บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 4 หน้า 5
“จริงพ่อ ร้อยวันพันชาติ ไม่เคยเห็นจะไปข่ง ไปแข่งอะไรกับเค้าเล้ยยย ทำไมหนนี้เค้ายอมไม่รู้” แก้วเดินมาชะโงกหน้ามองตามบอมบ์กับห่าน แล้วถามอย่างสงสัย“ดูไรกันน่ะ”
“ไม่รู้ ดูตามไอ้ห่าน” บอมบ์ตอบตรงๆ
ห่านมัวแต่ทำนั่นนี่เล็งไฟ นู่นนั่นไม่สนใจ
ตะหลิวก้มหน้า นึกถึงน้ำค้างกับเท็นเท็น หั่นผัก หั่นเครื่องอะไรไปเรื่อย พึมพำมโนไปเรื่อยอยู่ในใจ “คงเพราะผู้หญิงคนนั้นนั่นแหล่ะค่ะ แม่แก้ว ที่ทำให้เท็นเท็นยอมออกจากกระดองไป ..เท็นเท็นเธอ คงชอบน้ำค้างมากเลยนะ” ตะหลิวก้มหน้าเศร้า
“ป่ะ ลูกตะหลิว ช่วยกันยกออกไป” แก้วเอ่ยบอกตะหลิว
“ค่า”
บอมบ์มองแก้วกับตะหลิว ยิ้มๆ หันไปทางห่าน “พอมีตะหลิว แก้วดูมีความสุขขึ้นไปอีก สีชมพูไปหมด”
ห่านพยักหน้าไป ทำกับข้าวไปด้วย “เออ ตะหลิวมันก็ดีนะ ดูไม่ซึมๆ ต่างคนก็ต่างมาทดแทนกันน่ะนะ” แก้วกับตะหลิวยกกับข้าวออกไปคุยกันจุ๋งจิ๋งนั่นนี่ ห่านเริ่มตาแดงๆ จะร้องไห้
บอมบ์รู้ทันรีบเปลี่ยนเรื่อง “โอ้ย ต้มยำได้แล้วมั่งเนี่ย น้ำเดือดพล่าน”
ห่านมองๆ ก่อนโรยพริกแห้ง “อ่ะ” ห่านตบมือดังลั่น “เสร็จแระ ป่ะเพื่อน ยก ระวังนะร้อนๆ ต้มยำต้องกินร้อนๆ ไปลวกเครื่องใน ตามด้วยเครื่องดื่มดีๆ เย็นๆ ไปดับร้อน....”
บอมบ์พยักหน้า “เห็นด้วยๆ เห็นด้วยหมดเลย...” แล้วบอมบ์กับห่านช่วยก็กันยกหม้อต้มยำออกไป
ภายห้องนอน หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ตะหลิวส่องกระจกดูตัวเองหมุนซ้ายหมุนขวา เขย่ง เน้นนม ทำทุกอย่างก่อนจะจ๋อยๆ เอายกทรงแดงมายัดๆ เสื้อใส่เข้าไปมาลองใส่ทับเสื้อตัวเองให้นมตู้มๆ แล้วมองกระจก จากนั้นถอดออกเซ็งๆ เมื่อเห็นว่าไม่รุ่ง “เฮ้ออออ จะไหวมั้ยเนี่ยตะหลิวเอ๊ย ไม่มีอะไรจะไปสู้กับเค้าเลยสักอย่าง ไม่ได้ ฉันไม่ยอมหรอก ฉันจะทำให้เค้าหันมามองฉัน เห็นฉันบ้างให้ได้ ฉันจะเรียนเก่งให้ดู ฉันจะเรียนเก่งให้ดู...” ตะหลิวมโนในใจ
ตะหลิวเอาผ้าผูกหัวแบบแรมโบ้กะลุย เอาหนังสือมากองบนโต๊ะ ชกลม เตรียมตัวทุกอย่าง เปิดหนังสือมาหน้าแรก ตั้งใจโจทย์เลข สักพักตะหลิวเริ่มตาปรือ ก่อนจะสะบัดหน้า ไล่ความมึนงงโง่ และเริ่มทำเลขต่อ ตะหลิวงงเลขสุดๆ ยืนดูนั่งดู ตะแคงดู ห้อยหัวดู ไม่มีวี่แววว่าจะคิดออก สุดท้ายตะหลิว หลับทั้งที่มีหนังสือเลขอยู่ในมือ
เช้าวันใหม่ ภายในห้องนอน ตะหลิวนอนหลับสนิท แก้วเปิดประตูเข้ามาเสียงดัง “อรุณสวัสดิ์ เด็กหญิงของแม่แก้ว ตื่นๆๆค่า...”
“ค่า” ตะหลิวลุกพรวดงัวเงีย
“อาบน้ำแต่งตัว ไปซื้อเสื้อผ้ากัน” แก้วยิ้มแฉ่ง
“เย่ ๆ ไปกันค่ะแม่” ตะหลิวค่อยๆ ยิ้มก่อนจะรีบลุกขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจ