บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 19 หน้า 2

วาสุเทพที่ดูมีอายุขึ้น  แต่ยังดูเท่และภูมิฐานเดินลงจากเฮลิคอปเตอร์มาก่อน  แล้วหันไปยื่นมือเพื่อรอรับมือ ของปานรุ้ง ปานรุ้งที่สวมแว่นกันแดดแบรนด์หรู  เดินออกมาจากเฮลิคอปเตอร์ด้วยท่วงท่าสวยสง่า สมกับเป็น เจ้าของบริษัทสายการบินราคาหลายพันล้าน หญิงสาวลงจากเฮลิคอปเตอร์  แล้วเดินจะเข้าตัวตึก 

ธันวารีบเดินเข้ามาหาปานรุ้ง เพื่อรายงานเรื่องนักข่าว ปานรุ้งเดินคู่กับวาสุเทพพร้อมฟังธันวารายงานไปด้วย “คุณหญิงครับ ..นักข่าวมารอขอสัมภาษณ์เรื่องที่คุณหญิง Take over บริษัท JS ทรานสปอร์ต ท่านมีแผนอะไรต่อ” 

“ไปบอกนักข่าวพวกนั้น ..ฉันไม่มีแผน” 

ธันวาชะงักนิดนึง “แล้วคุณหญิงจะซื้อมาทำไมครับ” 

ปานรุ้งถอดแว่นกันแดดออกอย่างสง่า  แล้วพูดกับธันวาด้วยสายตายิ้มๆ “ทุบทิ้ง !” ปานรุ้งพูดจบ ก็เดินควงวาสุเทพเข้าไปภายในตึก

บอดี้การ์ดเดินมากดปุ่มลิฟต์แก้ว  พร้อมกับพูดวิทยุวอ. บอกเจ้าหน้าที่ควบคุมลิฟต์ “ส่งลิฟท์ตัว 1 มาได้แล้ว” 

ปานรุ้ง และวาสุเทพเดินเข้ามา โดยมีธันวา เดินตามหลังคนทั้งคู่

ปานรุ้งพูดสั่งงานกับธันวาด้วยเสียงเด็ดขาด “วันนี้เธอเอารายงานการประชุมที่นิวยอร์กมาให้ฉัน! แล้วเลื่อนนัดคุณวิบูลย์จากวันอังคารไปเป็นวันพฤหัส ! แล้วจองเครื่องบินไปเนปาลให้ฉันอาทิตย์หน้า ภริยาของนายพลประจักษ์ ท่านจะพากลุ่มเพื่อนไปแสวงบุญ ..สั่งกำชับพนักงานว่าให้ดูแลและบริการท่านให้ดี  ท่านเป็นพี่สาวรัฐมนตรี  เราพึ่งท่าน เรื่องประมูลในอนาคตได้” 

“ครับคุณหญิง” ธันวารับคำ

“รุ้งจะทุบบริษัท JS ทรานสปอร์ตทิ้งจริงๆ เหรอ ?” วาสุเทพเอ่ยถามอย่างสงสัย

“จริงค่ะ ! ..แต่รุ้งไม่ได้ทุบเพราะแก้แค้นเล่นๆ นะคะ  รุ้งมี plan จะใช้พื้นที่ตรงนั้นสร้างโรงแรม ริมน้ำค่ะ” 

ประตูลิฟต์แก้วเปิดพอดี ปานรุ้งเดิน และวาสุเทพเข้าลิฟต์ไปโดยมีธันวาเดินตามเข้าไปเป็นคนสุดท้าย

ปานรุ้ง วาสุเทพ ธันวาอยู่ในลิฟท์แก้ว ปานรุ้งยืนมองวิวด้านนอกของตึก เห็นความวิวอลังการและเห็นว่าตึกของ บริษัทปานรุ้ง มีความสูงเหนือกว่าตึกรอบๆ ปานรุ้งยืนมองวิว ขณะที่ลิฟท์กำลังไต่ระดับลง

“แค่ธุรกิจสายการบิน  รุ้งก็ยุ่งแทบจะไม่มีเวลาพักผ่อนอยู่แล้ว  รุ้งจะยังจะมีแผนสร้างโรงแรมริมน้ำ อีกเหรอ” วาสุเทพเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

ปานรุ้งพูดโดยที่สายตายังจับตามองที่วิววด้านนอกของตึก “พี่เทพจำที่ดินผืนแรกที่รุ้งชวนพี่เทพซื้อได้ไหมคะ ที่ดินที่ปากช่องแห้งแล้ง ทั้งเปลี่ยว ไม่มีน้ำ ..ไม่มีไฟฟ้าเข้ามา  ..อย่าว่าแต่ปลูกบ้านเลย แค่ปลูกต้นไม่สักต้นยังแทบลำบาก แต่รุ้งก็สู้อดทนปรับปรุงที่ดิน  ถอนหญ้าทุกต้นด้วยมือของรุ้งเอง จากที่ดิน 1 ไร่...เพิ่มเป็น 10 ไร่...100 ไร่...จนเป็นพันๆ ไร่ แล้วที่ดินที่ไม่มี ใครเหลียวแล กลายเป็นเงินเป็นทอง ให้เราตั้งตัวจนมีตึกที่สูงเหนือใครๆ จนถึงทุกวันนี้” ปานรุ้งหันหน้ามามองวาสุเทพ “สำหรับคนอื่น ..รุ้งอาจจะอยู่บนจุดสูงสุดแล้ว” หญิงสาวหันไปมองท้องฟ้าด้านนอก “แต่สำหรับรุ้ง …ยังคะ  รุ้งแค่ยืนบนตึกที่สูงที่สุดเท่านั้น  ซึ่งวันนึงก็จะมีคนสร้างตึกที่สูงเท่าเรา ..เพราะฉะนั้น  เราจะไม่อยู่สูงแค่ยอดตึก แต่รุ้งพาธุรกิจของเราไปให้สูงอยู่เหนือผืนเมฆ ”