บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 14 หน้า 5
โบตั๋นน้ำตาเล็ดวิ่งมายื้อมือธาม “เฮีย!!!” ธามมองหน้าแล้วมองมือโบตั๋นที่ยื้อมือเขาอยู่ โบตั๋นจำต้องปล่อยมือออกจากธามช้าๆ “โบตั๋นขอโทษ ได้โปรดรับคำขอโทษจากโบตั๋นด้วย” โบตั๋นพูดจบก็คุกเข่าลงแล้วก้มหัวแทบจะติดพื้นถนนขอโทษธาม ผู้คนที่เดินผ่านไปมาหันมามอง
“ทำอะไร ลุกขึ้นมาเลยนะ” ธามดึงโบตั๋นขึ้นมา
“โบตั๋นจะไม่ทำให้เฮียรำคาญ ไม่ขออะไร ไม่โผล่หน้ามาให้เฮียเห็นอีกเลยก็ได้ ขอแค่เฮียยกโทษให้โบตั๋น โบตั๋น..ขอแค่นั้น”
ธามตัดบททันที “กลับไปทำงาน”
โบตั๋นน้ำตาไหลพรากๆ ปากคอสั่น “เฮีย”
“หมดเวลาหนึ่งนาทีของเธอแล้ว” ธามยืนหน้านิ่ง
โบตั๋นสะอึกอึ้งเมื่อรู้ว่าธามไม่มีวันเปลี่ยนใจ โบตั๋นค่อยๆเดินออกไปอย่างคนหัวใจแตกสลาย เมื่อโบตั๋นเดินจากไปแล้ว ธามผ่อนลมหายใจยาว ไม่อยากใจดำแต่จำเป็นต้องทำ
ธามเดินออกมา ย่าหยายืนอยู่ตรงหน้า “ใจดำเกินไปรึเปล่า”
“เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับว่าที่มาดามเสี่ยเล้งไม่ทราบ”
ย่าหยาสะอึก “ฉันลืมไป ว่าเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน” ย่าหยาเดินไปทางฉั่วเทียนเหลา
ธามยืนส่ายหน้าถอนใจเฮือก ก่อนจะหมุนตัว ตามย่าหยาไป
ย่าหยาเดินตึงๆมาตามถนน สักครู่ธามดึงมือย่าหยาหลบมาคุยข้างซอกตึก
“ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันหมายความว่ายังไง ตกลงเธออยากใช้นามสกุลเสี่ยเล้งมากนักใช่มั้ย”
“ฉันจะใช้นามสกุลใคร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ”
“เธอลืมไปแล้วเหรอว่าเธอเป็นคนในครอบครัวฉัน!!!”
“ฉันไม่เคยลืม”
“ไม่เคยลืมแล้วทำแบบนี้ทำไม มันมีวิธีอีกตั้งเยอะแยะที่เธอจะเข้าใกล้มันได้ โดยที่ไม่ต้องเสี่ยง ทำไมเธอต้องเลือกเอาตัวเข้าแลกแบบนี้!!!!”
“คุณก็บอกฉันมาสิว่าทำไมฉันถึงเอาตัวเข้าแลกไม่ได้!” ย่าหยาจ้องตาธามต้องการคำตอบจากส่วนลึกของหัวใจ “เพราะอะไร”
“เพราะฉัน..” ธามจะพูดว่ารักเธอ..แต่ก็กลืนคำนั้นหายลงไปในใจ “เพราะมันเป็นศัตรู”
เสี่ยเล้งเข้ามา “มีเรื่องอะไรกันอาหยา”
“ไม่มีอะไรค่ะ บังเอิญเจอกัน คุณธามเพิ่งออกจากฉั่วเทียนเหลา กำลังจะกลับค่ะ”
“คิดให้ดีนะย่าหยา” ธามวางระเบิด
เสี่ยเล้งระแวง “คิดให้ดีเรื่องอะไร”
ย่าหยายิ้ม “เพื่อนคุณธามอยากได้เลขาฯน่ะค่ะ คุณธามเลยมาชวนหยา แต่หยาคง..ไม่ทำ”