เรื่องย่อ รอยรัก แรงแค้น

รอยรัก แรงแค้น

           ไป๋ เหล่าสือถือเหล็กร้อนซึ่งถูกเผาจนแดงซุกซ่อนอยู่เบื้องหลังค่อยๆเดินเข้าไป หาอีหลิงลูกสาวซึ่งสวมใส่ชุดเจ้าสาวร้องห่มร้องไห้อยู่ตามลำพัง ไป๋เหล่าสือบอกอีหลิงว่าหญิงสาวคนหนึ่งต้องเป็นหม้ายทั้งที่ยังไม่ได้แต่ง งานนั้น ถ้าหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปก็จะถูกคนกล่าวหาว่าเป็นหญิงพิฆาตสามี มีเพียงหนทางเดียวที่สามารถทำได้คือจะต้องครองความเป็นหญิงหม้ายใช้ชีวิต บ้านสามีไปชั่วชีวิต ทว่าเมื่อหญิงสาวหน้าตางดงามต้องครองความเป็นหม้ายจึงเป็นอุปสรรคอย่างยิ่ง อีหลิงยังไม่ทันได้ตั้งสติได้ เหล็กร้อนซึ่งถูกเผาจนแดงได้ถูกประทับบนใบหน้าของนาง ทำให้อีหลิงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด....

            หนึ่งปีต่อมาในฤดูหนาว เซี่ยหยุนคายนั่งตกปลาอยู่บนเรือเพียงลำพัง จู่ๆก็มีคนกลุ่มหนึ่งตะโกนถามหยุนคายว่าเห็นหญิงสาวหน้าตางดงามผ่านมาหรือไม่ หยุนคายส่ายหัวปฏิเสธว่าไม่พบเห็น หลังจากที่คนกลุ่มนั้นจากไปแล้ว คันเบ็ดของหยุนคายก็กระตุกไปมา หญิงสาวนางหนึ่งในสภาพที่เปียกปอนก็ถลันตัวขึ้นจากน้ำ หญิง สาวที่ว่านี้มีชื่อว่าเหวินอี้เหอคุณหนูบ้านสกุลเหวินแห่งเมืองนี้ ด้วยความที่อี้เหอไม่พอใจที่พ่อของนางทำการค้าล้มเหลว จับนางคลุมถุงชนแต่งงานกับสกุลที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากัน จนเป็นเหตุให้นางจำต้องหลบหนีออกจากบ้าน

            อี้เหอวิงวอนขอร้องหยุนคายพายเรือพานางหลบหนี แต่เนื่องจากหยุนคายมีธุระด่วนต้องทำจึงปฏิเสธนางไป ทันใดนั้น คนบ้านสกุลเหวินพากันมาถึงจับกุมตัวอี้เหอไป ก่อนที่อี้เหอจะจากไปออกปากด่าทอหยุนคายเลือดเย็น ทำให้หยุนคายรู้สึกผิดและละอายใจเป็นอันมาก อี้เหอทนต่อการบีบบังคับของพ่อไม่ได้จึงใช้ความตายต่อรอง แต่แล้วนางก็จำต้องรับปากแต่งงานเข้าบ้านสกุลกู ในเวลาเดียวกัน เนื่อง จากหยุนคายช่วยเหลือหนิงม่อซินแห่งบ้านสกุลกูคลี่คลายปัญหาการประท้วงของคน งานได้สำเร็จ ทำให้หยุนคายได้ทำงานเป็นพ่อบ้านหนุ่มที่สุดของบ้านสกุลกู สกุล กูเป็นตระกูลใหญ่ของเมือง ประกอบอาชีพผลิตโคมสามชั่วอายุคน มีทั้งโรงงานและที่นา แต่เป็นที่รู้ทั่วกันว่าบ้านสกุลกูสามชั่วอายุคนมีหญิงหม้ายถึงเก้าคนด้วย กัน ถือได้ว่าเป็นสกุลที่มีหญิงหม้ายมากที่สุดของเมืองนี้ก็ว่าได้

