บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 3 หน้า 4
จมื่นศรีสรรักษ์ตะคอก “เฮ้ย ไสหัวไป”
จมื่นศรีสรรักษ์เข้าไปผลักแมงเม่าออกจากศพของพระยาสีหะราชเดชะ จังหวะที่แมงเม่าถูกผลัก ตัวแมงเม่าเลยทับกลักดีบุก ทำให้ไม่มีใครเห็นกลักบนพื้น...แมงเม่าโมโห “โอ๊ย นี่ต้องรุนแรงกันด้วยรึ”
จมื่นศรีสรรักษ์ตะคอก “หุบปากนังไพร่ ไสหัวไปให้พ้นหน้าข้าประเดี๋ยวนี้เลย”
ขุนแผลงฤทธิ์กับลูกน้องรีบเข้ามาดูศพพระยาสีหะราชเดชะ ขุนแผลงฤทธิ์ตรวจดูจนแน่นใจว่าตายแน่
“มันตายแล้ว ช่วยกันค้นศพเร็ว”
จมื่นศรีสรรักษ์ และ ขุนแผลงฤทธิ์ และลูกน้องช่วยกันค้นศพทันที ค้นละเอียดยิบ ไม่ว่าเสื้อผ้า รอยตะเข็บ ดาบที่พกติดตัว ฯลฯ แมงเม่าโมโห แต่ทำอะไรไม่ได้ เลยจะลุกขึ้น จังหวะนั้นเอง แมงเม่าก็รู้สึกว่าตนเองทับอะไรบางอย่างอยู่ เลยหยิบออกมาดู เห็นเป็นกลักดีบุกที่พระยาสีหะราชเดชะหยิบออกมา แมงเม่าตกใจ เหล่มองไปทางพวกจมื่นศรีสรรักษ์ มั่นใจว่าคนพวกนี้ต้องค้นของสิ่งนี้แน่ แมงเม่าเลยแอบเก็บกลักดีบุกไว้ที่ชายพก แล้วทำไม่รู้ไม่ชี้เดินหนีไป ปล่อยให้พวกจมื่นศรีสรรักษ์ค้นศพกันวุ่นวายต่อไป
ตอนเย็น ที่เรือนพระยาพลเทพ
“จะไม่เจอได้อย่างไร มีรึ เจ้าคุณสีหะราชเดชะจะลอบเข้ามาอโยธยาตัวเปล่าๆให้ฆ่าเล่น”
พระยาพลเทพกำลังหงุดหงิดไม่พอใจใส่ขุนแผลงฤทธิ์และจมื่นศรีสรรักษ์ อยู่ที่ห้องทำงานในเรือนตน
ขุนแผลงฤทธิ์หน้าเครียด “แต่กระผมค้นศพจนทั่วแล้วนะขอรับ เหลือก็แต่ผ่าศพออกดูเท่านั้น แต่ออกญาสีหะราชเดชะ หวังจะใช้หลักฐานนี้มาฟ้องร้องพวกเรา คงไม่กลืนหลักฐานลงไปเป็นแน่”
พระยาพลเทพเครียดหนัก “ถ้าไม่มีที่ศพ ก็ต้องซ่อนไว้ที่อื่น ลองทบทวนดูซิ ว่าท่านขุนไล่ตามเจ้าคุณสีหะราชเดชะไปที่ใดบ้าง” ขุนแผลงฤทธิ์คิดทบทวน ว่าระหว่างตามล่า มีจังหวะไหนที่พระยาสีหะราชเดชะจะเอาหลักฐานไปซ่อนได้ จมื่นศรีสรรักษ์เครียดหนัก
“ตกลง ท่านเจ้าคุณกับคุณพี่เจ้าจอมของกระผมทำกระไรกันแน่ เหตุใดต้องกลัวหลักฐานในมือของออกญา
สีหะราชเดชะถึงเพียงนี้ด้วย”
พระยาพลเทพหงุดหงิด “คุณพระนายอยากรู้ ก็ไปถามเจ้าจอมท่านเองเถิด”
จมื่นศรีสรรักษ์ไม่พอใจ “โยนกันไปโยนกันมาอย่างนี้ แล้วเมื่อไหร่จะรู้เรื่องกันเล่าขอรับ กระผมสู้เสี่ยงทำการอุกอาจ ไล่ล่าคนไปครึ่งค่อนอโยธยาก็เพื่อจะช่วยคุณพี่เจ้าจอมกับท่านเจ้าคุณ แล้วเหตุใดถึงเล่าเรื่องนี้ให้ฟังไม่ได้”พระยาพลเทพลังเล ไม่ค่อยไว้ใจจมื่นศรีสรรักษ์นัก แม้จะเป็นน้องชายเจ้าจอมเพ็ญ แต่ก็ไม่ได้คิดเห็นตรงกับตนสักเท่าไหร่ จมื่นศรีสรรักษ์จ้องเขม็งเหมือนรอคำตอบ พระยาพลเทพถอนใจเซ็งๆ ไม่อยากเล่าแต่ก็ต้องเล่าจนได้