เรื่องย่อ แม่ค้า

เรื่องย่อแม่ค้า

       ต้อย (วิณี)  เป็นหลานของ ป้ามน คนรับใช้ในบ้านของ ดาราวดี  ผู้ดีเก่าหัวโบราณ มีลูกชายชื่อ เดชา  รับราชการในกระทรวง  แต่มีจิตใจรักชอบต้อย ป้ามนพยายามห้ามปรามต้อยแต่ไม่สำเร็จ ทั้งสองแอบมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้งจนต้อยท้อง  เดชามีราชการต่างจังหวัด  ดาราวดี ได้โอกาสจึงบังคับให้ต้อยออกจากบ้านโดยมอบเงินให้ก้อนหนึ่ง ต้อยจะไม่รับ ป้ามนบอกให้รับไว้เพื่อนำไปเป็นทุนเพื่อลูกต้อยออกจากบ้านไปพบกับ ปยุต  คนขับรถแท๊กซี่และ ฟ้าคำรณ นักมวยทั้งสองให้ความช่วยเหลือให้ที่พักอาศัย  ยิ่งรู้ว่าต้อยกำลังท้องทั้งสองยิ่งช่วยกันดูแล  โดยเฉพาะคำรณยอมสละห้องให้ต้อยอยู่  เมื่อเดชากลับจากต่างจังหวัดรู้ว่าต้อยหนีออกจากบ้านก็ออกตามหา โดยไม่ฟังเสียงห้ามของแม่ที่พยายามใส่ร้ายว่าต้อยหนีตามผู้ชายไป  เมื่อมีผู้ให้ความช่วยเหลือต้อยก็มีกำลังใจในการที่จะต่อสู้

       ต้อยเริ่มทำกับข้าวคือข้าวราดแกงออกขาย คำรณว่างจากซ้อมมวยก็จะมาช่วยต้อย  ปยุตว่างจากขับรถก็จะมาช่วยล้างจานบ้างพาไปซื้อของบ้าง ความผูกพันเริ่มทวีขึ้นเรื่อยๆจนต้อยคลอดลูกเป็นผู้หญิง  ปยุตก็ใส่ชื่อตัวเองว่าเป็นพ่อ  ต้อยตั้งชื่อลูกว่า  นิรชา (แตน)  คำรณเห็นว่าต้อยคงจะมีใจกับปยุตมากกว่า  คำรณจึงหลีกทางให้ปยุตและขอร้องปยุตว่าต่อไปอย่าทำให้ต้อยเสียใจ  ปยุตรับคำ  ทั้งสองจึงได้อยู่เป็นผัวเมีย  ปยุตให้ความรักแตนทั้งๆ ที่ไม่ใช่ลูกของตัวเอง  ปยุตดีกับต้อยและแตนมาตลอดจนต้อยท้องและคลอดลูกผู้หญิงมาอีกคน  ปยุตตั้งชื่อให้ว่า ปาลินี (ผึ้ง)  

       ปยุตเริ่มเปลี่ยนไปไม่สนใจแตน  แรกๆ ต้อยก็คิดว่าปยุตเห็นผึ้งยังเล็กอยู่  แต่เมื่อมีลูกชายมาอีกคน ชื่อ ปิยะพัทธ์ (ต่อ) ปยุตก็ไม่เปลี่ยนมารักต่อ  ยังคงให้ความรักต่อผึ้งมากกว่าเพื่อน  แม้แต่เรื่องเรียน  พอแตนเรียนจบมัธยมต้นปยุตก็ไม่ให้เรียนต่อ ให้ออกมาช่วยแม่ขายข้าวแกงส่งผึ้งกับต่อเรียน

       ผึ้งกำลังเรียนมหาวิทยาลัยปีที่ 1  เรียนเก่งเป็นที่พอใจของทุกคนในบ้านโดยเฉพาะพ่อ  ต่อเรียนไม่เก่งแค่สอบผ่าน  ต่อกำลังเรียนอยู่อาชีวะปี 2  ความขัดสนเริ่มเข้ามาเยือนเนื่องจาก  ปยุตกินเหล้าเมาแล้วไม่ไปขับรถหรือไปก็หาไม่คุ้มกับค่าเช่าจนเถ้าแก่ไม่ยอมให้ออกรถ  ค่าใช้จ่ายในการเรียนมหาวิทยาลัยของผึ้ง  ซึ่งปยุตพยายามให้ ลูกสาวอยู่ในแวดวงของพวกลูกคนมีเงิน  ฉะนั้นค่าใช้จ่ายก็ต้องสูงไปด้วย  ผึ้งจะเรียนอย่างเดียวไม่เคยช่วยงานที่บ้านจนทำให้ผึ้งดูถูกอาชีพของแม่และพี่สาวโดยมีพ่อคอยให้ท้าย  แตนกับแม่พยายามขายข้าวแกงให้ได้มากขึ้น แต่ก็ไม่วายถูกกลั่นแกล้งจากคู่อริของแตนคือ เท่ง ซึ่งเป็นลูกชายจอมเกเรของ คุณนายวลัย เจ้าของสลัมที่พวกแตนเช่าอยู่  เท่งแกล้งขับรถมาชนรถเข็นขายข้าวแกงของแตนจนคว่ำเสียหาย  ทำให้แตนและ สอน เพื่อนคู่หูของแตนเกิดการชกต่อยกันขึ้น  สอนซึ่งเป็นนักมวยที่ค่ายของฟ้าคำรณซึ่งได้รับการฝึกจากคำรณมาบ้าง  ทำเอาพวกของเท่งได้รับบาดเจ็บหลบหนีกันไป  