           อี้เหอแต่งงานเข้าบ้านสกุลกู ความรู้สึกของนางนั้นราวกับว่าอยู่ในสถานที่ไม่คุ้นเคยและลึกลับ เส้าถังสามีซึ่งไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน หลี่ซื่อแม่ สามีซึ่งไม่อินังขังขอบต่อเรื่องราวใดๆ ม่อซินสะใภ้หม้ายซึ่งมีน้ำเสียงแข็งกร้าว ตลอดจนโส่วเจินซึ่งมีสีหน้านิ่งเฉยไม่มีอารมณ์ความรู้สึกออกมาแต่อย่างใด เหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นไปตามที่กล่าวขานและสถานที่ต้องห้ามที่ถูกปกปิดชั่ว นิจนิรันดร์ได้สร้างแรงกดดันให้อี้เหอเป็นอันมาก แต่ อย่างน้อยภายในบ้านสกุลกูนี้ก็ยังมีเถาเยาเป็นเพื่อนพูดคุย เถาเยาบอกอี้เหอว่าการดำรงชีวิตอยู่ในบ้านหลังนี้จะต้องประพฤติปฏิบัติตนต่อ ระเบียบกฏเกณฑ์ของบ้านสกุลกูอย่างเคร่งครัด อี้เหอทนไม่ได้ต่อแรงกดดัน นางจึงประกาศท้าทายกฏเกณฑ์บ้านสกุลกูอย่างเป็นทางการ

           เมื่อกูหลี่ซื่อรู้เรื่องนี้ก็ชี้แจงให้อี้เหอเข้าใจถึงกฏเกณฑ์ของบ้านสกุลกู นึกไม่ถึงกลับเป็นการนำมาซึ่งความไม่พอใจของม่อซิน ด้วยความที่หวั่นวิตกว่าตนจะสูญสิ้นอำนาจไป ม่อซินเปิดเผยให้อี้เหอล่วงรู้ถึงสัมพันธ์อันแนบแน่นของเส้าถังสามีของนาง และหยูม่งหญิงคณิกาเลื่องชื่อแห่งวั่นฮัวโหลว การทำเช่นนี้นั้นเพื่อสร้างแรงกดดันให้อี้เหอ กำจัดนางไปให้พ้นทาง อี้เหอสุดที่จะทนได้ต่อสภาพที่ได้รับจึงไปจากบ้านสกุลกู หยุนคายได้รับมอบหมายให้ออกตามหาอี้เหอ หยุนคายเกลี้ยกล่อมอี้เหอกลับบ้านสกุลกู ในเวลานี้เองอี้เหอถึงรู้ความจริงว่าหยุนคายซึ่งนางมองว่าเป็นคนเลือดเย็นนั้น แท้ที่จริงแล้วในจิตใจของหยุนคายมีความเข้าอกเข้าใจคนอื่นซุกซ่อนอยู่ และแล้วทั้งสองก็พัฒนามิตรภาพที่มีต่อกันขึ้นมา

          ในที่สุดเส้าถังซึ่งไม่เคยเปิดเผยโฉมหน้ามาก่อนก็กลับมาที่บ้านสกุลกู การกลับมาของเส้าถังในครั้งนี้นั้นมีเป้าหมายสำคัญคือต้องการรับหยูม่งเป็น อนุภรรยา หลี่ซื่อปฏิเสธเสียงแข็งจึงนับเป็นอีกครั้งที่เส้าถังออกจากบ้านสกุลกูไป ม่อซินห่วงใยเส้าถังซึ่งนางเลี้ยงดูจนเติบใหญ่จึงแอบมอบเงินจำนวนหนึ่งให้ เส้าถังไปด้วย เมื่อ อี้เหอรู้ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น นางก็ไปที่วั่นฮัวโหลวเพื่อบีบบังคับให้เส้าถังลงนามในหนังสือหย่าให้นาง เส้าถังเห็นถึงความมุ่งมั่นเอาจริงเอาจังของอี้เหอจึงเกิดความประทับใจขึ้น มา หยูม่งมองออกว่าเส้าถังรู้สึกอย่างไรจึงเกิดความวิตกกังวลเป็นอันมาก แท้ ที่จริงแล้วหยูมิ่งและเสิ่นอี้หางมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันเรื่อยมาโดย ที่ทั้งสองพุ่งเป้าไปที่เส้าถังเพื่อแสวงหาตักตวงผลประโยชน์

