บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 3 หน้า 2
ภัทรลดาโมโหสุดๆ “นี่ นี่รู้ว่าฉันตกลงมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วเหรอ แล้วทำไมถึงไม่ช่วยฉัน” ภัทรลดาลืมไปว่าตนขาแพลงเลยลุกขึ้นยืน “โอ๊ย”
ไตรภพยิ้มเยาะ “เจ็บขาก็อย่าฝืนเลยคุณ” ภัทรลดาจ้องหน้าไตรภพ ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ แค้นสุดๆ “ทางตรงนี้มันชัน ถ้าไม่มีอุปกรณ์ ถึงผมลงมาได้ ก็เอาคุณขึ้นไปไม่ได้หรอก”
ภัทรลดาแค้นสุดๆ “ก็เลยปล่อยให้ฉันนอนตากฝนทั้งคืนอย่างนั้นน่ะเหรอ”
ไตรภพยิ้มกวนๆ “ก็ผมเตือนคุณแล้ว ว่าอย่ามาทางนี้ คุณไม่เชื่อผมเอง”
ภัทรลดาโมโหมาก “ก็แล้วทำไมไม่บอกกันก่อนล่ะ ว่ามันเป็นแบบเนี้ย ข้างบนก็มีหญ้าขึ้นเต็มไปหมด มองลงมาจะเห็นมั้ยว่ามันเป็นหลุม”
“ผมเตือนคุณ คุณฟัง ก็จบ ถูกมั้ย แล้วมันเรื่องอะไรของผม ที่ต้องอธิบายให้คุณฟังอย่างละเอียดด้วย อีกอย่างนะ ชาวบ้านแถวนี้ ก็ไม่มีใครเค้าโง่ตกลงมาซักคน” เขาปรบมือเยาะเย้ย “คุณเป็นคนแรก ยินดีด้วย”
ภัทรลดาแค้นสุดๆ หยิบก้อนดิน ก้อนหินบนพื้น ขว้างใส่ไตรภพทันที ไตรภพตกใจ ใช้มือปัดก้อนดิน ก้อนหินวุ่นไปหมด
ภัทรลดาแค้นสุดๆ ขว้างใส่ไม่ยั้ง “ไอ้บ้าสมภพ ทุเรศ ไปตายซะไป”
ไตรภพตะคอก “หยุดนะ ถ้าขว้างผมอีกที ผมจะทิ้งคุณไว้ที่นี่จริงๆด้วย”
ภัทรลดาหยิบหินก้อนใหญ่กำลังจะขว้าง แต่พอได้ยินประโยคนี้ก็หยุดกึกทันที “แล้วคุณจะพาฉันขึ้นไปยังไง” ไตรภพหยิบเข็มขัดเส้นใหญ่ออกมา ภัทรลดาตกใจ “จะทำอะไรน่ะ”
ไตรภพขี้เกียจตอบ เอาเข็มขัดมัดตนกับภัทรลดาติดกัน โดยให้ภัทรลดาเกาะหลังเขาไว้ จากนั้นไตรภพก็เอาเชือก ผูกติดกับเข็มขัดอีกที ไตรภพปีนขึ้นจากเนินดินขึ้นไปข้างบน โดยมีภัทรลดาเกาะหลังติดขึ้นไปด้วย ภัทรลดาถูกมัดติดกับแผ่นหลังของไตรภพ ได้สัมผัสแผ่นหลังที่แข็งแรง อบอุ่นแบบนี้เป็นครั้งแรก ทำให้ภัทรลดาอดที่จะเขินอาย ใจเต้นรัวขึ้นมาไม่ได้
ที่บ้านไตรภพ ชายหนุ่มกำลังใช้ผ้าพันแผล พันขาข้างที่แพลงให้ภัทรลดา เมื่อพันผ้าเสร็จเขาก็เอ่ยขึ้น “อ้ะ ไหนลองลุกซิ” ภัทรลดาลุกขึ้นยืน แล้วลองเดินดู ปรากฏว่าไม่เจ็บแล้ว “ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย ไหนล่ะ คำขอบใจ”
ภัทรลดาตวาดแว๊ด “ทำฉันเจ็บ แล้วยังจะให้ฉันขอบใจอีกเหรอ ถ้าจะมี ตอนนี้ฉันก็มีแต่ความเสียใจเท่านั้นแหละ”
ไตรภพแปลกใจ “เสียใจ คนอย่างคุณเนี่ยนะ”
“ใช่ ฉันเสียใจที่ตอนขับรถชนคุณ ฉันไม่ถอยมากลับมาทับให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไป ถึงต้องมาเจอกับคนบ้าอย่างคุณ”
ไตรภพหน้าบึ้งตึง หันไปหยิบผ้าขนหนูที่พาดอยู่ใกล้ๆ โยนใส่หน้าภัทรลดา “ปากดีนักนะ ถ้างั้นก็ไปอาบน้ำอาบท่าได้แล้ว ..เหม็น” ไตรภพเดินเลี่ยงไป ด้วยความสะใจ
ภัทรลดาแค้นจัด ด่าตามหลัง “ไอ้บ้า เกิดมาฉันไม่เคยเจอใครบ้าอย่างคุณเลย เวรกรรมของฉันจริงๆ ที่ต้องมาเจอคนเฮงซวยอย่างคุณ” ภัทรลดาด่าด้วยความแค้น แต่ก็อดยกแขนตัวเองขึ้นมาดมไม่ได้ ก่อนที่ภัทรลดาจะทำหน้าย่น เพราะเหม็นจริงๆอย่างที่ไตรภพบอก