       เมื่อกลับถึงบ้านคุณนายวลัยก็มาฟ้องปยุต และมาทวงค่าเช่ารวมทั้งเงินกู้ ทำให้ ปยุตถึงกับลงมือกับแตนโดยตบหน้าแตน  ต้อยพยายามห้ามและเล่าความจริงให้ฟัง ปยุตก็ไม่สนใจเพราะปยุตถือว่าคุณนายวลัยเป็นผู้มีพระคุณ  แตนวิ่งหนีไปที่ค่ายมวยไประบายอารมณ์กับกระสอบทราย  คำรณมองอย่างสงสาร  แตนถามคำรณว่าปยุตเป็นพ่อจริงๆของแตนหรือเปล่า  แตนถูกคำรณดุว่าคิดเรื่องไม่เป็นเรื่อง  แตนสงสัยว่าทำไมพ่อจึงรักลูกไม่เท่ากัน เมื่อแตนสบายใจแล้วก็กลับบ้านเพื่อไปช่วยแม่เตรียมของไว้เพื่อสำหรับขายในวันรุ่งขึ้น          

       ผึ้งกลับจากมหาวิทยาลัยก็ไม่สนใจที่จะช่วยงานที่บ้านโดยอ้างว่าการบ้านเยอะ  ส่วนต่อกลับมาก็รีบช่วยแม่กับแตนทำทุกอย่างที่ทำได้ เมื่อปยุตเมากลับมาก็จะชอบพูดยกย่องว่าผึ้งเป็นเด็กดี เรียนก็เก่ง  ต่อไปจะเป็นที่พึ่งของพ่อแม่  แล้วก็พูดถึงแตนว่าจะต้องเป็นแม่ค้าขายข้าวแกงไปตลอดชีวิต รวมทั้งต่อด้วยที่จะต้องตัวดำมุดอยู่แต่ใต้ท้องรถหรือไม่ก็อาจจะติดยา  ต้อยทนไม่ได้ก็เถียงขึ้นมาบ้าง ปยุตก็เงียบไป  ผึ้งเข้ามาบอกว่า อาทิตย์หน้าจะต้องเอาเงินไปจ่ายค่าทัศนศึกษาหนึ่งพันบาท  ปยุตก็บอกให้ต้อยเตรียมเงินไว้ให้ลูกด้วย  ต้อยจะพูดแตนก็ห้ามไว้  แตนกับแม่ออกขายข้าวแกงวันดีคืนดีก็ได้พบกับพวกเท่งอีก  แตนๆทนไม่ได้จึงบอกเท่งว่าถ้าก่อเรื่องอีกแตนจะยอมติดคุกและก็จะฆ่าล้างโคตรเลย  เท่งเห็นว่าแตนเอาจริงจึงล่าถอยไปแต่ไม่วายที่จะหาทางแกล้งไม่ว่ากับแตนหรือกับน้องๆ

       ต่อถูกนักเรียนฝ่ายตรงข้ามไล่ตีมาก็มาพบกับแตน  สอนและแม่ขายข้าวแกงอยู่  แตนกับสอนจึงจัดการกับพวกนักเรียนเกเรกระเจิงไปแต่ก็หมดแกงไปหม้อหนึ่ง  เมื่อกลับถึงบ้านก็ถูกพ่อด่าแล้วก็ทุบตีอีกที่ทำให้ของเสียหาย  แตนก็วิ่งไประบายอารมณ์ที่ค่ายมวยอีก  แต่พอวิ่งถึงตลาดแตนก็พบคนวิ่งราวกระเป๋าของคนแก่  แตนจึงเข้าสะกัดแล้วแย่งเอากระเป๋าคืนมาได้แล้วก็ส่งคืนให้เจ้าของซึ่งก็คือดาราวดีกับป้ามนที่มาจับจ่ายซื้อของ  ดาราวดีหยิบเงินให้แตนเป็นรางวัลแต่แตนไม่รับเดินจากไป  ดาราวดีกับป้ามนมองแตนอย่างพินิจ  ดาราวดีเอานามบัตรให้ป้ามนเอาไปให้แตนว่าถ้าเดือดร้อนไม่ว่างานหรือเงินให้ไปหา  แตนบอกว่าอยากทำงานแต่มีความรู้แค่มัธยมต้น  ป้ามนบอกให้ไปหาวันรุ่งขึ้น

       ดาราวดีกลับถึงบ้านก็เล่าเรื่องที่ไปประสบมาให้เดชาที่ป่วยเป็นอัมพฤกษ์ฟัง  แต่เดชาไม่สนใจ  อาการป่วยของเดชาเป็นมานานนับสิบปี  แต่เดชาไม่พยายามที่จะอยากหายเพราะไม่มีกำลังใจ  หมอบอกถ้าเดชามีความพยายามและมีกำลังใจ สักวันหนึ่งเดชาก็จะเดินได้ ดาราวดีเกือบจะพลั้งปากบอกเดชาว่าแตนหน้าตามีส่วนคล้ายต้อยกับเดชา ส่วนป้ามนเมื่อกลับมาถึงก็รีบไปค้นหารูปต้อยสมัยสาวๆ ขึ้นมาดู

