บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 12 หน้า 3

ปานรุ้งมองเกื้อที่พูดถึงชูนามแล้วถอนใจ แล้วลูบท้องตัวเอง “ฉันกับลูกยังหวังความสุขจากชูนามได้ใช่ไหมเกื้อ ?” 

ชูนามเดินออกจากโรงพยาบาล ชายหนุ่มมองนิ้วตัวเองที่โดนเฮียโมหัก และเข้าเฝือกเรียบร้อยแล้ว พลางคิดถึงคำพูดเฮียโม

“ผมจะให้โอกาสอีกครั้ง ..คุณทำยังไงก็ได้ ..เข้าไปทำงานในสมุทรเทวา  แล้วหาจังหวะใช้เรือของสมุทรเทวาส่งของให้ผม ..ถ้าทำสำเร็จ ผมยกหนี้ทั้งหมดพร้อมกับคืนโฉนดที่ดินสมุทรเทวา  แต่ถ้าทำไม่ได้ ...บอกลาลูกเมียได้เลย”  ชูนามหน้าเครียด คิดว่าจะทำยังไงดี

ด้านปานรุ้งยังคงนั่งหน้าเศร้าอยู่ที่บริเวณท่าน้ำ คิดถึงเรื่องวาสุเทพที่ยังห่วงตัวเอง แต่ชูนามกลับ ไม่เคยเหลียวแล

เกื้อค่อยๆ คลานเข้า มาหาปานรุ้งด้วยความเป็นห่วง “คุณหนูครับ..ขึ้นไปนอนบนห้องเถอะครับ เดี๋ยวผมรอคุณชูนามเองครับ” 

ปานรุ้งมองเกื้อที่ดูแลตัวเองไม่ห่างต่างจากชูนาม  ยิ่งคิดปานรุ้งก็ยิ่งรู้ว่าตัวเอง อาจจะเลือกผิดคน “ขอบใจนะเกื้อ” ปานรุ้งค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วสะดุ้งเหมือนเจ็บท้อง

“คุณหนูเป็นอะไรครับ ?” เกื้อเอ่ยอย่างเป็นห่วง

ปานรุ้งทรุดตัวลงนั่ง“ลูกเตะท้องฉัน .. ยิ่งโตยิ่งเตะหนักขึ้น บางทีท้องนูนจนเห็นเป็นลูกเลยนะ” 

“เหรอครับ ?” เกื้อตื่นเต้น

“จริงสิ ..” ปานรุ้งจับท้องตัวเองอย่างเจ็บจุกๆ  “นี่ไง ..เตะอีกแล้ว.” 

เกื้อมองที่ท้องปานรุ้งอย่างตื่นเต้น “เวลาคุณหนูน้อยเตะ คุณรุ้งเจ็บมากไหมครับ?” 

ปานรุ้งมอง เกื้อที่ดูตื่นเต้นแล้วขำขึ้นมา “อยากรู้สึกไหมว่ามันเป็นยังไง” ปานรุ้งจับมือเกื้อมาทาบที่ท้องตัวเอง “รู้สึกไหม” 

เกื้อตกใจที่ปานรุ้ง จับมือตัวเองไปแตะท้องแล้วเปลี่ยนเป็นตื่นเต้น ที่สัมผัสว่าเด็กในท้องเตะจนรู้สึกได้ “อุ้ย ! คุณหนูน้อยเตะมือผมด้วยครับคุณรุ้ง” ปานรุ้งขำอาการของเกื้อ 

ทันใดนั้นชูนามเดินเข้าบ้านมาเห็นเกื้อกำลังลูบท้องปานรุ้งอยู่ก็โมโหไม่พอใจ “ทำอะไรเมียฉันวะไอ้เกื้อ !!” ชูนามเดินเข้าไปถีบหลังของเกื้อ จนเกื้อกลิ้งล้มไป

“หยุดเดี๋ยวนี้นะชูนาม !!  เป็นบ้าอะไรขึ้นมา !!” “ปานรุ้งรีบลุกขึ้นมาห้ามชูนาม

“ไอ้ขี้ข้ามันสะเออะมายุ่งกับคุณ !  มันต้องสั่งสอน !!” ชูนามจะเข้าไปเตะเกื้อ 

ปานรุ้งผลักชูนามเต็มแรง ด้วยความโกรธ จนชูนามเซไป “ถ้าหวงฉันกับลูก แล้วทำไมไม่อยู่ดูแล! หายหัวไปไหน !!” 

“รุ้ง...” ชูนามพยายามพูดอ้อนปานรุ้ง

ปานรุ้งตวาดใส่“ขนาดหมาข้างถนน ยังมีคนเอาข้าวให้กิน แต่ฉันกับลูก! นั่งคอย นอนคอยคุณทุกวัน! ทุกคืน! คุณเคยสนใจบ้างไหม?! ถ้าไม่อยากอยู่ด้วยกัน ก็ไม่ต้องอยู่  ขนของออกไปได้เลย!” ปานรุ้งพูดจบก็เดินกลับขึ้นห้องไปทันที