บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 6 หน้า 5
-ชยุติขยับพรวดเข้าไปที่มุมนั้น กระชากผ้าม่านเปิดออก ชยุติเห็นตรึงจิตอยู่หลังม่านนั้น ตกใจหันมา รีบกระชับกระโจมอก “ว๊าย…ช่วยด้วย” ชยุติเองก็ตกใจ รีบผงะถอยออกมา ดำเกิงรีบถลันเข้ามากระชากไหล่ชยุติ
“ไอ้บ้า..เดี๋ยวแม่ทิ่มลูกกะตาบอดซะนี่”
“ขอโทษครับ ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ” ชาวคณะออกมามุงดู.. นกขมิ้นปราดออกมา “อะไรน้องตรึงจิต”
“ไอ้เนี่ยมันมาแอบดูฉัน”
“อ้าว ยังงี้ก็สวยสิ น้องชาย” นกขมิ้นแสดงมาดแมนพร้อมลุย
“ผมขอโทษจริงๆ ครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“ไป ลงไปซะดี ๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว โธ่เอ๊ย.. ทำฟอร์มมาเป็นผู้ดี ที่แท้ก็โรคจิต ชอบแอบดูเขานี่หว่า”
ชยุติรีบถอยออกมาจากหลังเวที หน้าแตกเป็นเสี่ยง ๆ บัวซ่อนตัวอยู่อีกมุม โล่งอกระดับหนึ่ง อีกใจหนึ่งก็เวทนาชยุติอยู่เหมือนกัน
บัวกลับเข้าหลังฉากมา ดำเกิงเอาเงินจากชยุติยื่นให้บัว “เจ๋งจริง ๆเลยบัว มีคนฝากรางวัลมาให้บัวอีกแล้ว”
บัวแกล้งถาม “ใครเหรอ ผู้หญิงหรือผู้ชาย” ดำเกิงหลบตา แกล้งเฉไฉ “ผู้หญิงแก่แล้ว คนเดิมนั่นแหละ”
ดำเกิงซ่อนหน้าที่อุตส่าห์โกหก แต่คราวนี้บัวรู้ทัน “ใช่อาม่าที่กำลังคุยกับป๊าอยู่หรือเปล่า”
บัวเอี้ยวตัวหันออกไปมองมาลัยที่กำลังคุยกับเจียงอยู่ ชยุติเดินเข้ามาสมทบ หลังจากถูกไล่ลงมา ดำเกิงตัดใจยอมบอกความจริง ไม่กล้าโกหกต่อ “อืม คนนั้นแหละ เขาฝากหลานชายเขาเอาขึ้นมาให้”
“คืนก่อนก็ด้วยใช่มั้ย?” ดำเกิงอ้อมแอ้มตอบ “ใช่...”
“เกิ่ง อย่าโกหกบัวอีกนะ บัวไม่ชอบ เกิ่งก็รู้”
“เกิ่งขอโทษนะ...เกิ่งไม่ได้ตั้งใจ...แค่ไม่อยากให้นายนั่นมายุ่มย่ามกับบัวเท่านั้นเอง”
“บัวรู้ว่าอะไรควรไม่ควรนะเกิ่ง ไม่ต้องห่วงหรอก”
บัวหันไปมองชยุติแว่บหนึ่ง ชยุติมองมาจะโบกมือให้บัว แต่บัวก็เดินหนีไป ชยุติเก้อ
ห้องโถงบ้านชยุติ ชยุตถูกไชโยเอ็ดตะโรลั่น
“ทำตัวไร้สมองอย่างนี้อีก มันไม่สมควรได้ชื่อว่าเป็นนักเรียนนอกหรอกโว้ย”
“ผมเสียใจครับ ป๊า”
“หนูยิ่งจันทร์โกรธยิ่งกว่าอั๊วโกรธลื้อหลายเท่า รู้เอาไว้..ไอ้..ไอ้.. ไอ้ลูกไม่รักดี”
กนกวิภาพลอยผสมโรงด้วย
“พี่ตินะพี่ติ ทำหนกขายหน้าไปด้วย แล้วทีนี้หนกจะมองหน้าพี่จันทร์เขาติดได้ยังไง”