       คำรณกลับมาจากสนามมวยและรู้เรื่องที่แตนถูกตีอีกจึงออกไปหาแตนที่บ้าน เมื่อพบกับปยุตทั้งสองจึงมีปากเสียงกัน  ปยุตก็เถียงแบบข้างๆ คูๆจนคำรณทนไม่ได้เลยต่อยปยุต  ปยุตถึงกับสลบ  แตนกลับมาบ้านมาเห็นจึงรีบช่วยแม่พาพ่อเข้าบ้าน  คำรณเอาเงินให้แตนสองพันบาทเพราะรวยพนันมวยมา แตนจะไม่รับ  คำรณบอกให้เก็บเอาไว้เวลาฉุกเฉิน  หลังจากดูแลพ่อเรียบร้อยแตนก็ได้คุยกับแม่เรื่องที่จะไปหางานทำจะได้ไม่มีเรื่องให้ร้อนใจ  ต้อยเตือนให้ระวังว่าอาจจะถูกหลอกได้  

       ต่อกลับมาถึงบ้านมืดผิดเวลาเมื่อแตนซักถามต่อก็อ้างว่าไม่อยากเข้าบ้านเพราะรำคาญเสียงพ่อด่า  แม่ไล่ต่อไปอาบน้ำแล้วหาข้าวกิน  วันรุ่งขึ้นหลังจากช่วยแม่จัดของและออกไปส่งแม่เรียบร้อยแตนก็ฝากเงิน 1,000 บาทไว้ให้ผึ้ง  แตนบอกแม่ว่าคำรณให้ แล้วแตนก็ไปที่บ้านดาราวดี  ดาราวดีตั้งหน้าตั้งตาคอยการมาของแตน  ป้ามนก็เหมือนกัน ทั้งสองพยายามที่จะไม่ให้อีกฝ่ายรู้  แต่ทั้งสองก็รู้จนได้ เว้นเดชาคนเดียวที่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น  แตนมาถึงป้ามนรีบพามาหาดาราวดีที่กำลังนั่งอยู่กับเดชา เมื่อสอบถามความปรารถนาของ   แตนแล้ว  ดาราวดีก็เสนอให้มาทำหน้าที่ดูแลเดชา  แตนก็ยินดี  เดชาไม่สนใจแตน   แตนถามถึงหลักฐานในการสมัครงาน   ดาราวดีบอกไม่ต้องเพราะคิดว่าแตนเป็นคนดี   ดาราวดีตั้งเงินเดือนให้แตนเดือนละ 4,500 บาท  และให้หยุดอาทิตย์ละสองวันตามความต้องการของแตน  แตนดีใจเพราะไม่คิดว่าจะได้มากถึงขนาดนี้  แตนตกลงจะมาเริ่มงานตั้งแต่วันพรุ่งนี้  แตนกลับไปบ้านไปบอกแม่กับพ่อ  ปยุตไม่ว่าอะไรเพียงแต่ประชดว่าไปบอกไอ้ครูมวยรึยัง

       เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อช่วยงานแม่เสร็จแตนก็รีบไปทำงานที่บ้านดาราวดี  โดยได้รับการชี้แนะจากป้ามนและดาราวดี แตนทำงานอย่างไม่มีท่าทีรังเกียจเดชาแม้ว่าเดชาจะทำสกปรก  เป็นที่พอใจของดาราวดีมาก   เมื่อว่างแตนก็จะหาหนังสือมาอ่านให้เดชาฟัง  ไม่ว่าจะเป็นหนังสือพิมพ์หรือหนังสืออื่นๆ ที่เดชาต้องการ  เดชาเริ่มชอบแตนและชอบนั่งมองแตนแต่ไม่พูดอะไร  ดาราวดีมองเห็นการเปลี่ยนแปลงของลูกชายภายหลังจากที่แตนมาดูแล  ไม่ว่าจะเป็นการกินอาหาร  การแต่งตัว ยอมให้แตนทำให้ทุกอย่าง  เริ่มพูดคุยกับแตนมากขึ้น  แตนพยายามชวนให้เดชาออกกำลังตามที่ดาราวดีหาหนังสือคู่มือมาให้  เดชาก็ยอมทำตามทั้งๆ ที่แต่ก่อนไม่เคยยอมใครแม้แต่หมอ ดาราวดีเสนอให้แตนมาค้างที่นี่จะจัดห้องบนตึกให้และจะจ่ายเงินเดือนเพิ่มให้อีกเท่าตัว วันหยุดยังเหมือนเดิม  แตนขอไปปรึกษาแม่ก่อน  ในตอนแรกต้อยก็ดีใจแต่ก็สอบถามว่าเป็นบ้านของใครอยู่ที่ไหน  พอรู้ว่าเป็นบ้านของดาราวดี  ต้อยก็มีคำสั่งห้ามไม่ให้แตนไปทำงานที่บ้านนั้นอีกเด็ดขาด  และห้ามถามเหตุผล  ถ้าแตนไม่เชื่อฟังแม่จะฆ่าตัวตายให้ดู  ทำให้แตน  ตกใจมาก  แต่ไม่พยายามที่จะถามให้แม่สะเทือนใจอีก และต้อยสั่งห้ามบอกใครทั้งสิ้น ถึงปยุตถามก็บอกว่าเลิกทำ  ทำให้ปยุตตราหน้าว่าแตนไม่มีความอดทน

