บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 11 หน้า 3
ป้าบัวเผื่อนดูจะพอใจน้ำที่ฉากหน้าเป็นเด็กเรียบร้อย “น้อย พาน้ำไปดูห้องพักแล้วกลับมาหาป้า เดี๋ยวจะหาข้าวให้กิน”
“ตามมาทางนี้สิ...” น้อยกำลังจะพาน้ำเดินไป
แต่น้ำหันมาหาประภาพรรณแล้วยกมือไหว้ก่อนไป “ขอบคุณพี่มิวมากนะคะ”
“ไม่เป็นไร อยู่ให้สบายใจนะ มีอะไรก็มาปรึกษาพี่ได้” ประภาพรรณยิ้มๆ มองตามน้อยที่พาน้ำเดินไปทางห้องพัก แล้วก็เดินกลับออกไป
ป้าม้วนพูดกับแต้ว มองตามน้ำ...สงสัย “คนใช้ล้นบ้านขนาดนี้ ไม่รู้คุณหญิงคิดอะไร จะรับมาให้เปลืองข้าวสุกทำไมวะ”
“ชั้นก็ไม่รู้ แต่ถ้าไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าถิ่น ก็ต้องเจอนังแต้วจัด...ให้”
ภายในห้องนอนของแพน หญิงสาวนั่งชันเข่าอยู่มุมหนึ่งของห้อง มีสีหน้ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ดวงแก้วมาสก์หน้าเสร็จแล้ว เดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นแพนนั่งหน้าเครียด นึกสงสัย “ทำไมนั่งหน้าเครียดขนาดนั้นวะ นังแพน เดี๋ยวหน้าก็เหี่ยวหมดหรอก มานี่มา เดี๋ยวชั้นมาส์กหน้าให้” ดวงแก้วเดินไปจูงแพนมานอนหนุนตัก กุลีกุจอแกะมาส์กอันใหม่เตรียมจะมาส์กหน้าให้แพน
แพนเซ็งๆ “จะไม่ให้เครียดได้ยังไงล่ะแม่ นังคุณหญิงดันไปเอาเก็บเด็กที่ไหนก็ไม่รู้มาอยู่ด้วยแบบนี้”
ดวงแก้วคิดตาม“เออ จริงของแก…ชั้นเนี่ยนะไม่ชอบขี้หน้ายัยเด็กน้ำ เนิ้มอะไรนี่เล้ย”
“ท่าทางหงิมๆ ติ๋มๆ ไม่มีอะไรแบบนี้ อาจจะร้ายกว่าที่เห็นก็ได้”
สองแม่ลูกมองหน้ากันเครียด รู้สึกขัดใจที่ปทุมวดีพาน้ำมาอยู่ด้วย ดวงแก้วปะแผ่นมาส์กหน้าให้แพน อย่างใจลอย รู้สึกไม่ถูกชะตากับน้ำเหมือนกัน
เช้าวันใหม่ ในบ้านนรินทร์จรรยา ประภาพรรณ พันกร ปทุมวดี ปรีชาชาญ แพนและดวงแก้วนั่งกินข้าวกันอยู่
ปทุมวดีอ่านหนังสือพิมพ์แล้วรู้สึกคอแห้ง กระแอมขึ้นมาหนักๆ “คอแห้งจังเลย ใครก็ได้…” ปทุมวดีจะหันไปสั่งป้าม้วนและแต้ว แต่เห็นน้ำยื่นแก้วน้ำเข้ามาซะก่อน
“น้ำผึ้งผสมมะนาวอุ่นๆ ช่วยอาการเจ็บคอได้ค่ะ คุณหญิง” น้ำเอ่ยยิ้มๆ
ปทุมวดีทำหน้าอึ้งตกใจว่า น้ำรู้ได้ยังไงว่าตัวเองเจ็บคอ ประภาพรรณ พันกร แพน ดวงแก้วและปรีชาชาญมองมาที่น้ำเป็นตาเดียวอย่างทึ่งๆ แพน และดวงแก้วลอบส่ง สายตาให้กันประมาณว่า “นั่นไงๆ”
น้ำที่ตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนชักจะ เขินๆ เลยก้มหน้าหลบสายตาทุกคน “คือ..น้ำเห็นคุณหญิงกระแอมมาสักพักนึงแล้วน่ะค่ะก็เลย…”
ปทุมวดีมองท่าทางอ่อนน้อม และการเอาใจใส่ของน้ำแล้วประทับใจมาก ยื่นมือออกไปรับ น้ำผึ้งผสมมะนาวของน้ำมาจิบอย่างอารมณ์ดี “ขอบใจนะจ๊ะ”
“หนูน้ำนี่ช่างสังเกตและใส่ใจคนรอบข้างจริงๆ เลยนะ” ปรีชาชาญเอ่ยชม