บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ห้องหุ่น ตอนที่ 24 หน้า 3
14 ตุลาคม 2558 ( 10:23 )
1.3M
1
พิไลวิ่งหน้าตื่นมา พรรณรายตามติดๆตะโกนไปด้วย “คุณแม่รอพรรณด้วย..คุณแม่”
พรรณรายวิ่งกวดมาดึงมือพิไลจนทัน พิไลสะบัด “โอ๊ยจะมาดึงแม่ทำไม ชักช้าเดี๋ยวก็โดนพวกมันหักคอเอาหรอก”
“นี่มันอะไรกันคะคุณแม่ หุ่นมีชีวิตได้ยังไงทำไมคุณแม่ไม่เคยบอกพรรณซักคำ”
“โอ๊ย อย่าเพิ่งมาซักมาไซ้ตอนนี้ได้มั้ย รีบหนีก่อนเถอะ” พิไลวิ่งไปที่ประตู แต่ประตูตีปิดเข้ามาอย่างแรง พิไลตกใจ พิไลวิ่งไปอีกประตู พรรณรายตามติดๆ ประตูถูกลมตีปิดปังเข้ามาอีก พิไลหน้าตาตื่น “มันเอาเราแน่ ไม่อยู่แล้วโว้ย”
พิไลวิ่งไปที่หน้าต่างห้องรับแขกปีนออกไปอย่างทุลักทุเล
พรรณรายวิ่งตามไปดึงขาไว้ “คุณแม่รอพรรณด้วยสิคะ”
พิไลสะบัดขาอย่างแรง แสดงความเห็นแก่ตัวทันที “ปล่อยฉัน แกอยากมัวอืดอาดก็อยู่ให้พวกมันหักคอไปเถอะ”
พิไลออกไปได้ พรรณรายล้มลงกับพื้น ร้องตกใจ “คุณแม่อย่าทิ้งพรรณ คุณแม่” พรรณรายตะกายจะลุก ชะงัก เงยหน้ามองตกใจสุดขีด
หุ่นนางรำ หุ่นนางพยาบาล หุ่นพีท ยืนจ้องอยู่อย่างน่ากลัวต่างก้มหน้าลงมาหาพรรณราย “พรรณราย..”
พรรณรายกรี๊ดสุดเสียง “ว้าย..” พรรณรายสลบไปทันที
หุ่นทั้งสามมองพรรณราย
“เพราะเธอเป็นลูกคุณเดชและคุณอารีย์พวกเราจะปล่อยเธอสักครั้ง”
หุ่นทั้งหมดมองพรรณรายนิ่งๆ
อัมรามองหุ่นเดชกับหุ่นอารีย์อย่างดีใจ สันติอยู่ข้างๆ
“อัมไม่อยากเชื่อเลยว่าอัมจะมีโอกาสได้กอดคุณพ่อ คุณแม่ได้พูดคุยด้วยอีกครั้ง”
หุ่นเดชมองไปที่สันติ “ต้องขอบใจเธอมากนะอาร์ตที่ช่วยให้อาและหุ่นทั้งหมดพ้นจากอาคมของหมอผี”
“ผมยินดีและเต็มใจครับคุณอา”
อัมรามองสันติงงๆ “นี่พี่อาร์ตก็รู้เรื่องทุกอย่างเหรอคะ”
“ครับ พี่ต้องขอโทษน้องอัมด้วยที่ต้องปิดเป็นความลับ แล้วก็ต้องขอโทษที่ทำให้น้องอัมเสียใจหลายครั้งเรื่องคุณพรรณ”
“หมายความว่ายังไงคะ”
สันติอึกอัก หุ่นอารีย์ตอบแทนยิ้มๆ “หมายความว่าอาร์ตไม่เคยเปลี่ยนใจไปจากลูกอัมเลยนะสิจ้ะ”
อัมราอึ้งหน้าแดง แต่ยังพูดงอนๆ “แสดงว่าพี่อาร์ตเล่นละครเก่งมาก ขนาดอัมยังเชื่อเลยว่าพี่อาร์ตชอบพี่พรรณจริงๆ”
หุ่นเดชกับหุ่นอารีย์ยิ้มขำๆที่เห็นอัมรางอนอาร์ต
“ไม่นะครับตอนนั้นพี่โดนมนต์น้ำมันพรายต่างหาก”
“น้ำมันพรายเหรอคะ”