       บ้านดาราวดีรอการกลับมาของแตน แต่ก็ไร้วี่แวว ทุกคนคาดการณ์ไปต่างๆนาๆด้วยความเป็นห่วง  ดาราวดีได้ให้น้อยหน่าคนขับรถกับป้ามนไปตามหาแตน  ป้ามนและน้อยหน่าเดินผ่านรถขายข้าวแกงของต้อยแต่ก็จำกันไม่ได้  แตนเห็นจึงหลบป้ามน  แล้วสะกิดบอกแม่ว่านี่คือป้ามน  เมื่อต้อยเห็นก็รีบเข็นรถหนี  และเมื่อกลับถึงบ้าน ผึ้งก็กำลังจะออกไปทัศนศึกษากับเพื่อนที่ต่างจังหวัด  และในเวลาต่อมาก็มีตำรวจมาตามหาต่อ  แตนปฏิเสธว่าไม่มีคนชื่อต่อที่นี่ตำรวจก็กลับไป  คนขับแท๊กซี่มาบอกว่าปยุตไปออกแท๊กซี่แล้วก็ถูกรถสิบล้อชน  ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล  ต้อยตกใจทำอะไรไม่ถูก  แตนจึงบอกให้ผึ้งอยู่ดูแลแม่และคอยบอกให้ต่อหลบตำรวจไปอยู่ที่ค่ายมวย  ส่วนแตนจะไปดูพ่อ   ผึ้งอยู่ไม่ได้เพราะได้เวลารถออกแล้ว แม่จึงให้ผึ้งไป  แตนมองตามผึ้งอย่างน้อยใจ  แม่ขอไปรพ.กับแตน ทั้งสองคนแม่ลูกจึงไป  

       ระหว่างทางเจอกับสอนจึงขอร้องให้สอนคอยดักต่อให้ไปหลบที่ค่ายมวยเพราะตำรวจมาตามตัว  ที่รพ.ปยุตได้รับบาดเจ็บที่หัวและใบหน้านิดหน่อย  แขนขวาหักเข้าเฝือก หมอบอกต้องอยู่อย่างน้อยก็เจ็ดวันถึงสิบวัน  แตนเอาเงินที่เก็บไว้ไปจ่ายค่ายาให้ปยุต  เมื่อเสร็จเรื่องของปยุต แตนก็รีบกลับเพราะเป็นห่วงต่อ  เมื่อถึงบ้านก็รู้จากสอนว่าต่อถูกตำรวจรวบตัวไปที่สน.แล้ว  แตนกับต้อยรีบตามไปที่สน. ตำรวจจะกันต่อไว้เป็นพยานและเป็นสายให้ถ้ายอมร่วมมือ            

        ถ้าไม่เช่นนั้นต่อจะต้องติดคุกหมดอนาคต  เพราะมียาไว้ในครอบครอง  ต่อพยายามอธิบายให้แม่กับพี่ฟังว่าไม่ใช่ของต่อ  เพื่อนมันวิ่งหนีแล้วมายัดของให้ต่อ  แตนขอให้ต่อให้ความร่วมมือกับตำรวจเพื่ออนาคตของต่อเอง ต่อตกลง  ตำรวจจึงลงบันทึกประจำวันแล้วปล่อยต่อกลับไป เมื่อกลับมาถึงบ้าน วลัยมายื่นคำขาดให้จ่ายค่าเช่าที่ค้างรวมทั้งเงินต้นและดอกตามกำหนด  ไม่เช่นนั้นให้ย้ายออกไป  แตนรับปากจะหาให้เมื่อแม่เข้านอน  แตนได้เตือนต่อให้ระวังตัวมากๆ เพราะการเป็นสายให้ตำรวจถ้าฝ่ายค้ายาบ้ามันรู้มันฆ่าตายแน่

       บ้านดาราวดีกลับเข้าสู่สภาพเดิมก่อนที่แตนจะเข้ามาหรืออาจจะยิ่งมากขึ้นก็ได้ แตนไปเยี่ยมพ่อหลังจากที่ช่วยแม่เตรียมของไปขาย  ปยุตต่อว่าต้อยไม่มาเยี่ยมห่วงแต่ขายของไม่ห่วงชีวิตของผัว  แตนพยายามอธิบายปยุตก็ไม่ฟัง  ถามถึงผึ้งเมื่อรู้ว่าผึ้งไปตจว.ก็ไม่ว่าอะไร  แตนกับต่อลากลับเพื่อจะไปช่วยแม่ขายของ  เย็นๆ จะกลับมาใหม่พร้อมกับแม่  ที่หน้ารพ.แตนเห็นอาม่าแก่ๆ กำลังมองซ้ายมองขวาเหมือนจะข้ามถนน  แตนกับต่อเลยเข้าไปถาม  เมื่อรู้ว่าจะหารถกลับบ้าน  แตนจึงจัดการช่วยเหลือ  เมื่ออาม่าส่งเงินและที่อยู่ให้แตนให้ต่อกลับไปช่วยแม่ก่อนเดี๋ยวจะตามกลับไป  แตนเรียกแท๊กซี่แล้วพาอาม่าขึ้นรถไป  ภายในรพ. ภวันกับภัทรมน สองแม่ลูกกำลังตามหาอาม่าถามใครก็ไม่มีใครเห็นภัทรมน จึงให้ภวันลูกชายโทรกลับไปบ้าน  เผื่อว่าอาม่าจะหนีกลับบ้านก่อน  ระหว่างทางอาม่ากับแตนคุยกันอย่างถูกคอ จนถึงบ้านแต่พาอาม่าเข้าบ้าน  แม่บ้านรายงานว่า ตี๋เล็กหรือภวัน โทรมาตามหาอาม่า  แม่บ้านรีบโทรกลับไป บอกภวัน  แตนลากลับ เมื่ออาม่ารู้ว่าแตนขายข้าวแกงก็เลยสั่งให้เอามาส่งให้ในวันพรุ่งนี้อย่างละ 50 บาท  แตนบอกอย่างละ 20 ก็พอ  อาม่าไม่ยอมจะเอาอย่างละ 50 และแถมค่ารถไปกลับให้ด้วย  และให้ส่งให้ทุกวัน  ภวันกับภัทรมนกลับมาพอดีกับแตนจะออกไป  ภวันเดินออกไปส่งแล้วจะเอาเงินให้แตน  แตนไม่รับและสอนให้ภวันรู้จักน้ำใจว่าซื้อหาไม่ได้  ภวันไม่เชื่อว่าเงินจะซื้ออะไรต่อมิอะไรไม่ได้  เดชาจะออกไปตามหาแตนเอง  โดยให้น้อยหน่าขับรถให้  ดาราวดีก็โทษตัวเองที่ไม่เอาสำเนาบัตรประชาชนของแตนไว้  เพราะอย่างน้อยก็มีที่อยู่  ป้ามนช่วยแก้ให้    ดาราวดีสบายใจว่าใครจะไปรู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น  รถของเดชาขับช้าๆ คอยมองหาแตน  แตนเดินข้ามถนนหลังรถเดชาแต่ไม่เห็นกัน  เดชากลับบ้านให้เรียกทนายมาให้หานักสืบออกตามหา

