บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 8 หน้า 4
“ผมมารับตอนเย็นนะครับ”
ใจกำลังจะเข็นรถชิดจันทร์ไปอีกทาง ช่อฟ้าลังเล “ค่ะ” ช่อฟ้ารีบเดินไปหาชิดจันทร์
นาวินยืนมองเห็นสีหน้าช่อฟ้ามีกังวลอย่างเห็นได้ชัด ชายหนุ่มมองเห็นช่อฟ้าลงนั่งพูดกับชิดจันทร์ใกล้ๆ อย่างคุ้นเคยกลับคิดว่าช่อฟ้าเอาใจใส่คนไข้ดี นาวินยิ้มๆ แล้วเดินกลับไป
นาวินเดินมาที่มอเตอร์ไซค์ ที่จอดอยู่ลานจอดรถโรงพยาบาล เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น นาวินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วรับสายด้วยสีหน้าเบิกบาน “สวัสดีครับท่านรอง...” พอได้ยินข้อความที่พูดมานาวินก็สีหน้าเคร่งขรึมลง “ฉันจะไปหานายเดี๋ยวนี้ละ” นาวินรีบขี่มอเตอร์ไซค์ ออกไปทันที
ช่อฟ้าเข็นรถชิดจันทร์เข้ามาในห้องพัก ค่อยๆ ประคองชิดจันทร์ ให้ลุกจากรถเข็น “แม่คะ...ลุกขึ้นนั่งทานข้าวนะคะ” ช่อฟ้าประคองชิดจันทร์ให้นั่งที่เก้าอี้
ใจเข็นรถที่มีถาดอาหารเข้ามา ใกล้ๆ “หนูป้อนคุณแม่เองค่ะคุณหมอ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ ... ฉันจะป้อนข้าวคุณแม่เอง” ช่อฟ้าเอาข้าวต้มในถ้วยป้อนให้ชิดจันทร์ ชิดจันทร์อ้าปากทาน ช่อฟ้ายิ้ม “แม่ขา...แม่ทานเยอะๆ นะคะ คุณแม่ทานอาหารได้ดีไหมใจ”
“เป็นบางวันค่ะ...บางวันก็ไม่ยอมทาน...แต่วันนี้คุณหมอมาป้อน คุณแม่คงทานได้เยอะค่ะ”
ช่อฟ้าเอากระดาษเช็ดปากให้ชิดจันทร์แล้วพยายามป้อนข้าวอีก
หมอปราโมทย์เปิดประตูห้องเข้ามา พอเห็นช่อฟ้า ก็ยิ้มทักทาย “วันนี้หมอมาป้อนข้าวคุณแม่เองเหรอครับ ... ดีจริงๆ”
“ทำอย่างนี่จะช่วยกระตุ้นให้ปราสาททำงานขึ้นมาได้ไหมคะหมอ” หมอปราโมทย์สีหน้าลำบากใจ เดินมาด้านหลังชิดจันทร์เปิดผมด้านหลังให้ช่อฟ้าดู ช่อฟ้าเดินมาดูสีหน้าตกใจ “รอยผ่าตัดนี่คะ”
“ผมก็เพิ่งเห็นรอยผ่าตัดเมื้อวันก่อน ผมพาคุณชิดจันทร์ไปสแกนดูสมองเลยพบว่า คุณแม่คุณเคยผ่าตัดสมองมาแล้ว”
ช่อฟ้าตกใจ“เมื่อไหร่คะหมอ”
“ผมก็ไม่รู้...ประวัติคนไข้คุณชิดจันทร์ที่มาอยู่ที่นี่เมื่อสี่ปีที่แล้วก็ไม่ได้บอกเรื่องการผ่าตัดสมอง หมอที่ดูแลก่อนผมก็ไม่ได้บอกอะไรไว้”
“ฉันพาแม่มาอยู่ที่นี่สี่ปีมาแล้วค่ะ”
“แล้วก่อนหน้านั้นคุณชิดจันทร์รักษาอยู่ที่ไหนครับ”
“โรงพยาบาลประสาทค่ะ”
“ถ้าอาการของคุณชิดจันทร์มาจากการผ่าตัดซึ่งไม่รู้ว่านานแค่ไหน ความหวังที่จะให้กลับมาเหมือนเดิม...”
ช่อฟ้าพูดอย่างสะเทือนใจ “คงเป็นไปไม่ได้” เธอหันไปมองชิดจันทร์ที่ไม่รู้อะไรเลย ...