคำนวณไว้ ไฟป่าเริ่มบรรเทาลงพสุวางเรนลงกับพื้นแล้วใช้มือลูบหน้าลูบตาเรนอย่างอ่อนโยน
ฝนหยุดตกแล้ว ภูริช เอวา ทิชา ภาคิน กับเจ้าหน้าที่ป่าไม้ส่วนนึง รอดูเหตุการณ์อยู่ที่บริเวณทางเข้าป่า อยู่ด้วยความร้อนใจ
เอวาร้อนใจทนไม่ไหวจะเดินเข้าป่า ภูริชรีบคว้าตัวไว้ “ทำอะไรน่ะคุณ”
“ฉันรอไม่ไหวแล้ว”
“นี่มันใกล้จะมืดแล้ว คุณเข้าไปเดี๋ยวก็หายไปอีกคนหรอก” เอวาน้ำตาคลอร้อนใจที่ยังไม่เห็นใครพาเรนกลับมา ภูริชปลอบ “ผมขอกำลังเสริมจากหน่วยผมให้ช่วยตามหาจากอีกฝั่งแล้ว แถมฝนก็ตกตามที่คินคำนวณไว้ พี่คุณน่าจะปลอดภัยแหละ”
ภูริชเอื้อมมือไปจับมือเอวามาบีบเพื่อให้กำลังใจ เอวาพยักหน้ารับแบบไม่ค่อยเต็มใจ ทิชากับภาคินพยายามชะเง้อมองหาพสุ
ภาคินเขม้นตามองเหมือนเห็นอะไรซักอย่างแล้วก็ตาเบิกโพลงด้วยความดีใจ ภาคินตะโกนด้วยความดีใจ “พี่ดิน”
ภูริช เอวา และทิชามองตามที่ภาคินตะโกน พสุอุ้มเรนเดินมาตามทางพร้อมกับเจ้าหน้าที่ป่าไม้
เอวาตะโกน “พี่เรน”
ทุกคนรีบวิ่งไปหาพสุที่กำลังอุ้มเรนอยู่ พสุกับเรนหน้าตามอมแมมเพราะฝนและควันไฟป่า เอวาเอ่ยปากถามเป็นคนแรก “พี่เรนเป็นยังไงบ้างคะ”