บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 16
ย่าหยาคิดหาคำตอบ สักครู่จึงตัดสินใจ “มาถึงตอนนี้ฉันมั่นใจแล้วค่ะว่าเสี่ยต้องการแต่งงานกับฉันจริงๆ เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องมีงานหมั้นก็ได้ เอาเป็นว่าเสี่ยกลับจากภูเก็ตเมื่อไหร่ เราจะแต่งงานกันทันที”
เสี่ยเล้งยิ้มมีความสุข ความหวังที่จะได้สร้างครอบครัว..ใกล้แค่เอื้อม
ในห้องนอนเฉียง เฉียงยังคงนอนกอดโบตั๋นในท่าเดิม สักครู่เฉียงรู้สึกตัว ค่อยๆลืมตาแล้วขยับตัวเงยหน้าขึ้นมา จมูกโดนแก้มโบตั๋นโดยไม่ตั้งใจ เฉียงอึ้งใจสั่นที่เห็นโบตั๋นอยู่ใกล้แค่ปลายจมูก โบตั๋นรู้สึกตัว ค่อยๆลืมตา เฉียงรีบดึงมือที่โอบกอดโบตั๋นและขยับตัวออกมา
“เมื่อคืนคุณไข้ขึ้น นอนหนาวสั่นทั้งคืน”
“ผม..เอ่อ..ขอโทษ”
“ขอโทษเรื่องอะไร”
“ผมคงรบกวนคุณ”
โบตั๋นยิ้ม” ฉันเต็มใจ คุณดูแลฉันมามากแล้ว ถึงเวลาที่ฉันต้องดูแลคุณบ้าง คุณอยากนอนอีกนิดมั้ย”
“ไม่..ไม่ครับ”
“งั้นฉันเช็ดตัวให้”
เฉียงออกตัว “ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการเองได้ ขอบคุณมากครับ” เฉียงค่อยๆลงจากเตียงทั้งซาบซึ้งทั้งเก้อเขิน ก่อนจะมาหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินออกไป
โบตั๋นมองตามเฉียงแล้วอมยิ้ม..หัวใจดวงน้อยเริ่มเบิกบาน
บ้านพักพ้งในกรุงเทพฯ พ้งยิ้มพอใจ “ถึงขั้นนี้ แสดงว่ามันรักลื้อจริง” พ้งยืนหันหลังให้ย่าหยา
“หยาจะอาศัยช่วงที่ต้องไปไหนมาไหนกับมันช่วงนี้ จัดการมันให้เร็วที่สุด”
พ้งหันมา “โอกาสมาถึงแล้วอาหยา ลื้อต้องตั้งสติดีๆ รอจนกว่าจะมั่นใจแล้วค่อยลงมือ อย่างที่อั๊วะบอก โอกาสทำสำเร็จมีแค่ครั้งเดียว”
“หยาจะทำอย่างรอบคอบที่สุดอาปา”
“ที่สำคัญระวังใจลื้อด้วย อย่าเผลอไปสงสารมันเด็ดขาด ความรักความสงสารจะทำให้ลื้ออ่อนแอ ลื้อยังจำวันที่ลื้อเจอมันครั้งแรกได้ใช่มั้ย จำได้มั้ยว่ามันใช้ความรัก ความสงสารที่ลื้อมีต่อพ่อมาเล่นงานลื้อยังไง”
“ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี หยาจำได้ขึ้นใจเหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน”