บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 23 หน้า 5

ไตรภพยิ้มเยาะ “นางเอกจริงนะ ไม่ให้แตะเนื้อต้องตัว ทีนายอาทรยอมให้มันจับไปถึงไหนถึงไหน  นี่ดีนะ ที่ไม่ได้จดทะเบียนกัน ไม่อย่างงั้น ผมคงต้องเสียเงินให้คุณเอาไปปรนเปรอชู้อีกไม่รู้เท่าไหร่”

ขาดคำ  ภัทรลดาก็รวบรวมเรี่ยวแรงตบหน้าไตรภพเต็มเหนี่ยว หญิงสาวแค้นใจจนน้ำตาคลอ “ฉันเกลียดคุณ คำพูดของคุณวันนี้ ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้คุณเลย” ภัทรลดาจะเดินไป ทั้งๆที่ยังมึนหัวอยู่  แต่ไตรภพจับแขนภัทรลดาไว้ แล้วเหวี่ยงภัทรลดาล้มลงนอนบนเตียง ก่อนจะขึ้นคร่อม จับแขนภัทรลดาไว้เพื่อปลุกปล้ำ

ภัทรลดาตกใจสุดๆ “อย่านะ คุณจะทำอะไรน่ะ”

ไตรภพทั้งรักทั้งแค้น “ผมยอมคุณมามากแล้ว ทั้งๆที่มันเป็นสิทธิของผมที่จะทำอะไรกับคุณก็ได้ แต่ผมก็ไม่เคยทำ จนคุณสวมเขาให้ผมแทน  เพราะงั้นคราวนี้ ผมต้องได้ในสิ่งที่เป็นของผม” ไตรภพปลุกปล้ำภัทรลดาทันที

ภัทรลดากรี๊ดลั่น  พยายามดิ้นแต่ก็มึนหัวมาก ไม่ค่อยมีแรง “อย่านะ อย่าๆ”

ไตรภพไม่ฟังเสียง จับมือภัทรลดาไม่ให้ดิ้น แล้วพยายามปล้ำจูบ โดยไม่สนใจความรู้สึกภัทรลดาแม้แต่น้อย

มือไตรภพที่จับมือภัทรลดาไว้  มือภัทรลดาแข็งเกร็งพยายามจะดิ้น แต่ซักพัก  มือของภัทรลดาก็เริ่มอ่อนลง เหมือนจะยอม มือของไตรภพปล่อยมือภัทรลดาออก  มือของภัทรลดาข้างหนึ่งค่อยๆโอบรอบคอไตรภพไว้ มืออีกข้างหนึ่งของภัทรลดา แอบยื่นไปบริเวณหัวเตียง เพื่อหยิบแจกันดอกไม้ ก่อนจะรวบรวมเรี่ยวแรง ใช้มือข้างที่โอบรอบคอจับคอไตรภพแน่น  แล้วใช้มือที่ถือแจกัน ฟาดแจกันเข้าเต็มศีรษะไตรภพทันที ที่แท้ภัทรลดาก็แกล้งยอมเพื่อหาโอกาสเอาตัวรอดนั่นเอง

ไตรภพโดนฟาดเข้าเต็มๆ  เจ็บมาก “โอ๊ย”

ภัทรลดาผลักไตรภพออก แล้วรีบตะเกียกตะกายลุกขึ้น ก่อนจะพยุงตัวหนีออกจากห้องไป ไตรภพโดนฟาดจนหัวแตก มึนมาก แต่พอเห็นภัทรลดาหนี ก็รีบโซซัดโซเซตามออกจากห้องไป

ภัทรลดาโซซัดโซเซหนีออกมาจากห้องนอน  ตัวเองก็มึนหัวเพราะฤทธิ์ยา แต่ก็พยายามหนีจากไตรภพให้ได้

ภัทรลดาเห็นภาพข้างหน้าเบลอไปหมด มองอะไรก็ไม่ชัด ขณะนั้นเอง  ไตรภพก็ตามออกมา ทั้งๆที่หัวยังแตกอยู่

ภัทรลดาตกใจ รีบหนีไปทันทีไตรภพไล่ตามไปจนถึงบันได ภัทรลดารีบวิ่งลงบันไดไป กลัวไตรภพจะจับตนได้  แต่เธอก็เห็นบันไดเบลอไปหมด จังหวะนั้นเอง  ภัทรลดาก็เหยียบพลาดพลัดตกบันไดลงไป ท่ามกลางความตกใจสุดขีดของทั้งคู่

“กรี๊ดดดดด”

“ภัทรรรรร”

ร่างของภัทรลดาร่วงลงไปกระแทกพื้นเบื้องล่าง ก่อนที่ภัทรลดาจะแน่นิ่งสลบไสลไม่ได้สติไป

ภัทรลดานอนพักอยู่บนเตียงโรงพยาบาลพร้อมกับคุยกับอาทร พราวไปด้วย 

“พอหายโกรธแล้วมาคิดดูดีๆ  พี่ว่าทุกอย่างมันประจวบเหมาะไป น่าจะมีใครซักคนเซ็ตฉากขึ้นมามากกว่า”