บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 11 หน้า 4
“คนรักยังไงก็รัก ผมกับเฮียต่างกันตรงนี้เอง”
โบตั๋นโผเข้ากอดเฉียงด้วยความรู้สึกตื้นตัน เป็นครั้งแรกที่โบตั๋นรู้สึกว่ามีใครรักเธอจริง “ทำไมคุณไม่ใช่เฮีย”
“ผมอยากเป็นเฮีย แต่..ความจริงผมคืออาเฉียง ที่มีหน้าที่ซื่อสัตย์ต่อเฮียตลอดชีวิต”
จิวเดินผ่าเข้ามา หน้าตาโกรธขึง “ลื้อ 2 คนหยุดทรยศเฮียได้แล้ว!!!!”
ทั้งคู่ผละออกจากกัน “อาจิว!!!!”
“อั๊วะเตือนลื้อหลายครั้งแล้วนะอาเฉียง ผู้หญิงก็เหมือนกับไฟ มีแต่จะเผาลื้อเป็นขี้เถ้า ลื้อก็เหมือนกันอาโบตั๋น ทำตัวให้สมกับได้ชื่อว่าเป็นเมียเฮียกระทิงหน่อย”
“ลื้อเข้าใจผิดนะอาจิว”
“อั๊วะเห็นเหตุการณ์แบบนี้มา 2 ครั้งแล้ว ถ้าอั๊วะเห็นอีกเป็นครั้งที่ 3 อั๊วะจะจัดการลื้อสองคนให้สาสมกับที่ทำกับเฮีย” จิวจ้องหน้าเฉียงกับโบตั๋นเขม็ง ก่อนจะหุนหันออกไป
เฉียง โบตั๋นหน้าสลดอยู่ตรงนั้น
เช้าวันใหม่ ธาม เฉียง จิว นั่งกินข้าวต้มกันบนโต๊ะ
ธามบอกทุกคน “มิสเตอร์ลีโทรมาบอกว่าเสี่ยเล้งจะส่งทองล็อตแรกคืนพรุ่งนี้”
เฉียงถามขึ้น “เฮียวางแผนยังไง”
“ปล่อยมันไปก่อน เพราะยังไงมิสเตอร์ลีก็ต้องส่งทองพวกนั้น ให้เราเก็บเป็นของกลางอยู่แล้ว”
“มันจะยิ่งได้ใจมั้ยเฮีย”
“นั่นล่ะคือสิ่งที่ฉันต้องการ ให้มันได้ใจ ย่ามใจเพราะการส่งของครั้งที่ 2 และ 3 สำคัญกว่า เราต้องดึงตำรวจให้มารู้เรื่องนี้ด้วย”
“หมายความว่าเราต้องทำให้ตำรวจรู้ แต่ขัดขวางไม่ให้ตามล่าพวกมันทันใช่มั้ยครับ” ธามพยักหน้า เฉียงเข้าใจ “เฮียรอบคอบ มองปัญหาได้เหนือชั้นจนอั๊วะตามไม่ทัน ทำไมเฮียไม่เสนอตัวเป็นนายกสมาคมบ้าง ในเมื่อเฮียมีครบทั้งบู๊บุ๋น”
“คนเป็นนายกสมาคมไม่จำเป็นต้องเก่งที่สุด แต่ต้องประนีประนอมได้มากที่สุด ทรงกลดเหมาะแล้ว” ธามเปรยโดยไม่ได้มองหน้าจิว “วันนี้คนปากมากเป็นอะไร กับข้าวไม่อร่อยรึไง ปิดปากเงียบ”
“กำลังนึกถึงคำไทยครับเฮีย”
“คำไทยอะไร”
“คนที่ทรยศหักหลังใครที่มีบุญคุณกับเรา คนไทยเรียกอะไรนะครับ”
“เนรคุณ”
“ใช่..ใช่ คราวนี้อั๊วะจำได้แม่นเลย” จิวปรายตามองเฉียง เฉียงค่อยๆผ่อนลมหายใจยาวอย่างอึดอัด