บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 12 หน้า 4

“รุ้ง !  ฟังผมก่อนรุ้ง !” ชูนามรีบวิ่งตามไปง้อปานรุ้ง 

เกื้อมองตามด้วยสีหน้ากังวล

เวลาต่อมา ปานรุ้งเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนอย่างหงุดหงิด

ชูนามเดินตามเข้ามาพร้อม พูดเสียงอ่อนง้อปานรุ้ง “ผมขอโทษ .. คุณก็รู้ว่าที่ผมไม่อยู่ เพราผมไปคุยงานกับเพื่อน”

“คำก็งาน สองคำก็งาน มีสักงานไหม ..ที่คุณทำสำเร็จ” ปานรุ้งชี้ที่ท้องตัวเอง “คุณเห็นนี่ไหม? ..อีกไม่กี่อาทิตย์ ลูกก็จะคลอดแล้ว! ไหนละ? ..ความพร้อมที่คุณพร่ำบอกว่าจะสร้างเพื่อฉัน เพื่อลูก!” 

ชูนามมีสีหน้าเครียด  พยายามหาทางง้อปานรุ้ง “ผมยอมรับผิดทุกอย่าง ทุกอย่างผมผิดเอง  ผมถือดี อวดเก่ง คิดว่าตัวเองเจ๋ง ..ที่แท้  ผมก็แค่ไอ้ห่วยคนนึง ขนาดโดนเพื่อนโกงเงินไป ..พยายามจะสู้เพื่อทวงเงินคืน ผมยังทำไม่ได้เลย” ชูนามยกมือที่เข้าเฝือกที่นิ้วขึ้นมา “หนำซ้ำ ..ยังโดน พวกมัน รุมกระทืบจนนิ้วหัก” ชูนามแอบมองปานรุ้งว่าปานรุ้งจะใจอ่อนไหม  

ปานรุ้งปรายตามองชูนามด้วยสีหน้าระอา ไม่อยากเชื่ออะไรอีกแล้ว ลุกขึ้นจะเดินหนี

ชูนามเห็นปานรุ้งเดินหนี แล้วยิ่งเครียด กลัวปานรุ้งไม่ช่วยให้ตัวเองได้ทำงานในสมุทรเทวา จึงงัดวิธีสุดท้ายเดินไปยืนตรงหน้าปานรุ้ง แล้วคุกเข่าตรงหน้าปานรุ้ง หญิงสาวมองอีกฝ่ายที่คุกเข่า ตรงหน้าอย่างชะงัก คาดไม่ถึง

ชูนามกอดขา ปานรุ้งอย่างอ้อนวอน “ผมขอร้อง ..อย่าหมดรัก  หมดศรัทธาในตัวผมเลยนะรุ้ง ผมรักคุณกับลูกมากกว่าชีวิตของผม ต่อให้ผมห่างคุณกับลูก ..แต่ไม่มีวินาทีไหนที่ผมจะไม่คิดถึงคุณกับลูก ผมยอมแล้วรุ้ง...ผมยอมให้แม่คุณ หรือใครๆ ตราหน้า ว่าผมเป็นผู้ชายเกาะชายกระโปรงเมียกิน  ผมจะขอทำงานกับแม่คุณ” 

“อะไรนะ ?” 

“ผมรู้ว่าแม่คุณไม่ยอมรับผมเข้าทำงานง่ายๆ  แต่ผมก็จะอ้อนวอน  เพื่อให้มีเงินเดือน และความมั่นคงให้กับลูกและเมียของผม...” ชูนามเหลือบตามมองอาการปานรุ้ง แล้วพูดหยั่งเชิง “คุณไม่จำเป็นต้องช่วยผมเรื่องนี้นะรุ้ง ผมยอมโดนแม่คุณเหยียดหยาม ..เพื่อคุณกับลูก” ชายหนุ่มพูดจบก็กอดขาปานรุ้งโดยเอาหน้าแนบกับท้องของปานรุ้งด้วยสีหน้าเครียดๆ ว่าปานรุ้งจะยอมช่วยตัวเองไหม ?

ปานรุ้งก้มมองชูนามที่ยอมคุกเข่าให้ตัวเอง ยอมกอดขาอย่างไร้ศักดิ์ศรี ปานรุ้งมองชูนามแล้ว คิดว่าจะทำยังไง

วาสุเทพเดินเข้าบ้านมา แล้วเห็นกติยานั่งสัปหงกที่โซฟา  ชายหนุ่มชะงัก มองไปที่โต๊ะ เห็นฝาชีครอบจานอาหารบางอย่างอยู่ มองก็รู้ว่าเป็นฝีมือกติยาทำไว้รอตัวเองแน่ๆ 

วาสุเทพค่อยๆ เดินไปนั่งข้างๆ กติยา แล้วเอามือแตะที่แขนกติยาเบา “ยา..” 

กติยาสะดุ้งตื่นมามองวาสุเทพด้วยแววตาดีใจ “พี่เทพกลับมาแล้วเหรอคะ ?” 

“พี่ขอโทษนะที่ลืมว่านัดยาทานข้าวเย็นวันนี้” วาสุเทพเอ่ยขอโทษหญิงสาว

กติยายิ้มให้วาสุเทพ โดยไม่มีวี่แววถือโกรธ “ไม่เป็นไรค่ะ  ยารู้ว่าพี่เทพงานยุ่ง  ..แล้วพี่เทพทานอะไรมารึยังคะ ยาทำปั้นสิบปลาเอาไว้ให้ เดี๋ยวยาเอาไปอุ่นให้นะคะ” กติยาลุกขึ้นจะเดินไป