          เมื่อแผนการรับอนุภรรยาหลอกลวงสินสอดทองหมั้นล้มเหลว ทั้งสองจึงพากันวางแผนหาแผนการใหม่ จู่ๆ เส้าถังก็ถูกจับตัวเรียกค่าไถ่ คนบ้านสกุลกูต่างหวาดระแวงกันและกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งลูกพี่ลูกน้องของเส้าฉีซึ่งจ้องแสวงหาตักตวงผลประโยชน์ ขณะที่เหตุการณ์กำลังวิกฤตนั่นเอง อี้เหอและหยุนคายก็อาสาไปไถ่ตัวเส้าถังกลับมา ทั้งสองช่วยเหลือกันและกันทำให้สัมพันธภาพของคนทั้งสองแนบแน่นเป็นลำดับ อีกด้านหนึ่งนั้น หยูม่งซึ่งอยู่บนเขาพบว่าเส้าถังจริงใจต่อนางจึงทำให้นางไม่อยากที่จะทำร้ายเส้าถังอีกต่อไป

           ในช่วงวิกฤตนั่นเอง หยูม่งก็ตัดสินใจปล่อยเส้าถังไป อี้หางเคียดแค้นที่ถูกทรยศจึงลั่นไกปืนปลิดชีวิตหยูม่ง ทว่าอี้หางก็ไปไม่รอดตกอยู่ในวงล้อมของตำรวจ เมื่อ อี้หางซึ่งเนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลพบเห็นอี้เหอก็เกิดความรู้สึกผิดและติด ค้างนางขึ้นมา ด้วยเหตุนี้จึงตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทว่า อี้เหอไม่ได้คิดเป็นอื่น นางคิดแต่เพียงว่าการช่วยชีวิตเส้าถังในครั้งนี้นั้น สิ่งใดที่ติดค้างบ้านสกุลกูเป็นอันชดใช้หมดสิ้น อี้เหอขอให้หยุนคายพานางไปจากบ้านสกุลกู แต่หยุนคายกลับบอกอี้เหอว่าตนไม่ไปจากบ้านสกุลกูเป็นอันขาด ต่อมา อี้เหอสังเกตเห็นโส่วเจินมีใจให้หยุนคายจึงทำให้นางปักใจเชื่อว่าอาจเป็น

           เพราะสาเหตุนี้ที่ทำให้หยุนคายยืนยันหนักแน่นไม่ไปจากบ้านสกุลกูก็เป็นได้ หยุนคายพบว่าอี้เหอเข้าใจผิด ทว่ากลับไม่มีโอกาสอธิบายความจริงต่อนาง เส้าถังกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีโดยพยายามทำทุกอย่างเพื่อชดเชยสิ่งที่ผ่านมาให้อี้เหอ ทำให้อี้เหอเปิดใจยอมรับเส้าถังมากขึ้นใช้ชีวิตคู่ด้วยกันอย่างมีความสุข หนึ่งปีต่อมา อี้เหอตั้งครรภ์ ทุกคนปิติยินดียิ่งนัก ใน ช่วงที่อี้เหอตั้งครรภ์ เส้าถังทนไม่ได้ที่ต้องอยู่แต่ในบ้าน และแล้วเส้าถังก็ปันใจให้เถาเยา นึกไม่ถึงว่ากลับเป็นไปตามความใฝ่ฝันของเถาเยาที่จะนำไปสู่ชีวิตสุขสบาย เถา เยาปล่อยข่าวลือโดยมุ่งหมายให้ร้ายอี้เหอและหยุนคาย แต่อีกด้านหนึ่งนั้นก็ใช้มารยาหญิงยั่วยวนเส้าถัง ด้วยหวังให้เส้าถังชิงชังอี้เหอ อี้ เหอแท้งลูก เส้าถังโทรศัพท์ถึงอี้เหอเพื่อให้นางนำเงินไปชำระหนี้พนัน ทำให้อี้เหอต้องหอบความเจ็บปวดไปยังสถานที่นัดหมายโดยมีหยุนคายร่วมเดินทาง ไปด้วย ฝนตกหนัก อี้เหอและหยุนคายจึงพากันหลบฝนใต้สะพาน หยุนคายกล่าวว่าเดิมทีตนคิดว่าอี้เหอจะมีความสุข ทั้งหมดเป็นความผิดของตนเพียงคนเดียว