       แตนเล่าเรื่องอาม่าให้แม่ฟัง  แม่บอกว่าอาม่าอยากจะตอบแทนที่แตนไปส่ง  ก็เลยสั่งอาหาร แค่นี้เราก็รู้แล้วว่าอาม่ามีน้ำใจ  เพราะฉะนั้นอย่าทำให้ท่านเป็นภาระเลย และโดยปกติแล้วคนจีนชอบทานอาหารจืดๆ  แต่กับข้าวของเราส่วนใหญ่ก็เป็นอาหารไทยและรสจัด

       วันรุ่งขึ้นอาม่ารอไม่เห็นแตนเอากับข้าวมาส่งจึงขอให้ภวันขับรถมาตามหา  เพราะได้ยินแตนเล่าให้ฟังว่าขายอยู่ที่ไหน  พอพบ  อาม่าลงมาต่อว่าแตนที่ไม่เอากับข้าวไปส่งเพราะรอกินอยู่  แตนแนะนำให้แม่รู้จักอาม่าและภวัน  อาม่าชมว่าต้อยเลี้ยงลูกดีให้ลูกมีน้ำใจทั้งๆ ที่ต้องมาช่วยแม่ขายของแล้ว  เย็นก็ต้องกลับไปดูพ่อที่โรงพยาบาลอีก  อาม่าเหมาหมดทุกอย่าง  แตนพยายามทักท้วง  อาม่าบอกว่าที่บ้านคนเยอะแค่นี้ไม่พอหรอก  แล้วอย่าลืมพรุ่งนี้ให้เอาไปส่งหรือว่าจะให้มาเอาเอง  แตนรับปากว่าจะเอาไปส่งเพราะไม่อยากจะเห็นคนหน้าบึ้ง  แตนอดที่จะเหน็บภวันไม่ได้  อาม่าหัวเราะชอบใจแล้วขึ้นรถกลับไป  แตนมองเงินในมือแม่  แม่ยิ้มด้วยความตื้นตันใจที่เห็นคนมีน้ำใจ เมื่อคลี่ออกมาเป็นเงินใบละร้อยห่อเงินใบละห้าร้อยอยู่เมื่อภวันกลับมาส่งอาม่า   ภวันจึงขออนุญาตไปหาเพื่อนที่ต่างจังหวัด  ภวันไปพบกับ สวิต เพื่อนสนิทที่มาเที่ยวกับเพื่อนๆ ของน้องสาว  สวิตสนใจผึ้ง   ผึ้งเองก็สนใจสวิตเหมือนกัน  สวิตพยายามชวนผึ้งดื่ม  แรกๆ ผึ้งก็ปฏิเสธเพราะไม่เคย  แต่ทนแรงเชียร์จากเพื่อนๆ ไม่ไหวจึงยอมดื่ม  เมื่อมีแก้วแรกก็ย่อมมีแก้วต่อๆ ไป  ผึ้งเริ่มเมาก็เริ่มไม่หวงตัว  กอดคลอเคลียร์กับสวิต  จนดึกทุกคนแยกย้ายกันเข้านอน  สวิตก็พาผึ้งเข้านอนเช่นกัน

       วันรุ่งขึ้นขณะที่แตนเอากับข้าวไปส่งให้อาม่า  ดาราวดีกับป้ามนมาถามหาคนชื่อแตนกับต้อย  ต้อยก้มหน้าตอบว่าไม่รู้จักแล้วก็รีบเข็นรถหนีไป  ดาราวดีกับป้ามนมองตามอย่างงงๆ ที่บ้านอาม่า  ภวัต ลูกชายอาม่ากับ ภัทรมนลูกสะใภ้ชวนแตนให้มาทำงานด้วยดีกว่าไปขายข้าวแกงอีก  ชวนให้แม่มาด้วยก็ได้  อาม่ามีงานให้ทำ  แตนขอไปปรึกษาแม่ก่อน เมื่อแตนกลับมาถึงก็ปรึกษาแม่  แม่รู้ว่าภัยกำลังเข้ามาใกล้ลูกแล้วจึงอนุญาตให้แตนไปทำ แต่ตัวเองทิ้งไปไม่ได้หรอก ผึ้งลงจากรถเก๋งของภวันที่มีสวิตนั่งอยู่  แตนมองเห็นจำได้ แต่แตนไม่ถาม   ผึ้งกลับเข้าบ้านมีอาการแปลกๆ  แตนช่วยแม่ทำความสะอาดเสร็จถึงชวนกันไปเยี่ยมพ่อ   ผึ้งผลัดรอไปพรุ่งนี้  แตนกับแม่จึงไปเพียง 2 คน

