บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 19 หน้า 3
ห่านลุกพรวดๆ “ดะๆๆได้ รอแป๊บ”
ตะหลิวนั่งนิ่งรอทานข้าวไม่หือไม่อือ แก้วกับบอมบ์มองห่วงๆ
ภายในร้านไอติมแห่งหนึ่ง แป่วหน้าเหวอสนิทที่เห็นแหวนในมือเพื่อน ตะหลิวนั่งหมุนแหวนในมือ ท่าทางลำบากใจ
“แก รู้ตัวป่ะว่าเรื่องนี้มันหมายถึงอะไร” แป่วถาม
“รู้ดิ ถึงได้มาปรึกษานี่ไง” ตะหลิวถอนหายใจ
แป่วถามจริงจัง “แกคิดยังไง แกรู้สึกยังไง แกตัดสินใจยังไง”
ตะหลิวตอบอย่างระวัง “ฉัน..คิดไม่ออก รู้สึกสับสน และ..ยัง..ไม่ตัดสินใจ”
“คิงมันจริงจังกับแกมากนะ ถ้าแกไม่เลือกมัน มันคงเสียใจจนแทบบ้า แต่...แต่ถ้าต้องเลือกมันเพราะ กลัวมันเสียใจก็ไม่ใช่นะเว้ย”
“แต่ฉันกับคิงก็เหมาะสมกันไม่ใช่เหรอ”
“ในสายตาใคร” แป่วสวนทันที ตะหลิวก้มหน้าไม่ตอบ แป่วถอนใจ“แกยังรักเท็นเท็นอยู่ใช่มั้ย”
“เอ่อ...” ตะหลิวอึกอัก
“ฉันตอบเรื่องนี้แทนแกไม่ได้หรอกนะ ฉันรู้แค่ว่าตราบใด ที่เรายังรักใครอีกคนหนึ่งอยู่ เราก็ไม่สามารถตอบตกลงแต่งงานกับคนอื่นได้อ่ะแก...ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรนะเว้ย”
ตะหลิวเหม่อๆ ครุ่นคิด แป่วมองเพื่อนรักอย่างห่วงๆ
เช้าวันใหม่ เท็นเท็นถีบจักรยานตรงไปที่คณะอย่างสบายๆ เท็นเท็นจอดจักรยานก่อนจะเดิน ขึ้นคณะไป เขาเหลือบเห็นพวกชมรมถ่ายภาพกำลังเก็บนิทรรศการภาพถ่าย เท็นเท็นอดแวะเข้าไปไม่ได้ เท็นเท็นเดินดูภาพต่างๆ จนมาหยุดอยู่ที่ภาพคิงในชุดมาสคอตเดินจูงมือตะหลิว เท็นเท็นมองนิ่งอยู่ พักใหญ่ ก่อนตัดสินใจบอกคนในชมรม “แป้ง เราขอรูปนี้ได้มั้ย”
แป้งหันมามอง “ได้ๆ พี่แดนอยากให้คนมาเอารูปของตัวเองไปอยู่แล้ว ชมรมไม่มีที่จะเก็บแล้ว ว่าแต่นี่ มันไม่ใช่รูปเธอป่ะ ..”
เท็นเท็นนิ่งไป “อื้อ...แต่เราชอบ...บอกพี่แดนว่าเราขอแล้วกันนะ” เขาหยิบรูปมาแล้วเดินไป
แป้งมองตามงงๆ พึมพำ “จะเอาไปทำไมหว่า”
แป้งเดินกลับเข้ามาในชมรมถ่ายภาพเจอน้ำค้างเดินๆ ดูรูปอยู่ แป้งชะงัก “อ้าว น้ำค้าง” น้ำค้างหันมายิ้มให้ “นี่เมื่อกี้เท็นเท็นก็มา” แป้งบอก
น้ำค้างหน้าเหวอๆ“เหรอ มาทำไมอ่ะ”
“มาเอารูปตะหลิวกับไอ้ตัวมาสคอตน่ะ เราก็ยังไม่ทันขอพี่แดนให้หรอก แต่คิดว่าพี่แดนคงไม่ว่าอะไร”
“ก็ อื้อ...” น้ำค้างเก้อๆ