บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 13
ตะหลิวกับคิงเดินมาที่ร้านของห่าน เห็นแป่วนั่งหน้าคว่ำ มีลูกโป่งผูกที่ข้อมืออยู่ก็เริ่มยิ้มๆ ตะหลิวตะโกน “แป่ว โดนเหมือนกันเหรอ”
“เออดิ ไอ้อาร์มเอามาให้ที่บ้านอ่ะ จะแกะมันก็ไม่ให้แกะ จนกว่าจะหายเซ็งจริงๆก่อน”
ตะหลิวหันมามองคิงยิ้มๆ “พอเห็นคนอื่นมีมันก็ตลกเนอะ”
คิงยื่นหน้ามาใกล้ๆ “ก็ใช่น่ะสิ ..”
ห่านเดินเอาปากกาเมจิกมาให้ “อ่ะ ลูก มา มีอะไรในใจบ้างพ่อเขียนให้..มาแป่วว่ามาเลยลูก”
“ห๊ะ อะไรนะพ่อ” แป่วงง
“ความในใจ ความในใจตอนเนี๊ยะอ่ะ เขียนมันลงไปจะได้รู้ตัวว่าแบกอะไรไว้อยู่บ้าง”
แป่วโอดครวญ “ตาห่าน อ่ะ มันไม่ช่วยหรอก”
“เอาน่า หนุกๆ”
แป่วลังเลแบบเล่นไรกันวะก่อนจะสูดลมหายใจพ่นพรวดออกมา “เซ็ง เบื่อ กร่อย หงอย จ๋อย” แป่วตะโกนสุดเสียง “ไอ้ข้อสอบบ้า...” ห่านลงมือเขียนทุกคำของแป่วบนลูกโป่ง
อาร์มเดินมาหาคิง “เฮ้ย ลูกพี่ อาร์มว่าโคตรเวิร์ค วันไหนอาร์มเซ็งๆ กลุ้มใจไม่เลิกสักทีอาร์มทำมั่งดีกว่า”
คิงเอ่ยกัดๆ “ได้...มึงทำได้..หน้ามึงเข้ากับลูกโป่งมากอาร์ม ป่ะ ไปช่วยกูในครัวดีกว่า”
“ได้เรยยยยย” อาร์มเดินลั้นลาตามคิงเข้าครัวไป
ตะหลิวกับแป่ว นั่งข้างๆกัน พร้อมลูกโป่งที่เขียนข้อความแล้วจำนวนหนึ่ง อย่างเซ็งๆ
ห่านเดินมาตะโกน “อ้าว อย่ามัวนั่งลูก...มาช่วยงานกันเร็วๆ เข้า”
“ค่า...” แป่ว และตะหลิวเอ่ยพร้อมกันเซ็งๆ
สองสาวมีลูกโป่งผูกข้อมือไปด้วยขณะที่ทำงานเสิร์ฟ ช่วยเป็นลูกมือในครัว จนเกิดความวุ่นวายเล็กๆ ในร้าน มีเด็กเอาแต่ใจร้องจะเอาลูกโป่ง ดึงกระโปรงตะหลิวไว้แน่น ตะหลิวพยายามแกะมือ เด็กออก แป่วมาช่วย เด็กจับทั้งสองคนไว้แน่น สองสาวเดินหลบกันไปมา สายลูกโป่งพันกันให้วุ่นจนล้มลงทั้งคู่ แป่วกับตะหลิว พยายามแกะสายลูกโป่งที่พันกันไปมา ลูกโป่งตีหน้าพึ่บพั่บ ทั้งคู่เริ่มขำก่อนจะนั่งหัวเราะ กันอย่างปลดปล่อย
คิงกับอาร์มยืนมองสองสาวยิ้มๆ ห่านเดินมาตบไหล่คิง ประมาณขอบใจนะ แววตาของคิงดูโล่งใจ เมื่อเห็นตะหลิวหัวเราะอีกครั้ง
แป่วลุกขึ้นยืนทั้งขำทั้งโมโห“เฮ้ยยยย ไม่ไหวแล้วเว้ย ต้องเอามันออกแระ ไม่งั้นชั้นได้ฆ่าคนแน่”
ตะหลิวหัวเราะ ก่อนจะลุกขึ้น ลูกโป่งยังบังหน้าวุ่นวายๆ "เออ ไม่ไหวด้วย"