       หลายวันต่อมา  ปยุตออกจากโรงพยาบาลกลับมาพักที่บ้าน  ต่อมาเล่าให้แตนและคำรณฟังเรื่องตำรวจกำลังจะกวาดล้างพวกค้ายาโดยมีต่อเป็นหน้าม้า คำรณให้ระวังอย่าพูดให้ใครฟังอีก ไม่เช่นนั้นจะไม่ปลอดภัยทั้งครอบครัว  ผึ้งกลับบ้านผิดเวลาตลอดถ้าถามก็จะอ้างกิจกรรมเยอะ แต่แท้ที่จริงไปคลุกอยู่ที่ห้องของสวิต การเรียนเริ่มตกต่ำ แตนไปทำงานที่บ้านภวัน  ทั้งสองชอบกัดกันในเรื่องที่ภวันไม่รู้จักค่าของเงิน  อาม่ามองอย่างพอใจ   ต่อไปทำงานให้ตำรวจโดยไม่มีโอกาสบอกใคร  เหตุการณ์เกิดผิดพลาดต่อถูกยิงอาการสาหัส  ตำรวจนำส่งโรงพยาบาลและไปแจ้งให้ที่บ้านรู้ซึ่งมีแต่ปยุต     ปยุตรีบออกไปตามต้อยเพื่อที่จะไปดูลูกที่โรงพยาบาล  ต้อยโทร.ตามแตน  แตนตกใจจึงขออนุญาตอาม่าไปเยี่ยมต่อ   อาม่าให้ภวันขับรถไปส่งที่โรงพยาบาล  

       เมื่อไปถึงได้พบกับแม่และพ่อปยุตบ่นว่าต่อหาแต่เรื่องเดือดร้อนมาให้  ไม่รักดีไปคบกับพวกยาบ้า  แตนทนไม่ได้จึงเล่าความจริงให้ฟัง   แทนที่รู้ความจริงแล้วปยุตจะเห็นใจกลับหาว่าต่ออยากดัง  ไปยุ่งเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองแล้วยังหันมาด่าแตนว่าไม่ดูแลน้อง  ต้อยฟังแล้วก็ช้ำใจที่ปยุตเป็นคนไม่มีเหตุผล  ต้อยโกรธจนเป็นลม  แตนต้องร้องเรียกให้พยาบาลมาช่วย ภวินท์ได้รู้ได้เห็นเริ่มเข้าใจชีวิต   พยาบาลพาต้อยเข้าห้องฉุกเฉิน  ส่วนต่อก็ยังอยู่ในห้องผ่าตัด อาม่าโทร.เข้ามือถือภวัน  ภวันรายงานให้อาม่ารู้   อาม่าสั่งให้ภวันอยู่จัดการทุกอย่างให้หาห้องพิเศษให้ ค่าใช้จ่ายอาม่าจัดการเอง  พยาบาลออกมาบอกแตนว่า  ต้อยเป็นโรคหัวใจและความดัน เป็นอันตรายมาก ถ้าเป็นอีกมีสิทธิที่จะเสียชีวิต   แตนกับปยุตฟังถึงกับอึ้ง  ปยุตบ่นว่าจะหาเงินที่ไหนมารักษาทั้งแม่และลูก ภวันบอกว่าไม่ต้องห่วงเพราะอาม่าโทร.มาสั่งให้จัดการแล้ว ปยุตค่อยเบาใจ ปยุตแอบกระซิบกับแตนว่าภวันเป็นแฟนหรือ แตนดุพ่อ

       เช้าอาม่าขอให้ภวันพาไปเยี่ยมแม่และน้องของแตน ส่วนภวัตและภัทรมนจะไปเยี่ยมเพื่อนก่อนแล้วจะตามไป   อาม่ามาเห็นสภาพแตนไม่ได้หลับไม่ได้นอน ไหนจะแม่ไหนจะน้องที่ยังไม่พ้นขีดอันตรายยังอยู่ในห้องไอ ซี ยู  อาม่าปลอบใจแตน   แตนขอบคุณอาม่าที่ให้ความช่วยเหลือ  อาม่าบอกให้ภวันพาแตนกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค่อยมาใหม่ อาม่าจะอยู่เฝ้าให้ แตนจะไม่ยอม  ภวันจึงเตือนว่าถ้าแตนล้มอีกคนใครจะมาช่วยดูแลแม่กับน้อง แตนจึงยอมไป ภวัตกับภัทรมนกำลังพูดคุยอยู่กับเดชาที่เป็นเพื่อนเก่าและดาราวดี ดาราวดีเล่าให้ภวัตฟังว่า อาการของเดชาเกือบจะดีแล้วเมื่อได้เด็กคนหนึ่งมาช่วยดูแล เดชามีกำลังใจมากแต่อยู่ๆเด็กก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยไปตามหาที่ไหนก็ไม่พบ  เดชาก็ออกไปตามเอง เดชาบอกว่าเด็กชื่อแตนทำให้สองผัวเมียมองหน้ากัน ภัทรมนจึงเล่าเรื่องแตนให้ฟัง เดชาได้ยินจึงอยากพบแตน และเมื่อรู้ว่าไปเฝ้าไข้แม่และน้องที่โรงพยาบาล เดชาก็ขอให้ภวัตพาไป เดชารีบเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า จนแม่และป้ามนตามแทบไม่ทัน

