บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 16 หน้า 4
เช้าวันใหม่ ที่ห้องพักฟื้นคนไข้ เกื้อพยายามยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง แล้วพยายามจะเดินลงจากเตียงทั้งๆ ที่ยังมีสายน้ำเกลืออยู่
ยายปิ่นเปิดประตูห้องเข้ามา พอเห็นเกื้อจะลุกเดินก็รีบพุ่งเข้า มาตวาดเกื้อ “เอ็งจะไปไหนไอ้เกื้อ?!”
“ฉันจะไปโรงเรียนของปานเทพ จะไปขอร้องเค้าให้รับปานเทพเข้าเรียนก่อน เดี๋ยวฉันจะรีบหา ค่าเทอมไปจ่ายให้” เกื้อเอ่ยอย่างร้อนใจ
“ไม่ต้องไปแล้ว! ..แม่เขาหาเงินจ่ายให้ลูกเขาได้แล้ว”
เกื้อมองยายปิ่นชะงัก “จริงเหรอแม่ ..แล้วคุณหนูมีเงินพอเหรอ ฉันจะไปดู”
ยายปิ่นดันตัว เกื้อให้ นั่งบนเตียงอย่างหงุดหงิด “ไอ้เกื้อ !! หัดห่วงตัวเองบ้างได้ไหม !! ที่เอ็งต้องเป็นอย่างนี้เพราะใคร ..กี่ครั้งแล้วที่แกต้องแอบไปทำโน่น ทำนี่ เพื่อหาเงินไปให้เขากับลูก เขามีสมอง มีมือมีเท้า ปล่อยให้เขาดูแลตัวเองบ้าง”
“แต่ฉันเป็นห่วง เงินตั้งมากมาย ..คุณหนูไปหาจากที่ไหน”
ที่บ้านของเกื้อ ปานรุ้งเดินกลับเข้าบ้านมาด้วยสีหน้าคิดถึงเรื่องเงินที่วาสุเทพให้มา ปานรุ้งไม่อยากให้เกื้อรู้ กอบกำลังนั่งดูข่าวอยู่ พอหันมาเห็นปานรุ้งเดินเข้ามา ก็เอ่ยทักขึ้น “จ่ายค่าเทอมเรียบร้อยแล้วเหรอครับ”
ปานรุ้งเกริ่น “วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอนายกอบ ?”
“ผมเข้ากะดึกครับ”
ปานรุ้งเดินเข้า มานั่งถัดจากกอบ แล้วพูดกับกอบด้วยสีหน้าจริงจัง“เมื่อคืนนายกอบบอกยายปิ่นรึเปล่า เรื่องที่พี่เทพให้เงินค่าเทอมปานเทพมา”
“เปล่าครับ ผมยังไม่ได้บอกใคร”
ปานรุ้งพยักหน้ารับรู้ แล้วมองกอบ “ดีแล้ว ..อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร โดยเฉพาะเกื้อ ฉันไม่อยากให้เกื้อรู้ว่าพี่เทพให้เงินฉัน”
“ทำไมล่ะครับ ?” กอบถามอย่างสงสัย
“เพราะฉันรู้ว่าถ้าเกื้อรู้ เกื้อต้องหาเงินไปใช้คืนพี่เทพเอง ..อย่าให้เกื้อต้องแบกรับปัญหาอะไร ไปมากกว่านี้เลย ..ถ้าเธอไม่พูด ฉันไม่พูด เกื้อก็ไม่รู้ ส่วนพี่เทพ ..ฉันกับเขามันอยู่กันคนละโลกแล้ว เราคงไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีก”
ที่โรงเรียนของปานเทพ เป็นช่วงเวลาหลังจากโรงเรียนเลิก กติยาเดินคุยกับครูมนทิพย์ มาจากทางห้องทำงานผู้อำนวยการโรงเรียน
“เห็นไหม ..ฉันบอกแล้วว่า ผอ. ต้องดีใจที่รู้ว่าเธอกับสามีไม่ได้ย้ายกลับสัตหีบแล้ว” มนทิพย์เอ่ยชวนคุยอย่างยินดี