บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 23 หน้า 4
โต๊ะอาหาร บ้านเหมราช เหมราชกำลังกินข้าวกับมาลินี มิลิน ครอบครัวสุขสันต์มาก เวลาเดียวกันชมพูนิษฐ์ ร้องไห้ในอ้อมกอดของชิดชนก เหมราชมองหน้ามาลินีเห็นแม่ยิ้มได้ในรอบหลายวัน เหมราชมีความสุข
บ้านเหมราช เหมราชหลบมุมมากดมือถือหาชมพูนิษฐ์ ชมพูนิษฐ์นอนอยู่ เห็นมีสายเข้าจากเหมราช ชมพูนิษฐ์นอนมองเฉยๆไม่รับสาย ไม่สนใจ ตาลอยๆ เหมราชสีหน้าไม่สบายใจที่ชมพูนิษฐ์ไม่รับสายเลย แล้วจึงตัดสินใจกดมือถือส่งไลน์ข้อความหาชมพูนิษฐ์ มือถือชมพูนิษฐ์ขึ้นภาพข้อความที่ส่งมาจากเหมราช เธอหยิบขึ้นมาเปิดอ่านเฉยๆ “ชมพูนิษฐ์ วันนี้ฉันนอนบ้านคุณแม่นะ ไม่ต้องเป็นห่วง”
ข้อความถูกอ่านแต่ไม่มีอะไรตอบกลับ เหมราชสีหน้าไม่สบายใจ ตัดสินใจจะกลับไปหาชมพูนิษฐ์ทันที แต่หันไปเห็นมาลินียืนเหม่ออยู่คนเดียวก็ชะงัก เหมราชมองแม่ยังเป็นห่วง แล้วตัดสินใจเก็บมือถือแล้วเดินไปหาแม่แทน
มาลินียืนเหม่อกำมือแน่นอยู่คนเดียว เหมราชเดินเข้ามา เห็นมาลินีกำมือแน่น ก็รู้ว่าแม่ยังคงไม่ลืมความเจ็บปวดในอดีตง่ายๆ เหมราชจึงเดินเข้าไปเอามือมาลินีมาจับไว้ ปลอบใจให้หายเจ็บปวด
“ลืมมันซะเถอะนะครับแม่”
“ถ้าคนที่ทำร้ายเรา เป็นคนที่เรารัก ลูกจะรู้ว่ามันไม่ง่ายเลย”
“ไม่เป็นไรครับ ค่อยๆลืมมันนะครับไม่ต้องลืมตอนนี้ทีเดียวก็ได้ ให้เวลาช่วยเรานะครับแม่”
“แม่จะพยายาม”
“ผมภูมิใจในตัวแม่นะครับ” มาลินียิ้มน้ำตาคลอ
เหมราชสวมกอดแม่จากด้านหลัง มาลินีค่อยๆซบหน้าลงบนแขนของลูกชายพยายามบอกตัวเองให้จบ
“แม่จะอโหสิกรรมให้กับคนที่ทำร้ายแม่ แม่ต้องทำให้ได้ !!”
ห้องนอนมนปรียา มนปรียาในชุดนอนกำลังโทรคุยกับธามัน
“ฉันจัดการเปิดปากแผลให้แกแล้วนะ ที่เหลือแกก็คอยเอาน้ำกรดราดเองแล้วกัน”
ธามันวางสายโทรศัพท์แล้วยิ้มพอใจ ธามันครุ่นคิดบางอย่างออก
ห้องนอนมนปรียา มนปรียาวางมือถือบนโต๊ะแล้วหันมา เห็นจักรยืนอยู่ท่าทางเมาๆ
“ไอ้จักร ! แกเข้ามาทำไม”
“ผมคิดถึงคุณมันนี่ ผมเป็นห่วงลูก”