บทละครโทรทัศน์ แผนรักฉบับออร์แกนิค ตอนที่ 2 หน้า 3
“ครับ ผู้หญิงแค่สลบไป รีบตามไปจับพวกมันเถอะครับ”
แล้วรถตำรวจก็พุ่งออกไปทันที ภาคินมองสลิตาที่สลบอยู่ในอ้อมแขนอย่างห่วงใยมากๆ
ในรถภาคิน สลิตานั่งสลบ อยู่ข้างๆ ภาคินที่เป็นคนขับรถ ภาคินกับคุณหนู มองสลิตาอย่างห่วงๆ
“ยังไงก็ต้องพาเธอไปพักฟื้นที่ฟาร์มเราก่อน อย่างน้อยก็อยู่ใกล้กว่าโรงพยาบาล แล้วผักพวกนี้เดี๋ยวให้คน
ของเรารีบไปส่ง”
“ลูกพี่” คุณหนูมองหน้าสลิตา “ใครที่ไหนก็ไม่รู้ อาจจะเป็นลูกเจ้าพ่อมาเฟียสุดโหด หรือไม่ก็เป็นฆาตกรโรคจิตหนีคดีมาก็ได้ ช่วยไว้แบบนี้จะดีเหรอ”
“แล้วแกจะให้ฉันปล่อยเธอสลบอยู่ในป่ารึไง” ภาคินมองสลิตา “แล้วที่เธอต้องสลบแบบนี้ก็เพราะช่วยชีวิตฉัน”
คุณหนูมองสลิตาอย่างสงสัยๆ “เอากระเป๋าสะพายติดตัวมาใบเดียว มาทำไมแถวนี้” คุณหนูค้นหาของในกระเป๋า “กระเป๋าสตางค์ก็ไม่มี” คุณหนูหยิบดูโทรศัพท์มือถือ “โทรศัพท์ก็แบตหมด แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าเธอเป็นใคร”
“รอให้เธอตื่นขึ้นมา เราก็คงรู้คำตอบ”
คุณหนูมองสลิตาใกล้ๆ “จะว่าไป น้องเค้าก็น่ารักมุ้งมิ้งงุงิครุคริอยู่นะ ที่เป็นห่วงขนาดนี้เพราะลูกพี่แอบปิ๊งรึเปล่าอั๊ยย่ะ” ภาคินตบปากคุณหนูเพี๊ยะ สีหน้าไม่ขำไปด้วย “โอ๊ยยยย”
ภาคินหน้าขรึม “หุบปากได้แล้ว”
“ค้าบผม ไม่พูดแล้วค้าบบบ”
ภาคินรีบขับรถกลับฟาร์ม หันมองสลิตาอย่างเป็นห่วง…
ใกล้ๆ บริเวณที่มีการยิงปะทะระหว่างตำรวจและโจรตัดไม้ ถั่วขับรถเข้ามา เพลินนั่งอยู่ข้างๆ เพลินเห็นมีรอยล้อรถอยู่ที่พื้นดินและเห็นต้นไม้ใหญ่แถวนั้นมีร่องรอยกระสุนปืน
“เฮ้ย จอดๆๆๆ” ถั่วที่ขับรถอยู่เบรกจอดรถทันที เพลินรีบลงจากรถ ถั่วเดินตามลงไป เพลินจับไปที่ต้นไม้ใหญ่ ที่มีรอยกระสุนปืนหลายจุด “เมื่อกี๊ต้องมียิงกันแน่ๆ” เพลินเครียด มองที่พื้นเห็นปลอกกระสุนปืน เพลินหยิบขึ้นมาดู ก็ยิ่งเครียด “ใช่จริงๆ ด้วยปลอกกระสุน”
“อย่าเพิ่งคิดมากนะ คุณหนูลิตาคงไม่ซวยผ่านเข้ามาทางนี้หรอก รีบไปตามหาที่ถนนใหญ่ดีกว่า อาจจะหลงทางอยู่แถวนั้นก็ได้”
เพลินและถั่วกำลังจะเดินไปขึ้นรถ ถั่วเดินเกือบเหยียบกระเป๋าสตางค์ของสลิตา ถั่วแปลกใจก้มลงเก็บยื่นให้เพลิน “ใครทำตกไว้ก็ไม่รู้”
เพลินเปิดกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาดู พลันก็ตกใจ “เฮ้ยยย!!!” เพลินหยิบบัตรประชาชนของสลิตาออกมาก็อึ้งไป “สลิตา…”