       ที่บ้านแตน  แตนมาถึงขณะที่วลัยพาพวกมาทวงเงินและถ้าไม่ได้จะรื้อบ้าน ภวันถามจำนวนเงิน   เมื่อรู้จึงควักกระเป๋าจ่ายให้  เท่งพูดก่อนจากไปว่ารีบหาผัวให้น้องได้แล้ว  เพราะผึ้งกำลังแพ้ท้อง  เดี๋ยวจะได้ลูกโดยไม่มีพ่อ ผึ้งวิ่งออกมาอ้วกและพอเห็นภวันก็ตกใจเรียก ชื่อ ภวัน  แตนงงและสงสัยว่าทำไมทั้งสองจึงรู้จักกัน แตนพาผึ้งเข้าบ้านเพื่อซักถามอาการ ผึ้งรับว่าประจำเดือนได้ขาดหายไปเป็นเดือนที่สองแล้ว แตนถามถึงพ่อเด็กในท้อง  ผึ้งไม่ยอมบอก แตนหันไปถามภวัน ผึ้งห้ามไม่ให้ภวันบอก ทำให้แตนคิดว่าต้องเป็นภวันแน่ๆ แตนไล่ภวันกลับไป ปยุตกลับเข้ามาเห็นผึ้งร้องไห้ก็เอะอะเอากับแตน ภวันไปหาสวิตที่บ้าน ให้สวิตรับผิดชอบแต่สวิตปฏิเสธ อ้างว่าถ้าพ่อแม่รู้ ตนจะไม่ได้ไปเรียนต่อ ภวันโกรธเพื่อนมากจึงตัดความเป็นเพื่อน

       ที่โรงพยาบาล อาม่านั่งเฝ้าต้อยอยู่ ภวัตพาดาราวดีและภัทรมนเข้าเยี่ยม อาม่าและภวัต  ภัทรมนจึงออกมารออยู่ข้างนอก เดชากับดาราวดีเห็นต้อยก็จำได้ถึงแม้ว่าจะดูโทรมไปมาก เดชาเข้าไปบีบมือต้อยด้วยความสงสารน้ำตาไหลอาบแก้ม   ดาราวดีก็น้ำตาไหลเสียใจที่เป็นต้นเหตุของเรื่อง  ได้แต่พูดเบาๆ ว่าขอโทษ  ดาราวดีออกมาเล่าเรื่องให้อาม่า  ภวัตและภัทรมนฟังอย่างคร่าวๆ ว่าแท้จริงแล้วแตนคือลูกของต้อยกับเดชา  ตั้งแต่นั้นมาตนและลูกก็รับกรรมที่ทำ มาตลอด ภวัตขอร้องให้กลับกันไปก่อนเพราะถ้าต้อยตื่นขึ้นมาเห็น  ถ้ารับไม่ได้อาการโรคหัวใจจะทรุดหนัก  ภวัตขอร้องไม่ให้ดาราวดีบอกว่าแตนเป็นลูกของเดชา ดาราวดีรับคำ เมื่อกลับถึงบ้านจึงเล่าให้ป้ามนฟังและคิดว่าเดชายังคงไม่รู้  แต่เดชาปรากฎตัวขึ้นพร้อมกับบอกว่าตนรู้เรื่องว่าต้อยท้องสามเดือนก่อนต้อยจะจากไป  

       แตนกลับมาที่โรงพยาบาลก็เห็นผึ้งนั่งเฝ้าแม่อยู่ ผึ้งบอกว่าอาม่าจะมาเยี่ยมอีกในวันพรุ่งนี้  ต้อยเริ่มรู้สึกตัว  แตนรีบไปตามพยาบาลมา  แม่ถามถึงอาการของต่อ แตนบอกว่าปลอดภัยแล้ว  ผึ้งอาสาจะเฝ้าไข้แม่   แตนก็ต้องไปเฝ้าไข้ต่อ เมื่อทุกคนหลับแตนกับผึ้งได้คุยกันอีก แตนพยายามถามว่าใครเป็นพ่อของเด็กในท้อง ผึ้งไม่ตอบแต่บอกว่าไม่ใช่ภวัน แตนบอกให้ผึ้งระวังอย่าทำให้พ่อกับแม่รู้ซะก่อนแล้วแตนจะหาทางจัดการแก้ไขเอง เพราะแม่เป็นโรคหัวใจ ส่วนพ่อก็หวังในตัวผึ้งมาก ถ้ารู้ท่านก็คงจะผิดหวังมาก ผึ้งขอโทษแตน แตนปลอบน้อง