             แม้ว่าอี้เหอโศกเศร้า แต่นางก็ไม่ได้ร้องไห้ออกมาเพราะไม่อยากให้หยุนคายเห็นน้ำตาของนาง เถาเยาจงใจทำทีว่าตั้งครรภ์เพื่อให้เส้าถังมีฐานะในบ้านสกุลกู เส้าถังตัดสินใจรับเถาเยาเป็นอนุภรรยาโดยไม่ฟังคำทัดทานใดๆ เถาเยาใช้ความที่เป็นคน โปรดของเส้าถังประกาศท้ารบกับอี้เหอ อี้เหอเห็นแก่ส่วนรวมเป็นสำคัญจึงหลบเลี่ยง แต่นึกไม่ถึงว่าเมื่ออี้เหอประสบวิกฤตนั้นกลับได้รับความช่วยเหลือจากม่อซิ นซึ่งสร้างความกังขาให้อี้เหอเป็นอันมาก ม่อซินกล่าวว่ามีหลายเรื่องที่ขัดหูขวางตาอย่าเข้าใจผิดว่าเป็นการช่วยเหลือ แต่อย่างใด เถา เยาทะเยอทะยานมักใหญ่ใฝ่สูงด้วยหมายเป็นใหญ่ในบ้านสกุลกู ด้วยเหตุนี้จึงเป็นเหตุงัดข้อกับม่อซินทั้งทางลับและทางแจ้ง เถาเยาประจานเรื่องน่าอับอายของม่อซินและวั่งชุนจนถูกผู้นำหมู่บ้านลงโทษ ม่อซินไหว้วานอี้เหอช่วยดูแลเสี่ยวเหลยลูกชายของนาง

            ในเวลานี้เองอี้เหอถึงพบความจริงว่าแท้ที่จริงแล้วผู้หญิงที่มีแข็งแกร่งอย่าง ม่อซินนั้นก็มีความทุกข์ระทมที่ไม่มีใครรู้ได้ อี้เหอให้คำมั่นว่าจะดูแลเสี่ยวเหลยเป็นอย่างดี ขณะ ที่เถาเยากระหยิ่มยิ้มย่องก้าวสู่ความเป็นใหญ่ในบ้านสกุลกูนั่นเอง โส่วเจินก็พบความจริงว่าเถาเยาไม่ได้ตั้งครรภ์ หลังจากที่โส่วเจินรู้ความจริงเรื่องนี้แล้วก็นำความไปบอกหยุนคาย หยุนคายวางแผนเพื่อเปิดโปงความหลอกลวงของเถาเยา กูหลี่ซื่อใช้กฏเกณฑ์บ้านสกุลกูลงโทษเถาเยาอย่างหนัก เถาเยาหลบหนีไปจากบ้านสกุลกูในยามวิกาลโดยหยิบฉวยทรัพย์สินมีค่าติดตัวไปด้วย นับแต่นั้นมาก็ไม่มีข่าวคราวใดของเถาเยาอีกเลย เส้า ถังรู้สึกทุกข์ทรมาณที่ทำความผิดครั้งแล้วครั้งเล่า และแล้วเส้าถังก็พบว่าตนรักอี้เหอมาก

