บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 18 หน้า 4
“แหม พี่นี่ก็จริงเชียว ตาเดินไปตรวจรอบๆนิดเดียว ออกมาคุยกับชะนีพวกนี้จนได้”แพรขาวก้มง่วนกับงานในคอมพิวเตอร์“อ้า แพร!..” ลลิตรีบพูด “พี่ไม่อยู่4-5วันนะ..มีอะไรบอกปี”“บอกปีทำไม ตาก็ยังอยู่ทั้งคน!!” มาตาดึงลลิตออกพ้นประตูไป แพรขาวมองตามงงๆ ปีเดินมาพอดี“นายไปพบลูกค้าที่ญี่ปุ่นสบายใจ ทิ้งลูกน้องให้ผจญกรรมไปตามลำพัง..เฮ้อ”ปียังไม่ทันพูดต่อ มาตาเปิดประตูผึงกลับเข้ามา ตรงไปที่เค้าน์เตอร์ที่จารุวรรณอยู่ ชี้หน้า แว้ดใส่ “หลายทีแล้วนะมึงน่ะ กูเผลอเป็นไม่ได้ ร่านนัก ฝากไว้ก่อน เดี๋ยวกูไปส่งผัวเสร็จ จะกลับมาคิดบัญชีแน่” มาตาหันจะเดินออกไป ตวาดใส่พนักงานอื่นที่มองๆ “มองอะไร! จะทำมั้ยงานน่ะ ไป!”พนักงานพากัน แตกฮือ มาตาเดินปึงปังกลับออกไป ปีมองตามสยองๆ คิดถึงชะตาชีวิตในอีกหลายวันนับจากนี้แพรขาวเริ่มพอจะรู้แล้วว่าต้องเจออะไรต่อไป
ดิวอุ้มกระเตงท้อปคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าเดินตรงไปที่ประตูทำเป็นไม่เห็นไม่สนใจเขมินี คุณนายแถบทิพย์และสาโรจน์ที่เข้ามายืนอยู่เต็มห้อง แถวๆประตู“พี่กร งั้นดิวไปนะ พี่กรก็เป็นลูกแหง่ อยู่กินนมแม่พี่กรไปละกัน”“ต๊ายตาย..อินังนี่”“คุณท่านครับ..ทำใจให้สบายๆครับ”พัสกรตกใจ “อะไรดิว!ทำไม? แล้วดิวจะไปไหน?”ดิวทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่ได้ยิน เดินเลี่ยงจะออกประตู เขมินีเข้าขวาง “เดี๋ยวก่อน เธอยังไปไม่ได้ นี่ฉันกับแม่เพิ่งมา มีเรื่องจะคุยด้วย”“ลาก่อนนะคะพี่กร” ดิวทำหูทวนลมจะเดินออกเขมินีรีบดึงประตูปิด“ชั้นบอกให้อยู่พูดกันให้รู้เรื่องก่อนไง”“เอ๊ะอะไรเนี่ย พี่กร ดิวจะกลับบ้านดิวนะ ใครก็ไม่มีสิทธิ์มาห้ามทั้งนั้น”“กลับเหรอ ได้!”เขมินีดึงเอกสารผลการตรวจ DNA ขึ้นมาชูหราต่อหน้า “แต่ก่อนกลับ ต้องดูอะไรนี่ก่อน..นี่.. ดูซะให้ชัดๆ..หมอเขาตรวจออกมาแล้ว เด็กท้อปลูกแก..ไม่ใช่ลูกเจ้ากร”ดิวหน้าซีด เลิ่กลั่กลนลาน พัสกรตะลึง อึ้งใบ้กิน“บ้า! อีนังป้าบ้า! เอาเรื่องบ้าอะไรมาพูด ท้อปมันลูกพี่กร อย่ามาใส่ร้ายเค้านะ”คุณนายแถบทิพย์ด่า “แกสวมเขาให้ลูกชายฉัน หลอกฉันมาตลอด นังดิว!”“อ๊าย อีพวกบ้า! ใจดำใจแคบ! หาเรื่องกลั่นแกล้ง!พี่กรถ้าพี่กรเชื่อเรื่องบ้านี่เราก็เลิกกัน ไป! หลีกไป” ดิวจับท้อปเหวี่ยงใส่คุณนายแถบทิพย์กับเขมินี เขมินีกอดแม่ ปกป้อง พาหลบฉาก ท้อปตกใจร้องจ้าสาโรจน์รีบเข้ามาบังกันให้ “คุณนายครับ..คุณเขม ระวัง!” สาโรจน์เตือนดิว “อย่าคุณดิว! ทำให้เด็กเจ็บแบบนี้ มีความผิดนะ”