บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 6 หน้า 2
เรณูมองมาเห็นสองคนพอดี จึงลุกขึ้น “คุณกำแหง คุณประชา”
ทุกคนหันมามอง ทุกคนเป็นแขกประจำจึงรู้จักสองหนุ่มดีอยู่แล้ว
สาวๆ กรี๊ดกร๊าด “คุณกำแหง คุณประชามา”
แขกผู้ชายคนหนึ่งทักว่า “วันนี้เล่นจำอวดอะไรอีกละคุณ” ทุกคนหัวเราะเฮฮา
นายซุ่นใช้ ผู้จัดการรีบวิ่งมาโค้งรับ “พวกเราบ่นถึงคุณทุกๆ คืนเชียวครับ คุณหายไปหลายวัน”
นิกรยิ้ม “เราไปเที่ยวหัวเมืองเพิ่งกลับ”
“อ้อ คงไปตากอากาศมังครับ แต่ ..อ้า บางคนเค้าลือกันว่า คุณทั้งสองแต่งงานแล้ว”
“โธ่ ผมไม่ยอมหาบ่วงคล้องคอหรอก ยังไงก็ไม่มีเมียเด็ดขาด” พลโม้
“เชิญเลยครับ เชิญ” ผู้จัดการ พาพลนิกรไปยังโต๊ะประจำ
พอผ่านโต๊ะกิมหงวน เรณูก็ลุกขึ้นมาเกาะแขนพล “ใจคอคุณน่ะ จะลืมแฮปปี้ฮอลล์เชียวหรือคะ”’
“ใครบอกล่ะ ชั้นน่ะคิดถึงเรณู และแฮปปี้ ฮอลล์เสมอ” พลปากหวาน
“อย่าพูดหน่อยเลย คิดถึงแต่ปากน่ะซี” เรณูอ้อน
“โธ่ ชั้นไม่ใช่อาเสี่ยนี่นา จะได้มาเที่ยวทุกคืน” พลพูด และมองไปที่กิมหงวน อาเสี่ยค้อนขวับ
เรณูเยินยอ “คุณน่ะถ่อมตัว ใครๆ ก็รู้ว่าคุณมั่งมี ฉีกแบงค์ทีละปึกก็ได้”
พลยั่ว “แหม ก็มีคนมาท้า ชั้นก็ต้องสู้ ทำเอาอาเสี่ยบางคนแพ้หนีชั้นกลับบ้านไปเลย”
เรณูสะดุ้ง พยายามบอกใบ้ว่าอาเสี่ยนั่งอยู่ตรงนี้
กิมหงวนลุกขึ้นทันที เอามือท้าวสะเอว “คุณไม่ต้องมากระทบกระเทียบผม คราวที่แล้วคุณล้วงกระเป๋าผมไปนี่ ไอ้เก๋าเจ๊ง นี่แนะ คุณกำแหง ผมขอถามคุณอย่างลูกผู้ชาย คุณน่ะอาเสี่ยจริงหรือกำมะลอ”
“ในนามแห่งลูกหมา เอ๊ย ลูกผู้ชาย ผมก็ขอตอบตามความสัตย์จริงว่า เราสองคนนี้เป็นทายาทแห่งกองมรดกจำนวนมหาศาล”
“เอาอย่างนี้ ในเมื่อเราน่ะก็เป็นนักดื่มนักเที่ยวเหมือนกัน และยังร่ำรวยมหาศาลเหมือนกันด้วย ถ้าเช่นนั้น เราก็มาเป็นเพื่อนกันดีกว่า
พลมองนิกรหน้าตื่นๆ
“ยินดีมาก อาเสี่ย เราเป็นมิตร ดีกว่าเป็นศัตรูกัน” พลยื่นมือให้ นิกรยื่นมือด้วย อาเสี่ยจับมือสองคน
“นั่งเลยครับ เพื่อเป็นปฐมฤกษ์แห่งมิตรภาพของเรา ผมขอเลี้ยงคุณอย่างเต็มที่ เอ้า เรณู สายใจ ดวงเดือน ช่วยไปสั่งวิสกี้สองขวด และทุกอย่างที่มีในเมนูมาเลยนะ”
ดวงเดือนรับคำสั่ง “ค่ะ อาเสี่ย”
สามสาวออกไป พล และนิกรนั่งร่วมโต๊ะเดียวกับกิมหงวน
“ไหนๆ เราจะเป็นเพื่อนกันแล้ว ผมจะบอกว่า ความจริงผมน่ะ ชื่อ พล พัชราภรณ์”
“ผู้จัดการห้างพัชราภรณ์” กิมหงวนรู้จัก
“ถูกแล้ว”