           ทว่ายิ่งรักอี้เหอมากเท่าใดยิ่งรับไม่ได้กับความสัมพันธ์ของนางและหยุนคาย เพื่อ ความสุขของอี้เหอ หยุนคายจงใจสร้างสถานการณ์เพื่อให้เส้าถังรู้ถึงความจริงใจของอี้เหอ ในที่สุดสามีภรรยาก็ปรับความเข้าใจกันได้คืนดีกันดังเดิม เส้าถังเศร้าโศกเสียใจที่สูญเสียลูกไป รุ่งขึ้น เส้าถังจึงพาอี้เหอไปอธิษฐานขอลูกที่วัดกวนอิม อี้เหอมีความปรารถนาที่จะมีลูกสักคนเพื่อสานสัมพันธ์สามีภรรยาเอาไว้ ทว่าในคืนเดียวกันนั้นเอง เสิ่นอี้หางแหกคุกออกมา ... เมื่อ กูหลี่ซื่อรู้เรื่องที่เสิ่นอี้หางแหกคุกออกมาแล้วก็รีบนำความไปบอกเส้าถัง แต่เส้าถังไม่อยู่เพราะออกไปเจียดยาให้อี้เหอ กูหลี่ซื่อมีลางสังหรณ์ไม่สู้ดีนักจึงขอให้หยุนคายออกตามหาเส้าถัง โส่วเจินขัดขวางหยุนคายเอาไว้โดยเปิดเผยความในใจบอกรักหยุนคายออกมา

           เมื่อหยุนคายมาถึงก็พบเห็นอี้หางลั่นไกปืนยิงเส้าถังล้มลงกับพื้นไปแล้ว ตำรวจนำกำลังล้อมอี้หางเอาไว้ อี้หางฆ่าตัวตายหลบหนีความผิด ก่อน ที่เส้าถังจะสิ้นใจกล่าวว่าตนไม่ปรารถนาให้อี้เหอเป็นหญิงหม้าย กำชับหยุนคายดูแลอี้เหอให้ดี อี้เหอร้องห่มร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกเสียใจโดยคิดไม่ถึงว่าความสัมพันธ์ สามีภรรยามีจุดจบเช่นนี้ เส้าถังเช็ดน้ำตาให้อี้เหอ เปิดเผยความในใจบอกรักอี้เหอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนสิ้นใจลง กู หลี่ซื่อเศร้าโศกเสียใจมากที่ต้องสูญเสียลูกชายไป นางตัดสินใจมอบภารกิจน้อยใหญ่ของบ้านสกุลกูให้กับม่อซินเพื่อหันหน้าเข้าสู่ โลกพระธรรม ม่อ ซินพบสถานที่ต้องห้ามของบ้านสกุลกู แท้ที่จริงแล้วคำกล่าวขานเรื่องผีสางของบ้านสกุลกูนั้นไม่ได้เป็นความจริง แต่อย่างใด ผีสางที่กล่าวขานกันนั้นแท้ที่จริงแล้วก็คือไป๋อีหลิงคุณนายรองของบ้านสกุล กูนั่นเอง ในเวลานั้นหลังจากที่ถูกทำลายโฉมหน้าแล้วก็พักอาศัยอยู่ในกระท่อมของสถานที่ ต้องห้าม ยามวิกาลถึงได้ออกจากกระท่อม ด้วยเกรงว่าหากผู้ใดพบเห็นจะเกิดความหวาดกลัว

           หยุนคายเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งนักเมื่อพบเห็นสภาพของอีหลิง ในเวลานี้เองอี้เหอถึงรู้ความจริงว่าเหตุใดหยุนคายจึงอาศัยอยู่ที่บ้านสกุล กู หยุนคายเปิดเผยความจริงให้อี้เหอรู้ว่าเดิมทีตนและอีหลิงเป็นคู่รักกัน เนื่องจากตนไปเรียนหนังสือต่างมลฑล อีหลิงให้คำมั่นว่าจะรอคอยตนกลับมา เมื่อตนกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป อี้ หลิงวางแผนช่วยเหลืออีหลิงไปจากบ้านสกุลกู ริมแม่น้ำ อีหลิงพบเห็นสภาพใบหน้าอันแสนอัปลักษณ์ของนาง ด้วยความสะเทือนใจจึงคลุ้มคลั่ง หยุนคายตัดสินใจใช้ชีวิตที่เหลือดูแลอีหลิง อี้เหอส่งหยุนคายและอีหลิงด้วยความอาลัย เมื่ออีหลิงได้สติขึ้นมาแล้วก็พบความจริงว่าหยุนคายมีใจให้อี้เหอ ด้วยความที่อีหลิงไม่อยากผูกมัดหยุนคายอีกต่อไป

           อีหลิงจึงเขียนจดหมายลาแล้วจากไปเพียงลำพังโดยเนื้อความในจดหมายนั้นขอให้หยุ นคายรวบรวมความกล้าแสวงหารักแท้ ส่วนนางนั้นยังคงอยู่ในความทรงจำอันแสนงดงาม ใน ที่สุดหยุนคายก็กลับไปที่บ้านสกุลกูอีกครั้ง เมื่อหยุนคายก้าวเท้าเข้าบ้านสกุลกูก็พบเห็นศพของโส่วเจิน ทุกคนต่างปักใจเชื่อว่าหยุนคายเป็นฆาตกรสังหารโส่วเจิน มีเพียงอี้เหอเท่านั้นที่เชื่อในความบริสุทธิ์ของหยุนคาย อี้ เหอสืบหาความจริงเพื่อล้างมลทินให้หยุนคาย อี้เหอตกใจมากแทบไม่เชื่อว่าหญิงสาวซึ่งสุภาพเรียบร้อยดั่งเช่นโส่วเจินนั้น จะมีเบื้องหลังที่น่าละอาย เป็นหญิงสาวร่านสวาทไปได้ ไม่เพียงมีความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวกับคนรับใช้ในบ้าน ทั้งยังมีความสัมพันธ์กับชายมากหน้าหลายตาในเมืองอีกด้วย แต่สิ่งที่ทำให้อี้เหอรู้สึกหวาดหวั่นนั้นคือพยานหลักฐานบ่งชี้ว่ากูหลี่ ซื่อเป็นฆาตกร

            แท้ที่จริงแล้วเป็นเพราะแม่ต้องการปกป้องชื่อเสียงสกุลกูไว้ หรือมีเหตุอื่นใดแอบแฝงกันแน่ ไห หมักน้ำส้มเป็นของล้ำค่าของกูหลี่ซื่อ ไหถูกปิดอย่างมิดชิด ไม่เคยถูกเปิดออกมา แต่ด้วยมีรอยร้าวจึงพบเห็นเถ้ากระดูก จึงมีคนปักใจเชื่อว่าจะต้องเป็นเถ้ากระดูกของเถ้าแก่กูซึ่งเสียชีวิตไปเมื่อ ยี่สิบปีก่อน หรือว่าเบื้องหลังของการเป็นหญิงหม้ายของบ้านสกุลกูนั้นสืบเนื่องมาจากคดี ฆาตกรรมกันแน่.... อี้เหอไปพบเพื่อขอคำชี้แนะจากหยุนคาย ทันใดนั้น กูหลี่ซื่อพาชาวบ้านจำนวนหนึ่งมาถึง ด้วยหวังปกป้องอำนาจของนางเอาไว้.... อี้เหอและหยุนคายจะมีชะตากรรมเช่นใด และท้ายที่สุดเรื่องราวทั้งหมดจะจบลงอย่างไร