บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 15 หน้า 4
ตรีประดับไปส่งเทศราชที่หน้าบ้าน
เทศราชดูอาลัยอาวรณ์เพราะเป็นห่วง “ดูแลตัวเองนะตรี”
“จ้ะ ขอบคุณนะ”
แววแหวกม่านดูจากหน้าต่างอย่างไม่ค่อยพอใจนัก “ดูซิมาขลุกอยู่ครึ่งค่อนวันกว่าจะยอมกลับ แม่ว่าพ่อโทรไปบอกพยสให้มารับยายตรีกลับบ้านเถอะ ไม่งั้นนายเทศก็คงจะเทียวไปเทียวมาแบบนี้”
“ฮื้อ เรื่องของเด็กๆ เขาน่า”
“แต่มันน่าเกลียด”
“ลูกเราโตแล้ว แกรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร ถ้าแม่เห็นแล้วคิดมากก็อย่าไปแอบดูสิ”
ภูมิปิดม่านแล้วประคองแววมานอน แววยังอิดออดอยากจับผิดต่อ
เช้าวันใหม่ พยสนั่งทำงานเหม่อลอย ไฟจากโทรศัพท์หน้าห้องดังขึ้น
“คุณชินานางมาขอพบค่ะ”
“เชิญ”
ชินานางผลักประตูเข้ามาพอดี เห็นพยสนั่งซึมอยู่ที่เก้าอี้ก็เบ้ปาก “เห็นหน้านางแล้วเบื่อโลกขนาดนั้นเลยเหรอคะ”
“คุณนางมีธุระอะไร”
“ธุระอะไรดีน้า” ชินานางเดินกรีดกรายมานั่งที่เก้าอี้ ทำเป็นไล้นิ้วมือซ้ายไปตามข้าวของแบบจะอวดให้ดูแหวน
“แหวนแต่งงานนี่ ? อย่าบอกนะว่าคุณ...”
ชินานางยิ้มกริ่ม “ค่ะ เสี่ยขอนางแต่งงานแล้ว เดี๋ยวเร็วๆ นี้นางจะวานให้คุณช่วยร่าง prenup อย่าให้นางเสียเปรียบเชียวนะคะ”
พยสพยักหน้า แต่ก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรด้วย “ผมยินดีด้วยนะ แล้วเรื่องลูก...”
ชินานางยักไหล่ “นางไม่เอาแล้วล่ะค่ะ ในเมื่อพ่อเขามั่นใจว่าจะเลี้ยงลูกได้ดีกว่า ก็เชิญเอาไป นางจะมีลูกใหม่กับเสี่ย เอาซักโหลนึง สมบัติจะได้ไม่กระเด็นไปไหน”
“งั้นก็ยินดีด้วยอีกครั้ง เป็นอันว่าหมดหน้าที่ผมซักที”
“ใครบอกคะ” ชินานางลุกเดินอ้อมโต๊ะมาหาพยส เข้ามาลูบไล้ยั่วยวน “ยังเหลืออีกหน้าที่นึงที่นางยอมให้คุณทำไปตลอดชีวิต” ชินานางกระซิบกระเส่าข้างหู สอดมือเข้าไปลูบไล้ในอกเสื้อ พยสเริ่มเคลิ้ม
หน้าตึกออฟฟิศพยส รถตู้เสี่ยจิวแล่นมาถึงหน้าตึก ลูกน้องลงไปเปิดประตูให้เสี่ยจิวลงมา แล้วเตรียมจะเดินเข้าตึก
อนิลนั่งหน้าคนขับลงมาเป็นคนสุดท้าย แล้วเงยหน้ามองขึ้นไปบนตึกอย่างคุ้นตา ลืมตัวไม่เดินตาม
จนลูกน้องคนหนึ่งของเสี่ยหันมาเห็น “เฮ้ย ไอ้นิล ! ตามมาสิวะ”
อนิลงงๆ มองเห็นทุกคนมองมาทางตนเป็นสายเดียวโดยเฉพาะเสี่ยจิว ก็กลัวๆ รีบค้อมหัวรับคำแล้วตามไป