       เดชาตื่นแต่เช้าพยายามช่วยตัวเองไม่ว่าจะเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะได้ออกไปพบต้อยกับแตน ดาราวดีเห็นก็ยิ่งเกิดความสงสารมากขึ้น ภวัตมารับเดชากับดาราวดีไปที่โรงพยาบาลได้พบกับแตนและผึ้งที่กำลังจะกลับบ้าน แตนดีใจที่ได้พบเดชากับดาราวดี แตนเล่าถึงสาเหตุที่ไม่ได้กลับไปทำงานต่อ เพราะแม่สั่งห้ามไม่อย่างนั้นแม่จะฆ่าตัวตาย ภวัตได้ยินก็คิดว่าไม่ใช่เรื่องเล็กๆแน่  ยิ่งต้อยเป็นโรคหัวใจอยู่ด้วย จึงขอให้เดชากับดาราวดีอย่าเพิ่งเข้าเยี่ยมต้อยเลย เดชากับดาราวดีขอเป็นเจ้าของไข้  และขอร้องแตนอย่าได้ปฏิเสธเลย ภวัตตัดบทไว้ค่อยคุยกันทีหลังดาราวดีส่งเงินให้แตน   แตนไม่รับ  ดาราวดีบอกว่าเป็นเงินค่าแรงที่แตนทำงาน  แตนจึงรับ

       เท่งกำลังเล่าว่าเห็นผึ้งมีอาการแพ้ท้องให้ปยุตฟัง ปยุตไม่เชื่อ พวกเท่งแซวว่าปยุตจะได้หลานโดยไม่รู้ว่าใครเป็นลูกเขย  ปยุตเดินเมากลับบ้านพร้อมกับความแค้น  เพราะนึกว่าคนที่เท่งพูดถึงคือแตน เมื่อมาถึงจึงเข้าตบแตนและก็ด่าว่าไม่รักดี ท้องให้พ่อแม่อับอายชาวบ้าน ปยุตด่าว่าแตนใจง่ายเหมือนแม่จนต้องท้องไม่มีพ่อ ต้องมาอาศัยคนอื่นเป็นพ่อ ผึ้งทนไม่ได้จึงรับสารภาพว่าคนที่ท้องไม่ใช่แตนแต่เป็นผึ้งเอง ปยุตได้ยินถึงกับช็อก ขณะที่คำรณเข้ามาพอดี คำรณพยายามที่จะเข้าไปปลอบปยุต ปยุตไม่ฟังได้แต่พูดว่าไม่จริงเป็นไปไม่ได้ ปยุตเดินออกจากบ้านไป คำรณบอกให้สอนตามไปดูห่างๆ   แตนพาผึ้งเข้าบ้านแล้วออกมาคุยกับคำรณเพื่อถามถึงพ่อที่แท้จริงคำรณไม่รู้นอกจากต้อยคนเดียวที่รู้

       เมื่อต้อยอาการดีขึ้นก็สังเกตเห็นท่าทีของแตนที่เงียบเหงาไปจึงถามผึ้งๆ บอกว่าแตนรู้แล้วว่าพ่อปยุตไม่ใช่พ่อที่แท้จริง ต้อยเรียกแตนเข้าไปกอดด้วยความรักและสงสารที่ต้องทนทุกข์ทรมานกับแม่และน้องๆ ผึ้งบอกว่าตั้งแต่แม่ไม่สบายแตนยังไม่ได้นอนเลย ต้อยยิ่งสงสารลูกมากขึ้น ต้อยจึงเล่าเรื่องของพ่อแตนให้ฟังและขอให้แตนยกโทษให้กับทุกคนแล้วถือว่าเป็นบาปกรรมที่เราต้องชดใช้ แตนบอกต้อยว่าเดชากับดาราวดีมาเยี่ยมตั้งสองสามครั้งขณะที่ไม่ได้สติและดาราวดีขอเป็นเจ้าของไข้ให้แม่ด้วย คืนนี้แม่ขอร้องให้แตนกับผึ้งกลับไปนอนที่บ้านไปดูพ่อด้วย ผึ้งกำลังจะบอกแม่ แตนจึงแกล้งชวนผึ้งกลับ พอกลับไปถึงบ้านแตนกับผึ้งก็ได้เห็น ภวันนั่งคอยอยู่กับสวิต ผึ้งเห็นจึงเลี่ยงหนีเข้าบ้าน ภวันพยักหน้าให้สวิตตามเข้าไป แตนขอโทษภวันที่เข้าใจผิด ทั้งสองคู่เข้าใจกัน สวิตจะให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอผึ้งและแต่งงานโดยเร็ว แตนพอใจและขอบใจภวันที่ช่วยเหลือ

       ตกดึกปยุตได้เข้ามาหามาขอโทษต้อยที่ทำตัวไม่ดีและขอยอมรับผิดทุกอย่าง ต้อยยกโทษให้ขณะที่ทั้งสองเข้าใจกัน เดชาได้เข็นรถเข้ามา  ต้อยตกใจ  ปยุตมองและเข้าใจจึงเชิญให้เดชาเข้ามา  ส่วนตัวเองจะออกไป  เดชาขอร้องให้ปยุตอยู่ด้วย  เดชามาขอโทษต้อยและขอขอบใจ ปยุตที่ช่วยดูแลต้อยและลูกในท้อง ทั้งสามเข้าใจกัน เดชาขอร้องให้ต้อยพาแตนไปที่บ้านส่วนเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง  รับรองว่าจะไม่มีการพรากใครไปจากกันอีก

       เมื่อต้อยและต่ออกจากโรงพยาบาลจึงพากันไปบ้านดาราวดี ดาราวดีให้การต้อนรับอย่างกับลูกหลาน อาม่าและครอบครัวก็มาแสดงความยินดีด้วย รวมทั้งครอบครัวของสวิตที่จะมา สู่ขอปาลินีหรือผึ้ง อาม่าก็มาสู่ขอแตนให้กับภวันหรือตี๋เล็กทุกคนมีความสุข