บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 16
ตกดึก ที่บ้านของเกื้อ ปานรุ้งกำลังเย็บเสื้ออยู่ โดยมีปานเทพกับปรกนั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างๆ
ยายปิ่นเดินเข้ามา “ไอ้ปรก ..ดึกป่านนี้ พ่อเอ็งยังไม่กลับมาอีกเหรอ”
“ยังเลยจ้ะย่า”
“ทำงานหามรุ่งหามค่ำ ..ถ้ามันล้มไป ดูสิ ..ใครจะรับผิดชอบ” ยายปิ่นบ่นไม่พอใจแล้วเดินออกไปปรกมองตามยายปิ่น แล้วหันมาพูดกับปานรุ้ง “คุณแม่อย่าไปฟังย่าพูดเลยนะครับ”
“ย่านาย พูดมากปากเหม็น” ปานเทพว่า
“ก็ย่าพี่เหมือนกันนั่นแหละ พี่ก็กินข้าวของย่าทุกวันนะ” ปรกแย้ง
“ไม่ใช่ย่าฉัน”
“ปานเทพ!..อย่าพูดอย่างนี้ ! ..ปานเทพไม่ชอบใครมาพูดไม่ดีกับเรา ปานเทพก็อย่าพูดไม่ดีกับเขา ไปอ่านหนังสือต่อทั้งสองคนเลย” ปานรุ้งเอ่ยปรามลูกชาย เด็กทั้งสองรับคำแล้วกลับไปอ่านหนังสือต่อปานรุ้งพยายามเย็บผ้าต่อ ไม่สนใจยายปิ่น ทันใดนั้นเข็มทิ่มนิ้วปานรุ้ง หญิงสาวสะดุ้งเฮือก
“แม่เป็นอะไรรึเปล่าครับ ?” ปานเทพถาม
“ไม่เป็นไรลูก” ปานรุ้งมองนิ้วตัวเองที่มีเลือดออก แล้วใจก็คิดเป็นห่วงเกื้อขึ้นมา
รถแท็กซี่ของเกื้อขับเข้ามาในทางเปลี่ยว ที่มีต้นหญ้าสูงขึ้นรกตลอดข้างทาง ตามทางไม่มีไฟถนน เกื้อขับรถโดยพยายามมองทางข้างหน้าเพื่อหาบ้านของผู้ชาย 2 คน “ผมว่ายิ่งขับ ทางยิ่งเล็กลงนะครับ คุณแน่ใจเหรอครับว่ามาไม่ผิดทาง”
“ไม่ผิดทางหรอก ทางนี้แหละ เฮ้ย !!” ชายที่นั่งหน้าเอ่ยกับเกื้อแล้วหันไปทางเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านหลังเกื้อ ชายที่อยู่ด้านหลังยื่นมือมาล็อกคอเกื้อติดกับพนักที่นั่ง ส่วนคนที่นั่งด้านหน้าคนขับชักมีดจากในเสื้อมาจี้ที่คอเกื้อ
“คะ..คุณใจเย็นๆ กันก่อนนะ”
“มึงมีเงินเท่าไร ส่งมาให้หมด” ผู้ร้ายที่จี้คอเกื้อตะคอกถาม
“งะ..เงินผมไม่มีหรอก คืนนี้ผมยังขับรถไม่ได้เลย”
“โกหก ! เมื่อกี้กูยังเห็นมึงนับเงินอยู่เลย!” คนร้ายที่อยู่หลังรถหันไปพูดกับเพื่อนของตน “ค้นเลย !!”
ผู้ร้ายที่ถือมีดจี้คอทำท่าจะค้นตัวเกื้อ เกื้อใช้จังหวะนี้ปัดมีดในมือของอีกฝ่ายให้ออกห่างตัว แล้วต่อยเข้าที่หน้าอีกฝ่ายอย่างแรงจนหน้าหงายไปพิงบานประตูรถ
คนร้ายที่อยู่ด้านหลังล็อกคอเกื้อแน่นขึ้น เกื้อเอื้อมมือไปข้างหลังแล้วกระชากดึงผมอีกฝ่ายอย่างอย่างแรง จนอีกฝ่ายคลายมือที่ล็อกคอเกื้อไว้ เกื้อรีบใช้จังหวะนั้นเปิดประตูออกจากรถวิ่งหนี