บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 22 หน้า 3
ทางเดิน วังเทวาสถิตย์ วินิตาอยู่กับม.ร.ว.พิริยพงษ์ที่ทางเดิน วินิตาทำหน้าเซ็ง “ตกลงวิมาเสียเที่ยวใช่ไหมคะเนี่ย”
“ท่านย่าบรรทมอยู่ เข้าไปท่านก็ไม่รู้หรอกว่าคุณมา”
“งั้นคุณชายต้องทูลท่านตอนที่ท่านตื่นนะคะว่าวิมา แล้วก็เป็นห่วงท่านมาก บอกว่าตกใจ เข่าอ่อน มือไม้สั่นไปหมด”
ม.ร.ว.พิริยพงษ์มองวินิตาที่ไม่ได้มีทีท่าอย่างที่พูดสักนิด “ขนาดนั้นเลย”
วินิตารู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไร “วิจะได้ดูดีในสายตาท่านย่าของคุณชายไงคะ เขาว่าคนแก่จะรักจะหลงลูกหลานก็ตอนป่วยนี่ล่ะ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องบอก ผมก็รู้น่า”
ทิวาถือกระเช้าดอกไม้พาวิศรุตและสโรชาเดินเข้ามาพอดี
ม.ร.ว.พิริยพงษ์เห็นก็แสดงท่าทีรำคาญใจ “พวกหูผีจมูกมด มากันเร็วจริงๆ”
“คุณวิศรุตกับคุณสโรชามาขอเยี่ยมเสด็จค่ะ”
วินิตาเกาะแขนม.ร.ว.พิริยพงษ์พูดยิ้มเหยียด “ต้องขอโทษด้วยนะคะ เสด็จยังบรรทมอยู่คงไม่พร้อมให้คนนอกเยี่ยม”
“ถ้าอย่างงั้นผมขอพบคุณหญิงได้ไหมครับ”
ทุกคนพากันแปลกใจที่วิศรุตเอ่ยของเจอม.ร.ว.หญิงประสงค์สม โดยเฉพาะสโรชา
ห้องบรรทม ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมนั่งข้างๆพระที่ จับพระหัตถ์เสด็จพระองค์หญิงวิสุทธิโสภีที่บรรทมหลับสองจิตสองใจ ชัยบดีโผล่เข้ามา ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมหันไปเห็น ผงะออก แต่ยังจับพระหัตถ์แน่นเหมือนอยากจะปลุก พยาบาลเดินมาจากมุมหนึ่ง ยิ้มสุภาพและแสดงท่าทีว่าไม่อยากให้เสียงดัง ชัยบดีถอยแต่มองม.ร.ว.หญิงประสงค์สมไม่วางตา ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมค่อยๆปล่อยมือ ลุกแล้วเดินออก ชัยบดีเดินตามออกไปด้วย
ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมออกมาจากห้องบรรทม ชัยบดีเดินตามมา
“น้องหญิง จะหนีพี่ไปไหน.. แล้วเมื่อกี้น้องหญิงจะเล่าอะไรให้ท่านยายฟัง”
“หญิงไม่มีวันเล่าเรื่องอัปยศนั่นให้ท่านย่าทรงรับรู้เด็ดขาด”
“แต่พี่..” ชัยบดีคว้าแขน
ทิวาเดินเข้ามาพอดี ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมรีบดึงแขนออก
“คุณวิศรุต มรุพงษ์ มาขอพบคุณหญิงค่ะ รออยู่ที่สวนค่ะ”
“ฉันจะไปพบเขาเดี๋ยวนี้ล่ะ” ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมเดินออกไปพร้อมทิวา
ชัยบดีได้แต่เจ็บใจที่ถูกขัด อีกใจก็ รู้สึกผิดกับม.ร.ว.หญิงประสงค์สม
สวนในวัง สโรชามานั่งรอม.ร.ว.หญิงประสงค์สมพร้อมวิศรุต พลางมองวิศรุตอย่างข้องใจจะเจอม.ร.ว.หญิง
ประสงค์สมทำไม