บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 9 หน้า 4
ฤกษ์บ้วนปาก และหันมาตอบ “ผมรู้แล้ว”
พิมหันมางง “รู้ได้ยังไงคะ ? หรือว่าแอ๊ดบอก ?”
ฤกษ์ส่ายหน้า ในวูบนั้นพิมรู้สึกหวั่นไหวในใจลึกๆ แบบแปลกๆ
“พอดีว่าผมโทร.เข้าบ้านจะถามแอ๊ดว่าเตรียมอาหารเย็นอะไรไว้บ้าง แต่เพื่อนคุณไม่มีมารยาทรับสาย ทำยังกะเป็นบ้านของตัวเอง ผมก็เลยรู้ว่าเค้ามาที่นี่”
พิมโล่งอก แล้วก็ยิ้ม “เริงเค้าคงช่วยรับโทรศัพท์เพราะเห็นว่าไม่มีใครรับ ไม่ได้แปลว่าไม่มีมารยาทสักหน่อย”
“ค้าบบบบ ผมรู้ว่าเพื่อนคุณคนนี้ทำอะไรก็ไม่ผิด”
“ประชดอีกแหละ..เริงเค้าน่าสงสารนะคะ ตอนนี้มีแต่ปัญหา พิมไม่อยากซ้ำเติมเค้าอีกคน อะไรช่วยได้ก็อยากช่วย” พิมพูดถึงใจเริงด้วยความเมตตาอย่างแท้จริง..ฤกษ์มองแล้วก็ยิ้มชื่นชม..เข้ามากอดด้วยความรัก
“คุณเนี่ยเป็นคนดีจริงๆ เลย ผมเลือกเมียไม่ผิด” ฤกษ์หอมหนึ่งฟอดใหญ่ พิมยิ้มเขิน อารมณ์เริ่มได้ที่ทั้งคู่
“พรุ่งนี้ไม่ไปดูงานกับผมที่เขาใหญ่จริงๆ เหรอ”
“ไปไม่ได้จริงๆ ค่ะ ตอนนี้งานที่ออฟฟิศยุ่งมากๆ ต้องอยู่ช่วยพี่หมี่”
ฤกษ์พูดไปพรมจูบไปด้วย “ผมต้องนอนคนเดียวตั้งสองคืน คิดถึงแย่เลย”
“แค่สองคืนเอง..ไม่นานหรอกค่ะ นอนคนเดียวมาตั้งนานยังทนได้”
ฤกษ์พูดไป นัวเนียไป “ก็ตอนนี้มีเมียแล้ว มันไม่เหมือนเดิมนี่ ..ไม่รู้หล่ะ คืนนี้ต้องจัดหนักไว้ก่อน”
ฤกษ์พูดจบก็อุ้มพิมตัวลอย พิมหัวเราะสดใส แฝงไว้ด้วยความขวยเขิน .. ฤกษ์ยิ้มกรุ้มกริ่ม อุ้มพิมออกจากห้องน้ำ ไปที่เตียงด้วยอารมณ์กลัดมัน ^^ บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุข
ภายในบ้านสุพรรญา เวลาประมาณตี ๓ เสียงเข็มนาฬิกาดังหนักๆ เหมือนทุกวินาทีผ่านไปอย่างยากลำบาก
เทิดพันธ์นั่งอยู่ที่โซฟา..หน้าตาหมอง มีหนวดขึ้นครึ้ม .. เทิดพันธ์นั่งอยู่ในบ้านที่เงียบกริบมีเพียงเสียงเข็มวินาทีที่ดังเป็นเพื่อน เสียงรถแล่นมาจอดที่หน้าบ้าน เทิดพันธ์ค่อยๆ หันไปตามเสียง
ที่หน้าบ้านเป็นรถหรูจอดอยู่..ชายหนุ่มท่าทางป๋าๆ เดินลงมาจากรถ เปิดประตูให้สุพรรญาลงจากรถ สุพรรญาอยู่ในชุดทำงาน เดินลงมาด้วยรอยยิ้มสดใส “ขอบคุณค่ะเสี่ย”
เทิดพันธ์เดินมายืนมองที่หน้าต่าง สุพรรญาเหลือบไปเห็นเทิดที่หน้าต่าง แล้วรีบหันมาทางเสี่ย เสี่ยมองตามไป..แล้วก็หันมาถาม “พี่ชายคุณยังไม่นอนอีกเหรอ ? ท่าทางจะหวงน้องสาวน่าดู ตกลง “สามี” หรือ “พี่ชาย” กันแน่”
สุพรรญาสะดุ้ง “พี่ชายสิคะ..ญายังโสดนะคะ จะมีสามีได้ยังไง” เสี่ยยิ้มเชื่อ ... สุพรรญาหอมแก้มเสี่ยเอาใจ