บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 3 หน้า 2
“เพื่อนโทร.มา สงสัยจะตามไปเรียน เริงออกไปคุยข้างนอกนะคะ ในนี้เสียงดัง”
ใจเริงยิ้ม แล้วก็เดินออกไปเนียนๆ ฤกษ์มองตามนิดๆ แล้วก็หันมาดูอาหารยังเหลือเพียบ ใจเริงปรายตามามอง แล้วก็กรอกตาบน “เบื่อคนจน” กดรับโทรศัพท์ พร้อมกับพูดเสียงหวาน ตาฟรุ้งฟริ้งขึ้นมาทันที
“สวัสดีค่ะพี่เทิด ^^”
วันต่อมา ที่ร้านอาหารหรู...อาหารฝรั่งสวยหรูดูแพงวางอยู่บนโต๊ะกว้างเห็นใจเริงกับเทิดพันธ์นั่งอยู่ด้วยกัน ใจเริงกินอย่างมีความสุข
“อร่อยมากกกกกกก”
เทิดพันธ์ยิ้มดีใจ “พี่ดีใจที่เริงชอบ ร้านนี้เป็นร้านประจำของครอบครัวพี่ ถ้าเริงชอบพี่จะพามาบ่อยๆนะครับ”
“บ่อยนี่...บ่อยได้แค่ไหนคะ? ถ้าเริงอยากทานทุกวัน”
“พี่ก็พามาได้ทุกวัน” เทิดพันธ์ยิ้ม “สบายมาก หรือจะสั่งไปทานที่บ้านก็ได้ เจ้าของร้านเป็นเพื่อนกับคุณพ่อ” “แล้วถ้าเริงเบื่อร้านนี้ แล้วอยากทานร้านอื่นๆ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ”
เทิดพันธ์หัวเราะ “ถ้าเริงไม่เบื่อที่จะชวนพี่ไปด้วย อยากไปร้านไหน พี่พาไปได้อยู่แล้ว พี่เป็นคนมีความพยายาม ไม่เชื่อก็ลองดู”
“ได้ค่ะ เริงจะลองดู.. อยากรู้ว่าถ้าเริงเอาแต่ใจ พี่เทิดจะตามเอาใจเริงได้สักแค่ไหน” ใจเริงท้าทาย “ดีล”
เทิดพันธ์หยิบแก้วของตัวเองมาแล้วชนเบาๆ กริ๊งงงง “ดีล!”
ทั้งสองคนจิบไวน์อย่างมีความสุข ใจเริงตาเป็นประกาย ฟรุ้งฟริ้ง
บ้านใจเริง พิมส่งกล่องอาหารให้พรรณราย
“คุณแม่ได้กุ้งแม่น้ำมาตัวกำลังน่าทาน เลยเอามาทำกุ้งทอดกระเทียมฝากมาให้คุณป้า จำได้ว่าคุณป้าชอบ”
“ขอบใจมากนะจ๊ะ กำลังอยากทานอยู่พอดี ฝากขอบคุณแม่หนูพิมด้วยนะ นี่ๆ ก่อนกลับเอาเชอรี่ไปด้วย ป้าเพิ่งซื้อมา สดๆ กรอบๆ หว๊านหวาน เดี๋ยวป้าไปสั่งเด็กให้จัดให้นะ”
พิมยกมือไหว้ “ขอบคุณค่ะ”
พรรณรายเดินไป ... เสียงรถสปอร์ตของเทิดพันธ์ดังเข้ามา พรรณรายหันไปมองผ่านหน้าต่าง
“สงสัยเริงจะกลับมาแล้ว”
พิมหันไปตามเสียง เห็นรถสปอร์ตหรูของเทิดพันธ์แล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน เทิดพันธ์เดินมาเปิดประตู ใจเริงยิ้มลงจากรถมาอย่างระรื่น พิมเดินออกมายืนมองพร้อมรอยยิ้มทักทายเพื่อนสาว แต่แล้วก็ต้องชะงัก เขม่นตา
มองอีกที เหมือนไม่แน่ใจ เห็นใจเริงร่ำลากับเทิดพันธ์ ใจเริงโบกมือยิ้มร่ำลา น่ารัก เทิดพันธ์ยิ้มรับมีความสุข ก่อนจะขึ้นรถขับออกไป พิมมองแล้วแปลกใจ “ใครนะ”