บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 23 หน้า 5
“นี่แกเมาใช่ไหม” จักรโผกอดมนปรียา
“ผมไม่ได้เมา ถ้าเมาผมก็เมารักคุณ คุณมันนี่ ผมรักคุณ”
“ไอ้บ้าปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไอ้ขี้ข้า”
“แต่ไอ้ขี้ข้าคนนี้ไม่ใช่เหรอที่เป็นผัวคุณ!”
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ แกไม่มีสิทธิ์ใช้คำนี้กับฉัน!!”
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ ผมจะทำให้เห็นว่าผมมีสิทธิ์แค่ไหน” ว่าแล้วจักรก็ก้มลงกอดจูบมนปรียา
“ปล่อยนะ ไอ้บ้า ปล่อย !!”
ทีแรกมนปรียาทำท่าขัดขืน แต่แล้วก็ทนแรงปรารถนาในใจไม่ไหว ยอมปล่อยไปตามใจจักร ทั้งสองล้มลงบนเตียง จูบกันอย่างดูดดื่ม
เช้าวันใหม่ ไพศาลเดินออกจากห้องนอนมา แล้วก็เห็นจักรที่หน้าห้องมนปรียา ไพศาลตะลึง ชะงัก หยุดแอบดู
จักรเดินออกมาจากห้องมนปรียาแล้วเดินไป โดยที่ไม่เห็นไพศาล ไพศาลเดินออกมามองตามจักรไป สีหน้าโกรธ รีบเดินไปที่หน้าห้องมนปรียาจะบิดประตูแต่ชะงัก มือไพศาลมือสั่น ไพศาลลังเลใจจะเปิดไม่เปิดดี แต่แล้วก็ตัดสินใจเปิดประตูโพล่งเข้าไป ในห้องไพศาลเปิดประตูเข้ามาเห็นภาพมนปรียากำลังลุกขึ้นจากเตียง มีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันร่างกาย มนปรียาหันมาเห็นเป็นไพศาลก็ตกใจสุดขีด “มันนี่ ??”
“คุณป๋า !!มันนี่...” มนปรียาจะอธิราย แต่ก็คลื่นไส้อาเจียนรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป
ไพศาลตัวสั่น โกรธสุดขีด มองตามลูกสาวแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองแล้วเซแทบทรุด แต่ยันตัวไว้
ทางเดินสุขสยาม โบนิตาเดินถือเอกสารมา เห็นโอลีฟหอบดอกไม้ช่อโตเดินเข้ามาก็สงสัย
“ดอกไม้ใครคะพี่โอลีฟ”
“ของคุณนิดค่ะ”
โบนิตายิ่งอยากรู้ “เดี๋ยวโบจะเอาเอกสารไปให้นิดพอ โบเอาไปให้เองค่ะ”
“งั้นฝากด้วยนะคะคุณโบ พี่ขี้เกียจเดินพอดี เอ่ย!ไม่ใช่ มีงานต้องทำ เย๊อะะะะะเลยค่ะ”
โบนิตารับดอกไม้จากโอลีฟมา ก็รีบหาการ์ดนามบัตรดูทันทีด้วยความร้อนใจ โอลีฟมองโบนิตาสงสัย
การ์ดใบเล็กๆที่แนบติดช่อดอกไม้มาด้วย เห็นเป็นลายมือธามัน โบนิตาอ่านการ์ดของธามันด้วยความเจ็บปวด โอลีฟแอบมองโบนิตาแปลกใจกว่าเดิม
ห้องทำงานชมพูนิษฐ์ ชมพูนิษฐ์นั่งซึมอยู่คนเดียวคิดถึงเหมราช