บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 19 หน้า 3
ไตรภพกดวางสาย เขาเหลือบไปเห็น คนๆนึ่งกำลังหอบหิ้วของใช้สำหรับเด็ก ออกมาจากร้านขายข้าวของเครื่องใช้สำหรับเด็ก ไตรภพมองตาม แล้วฉุกคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะมองเข้าไปในร้านขายของใช้สำหรับเด็ก ไตรภพยิ้มเจ้าเล่ห์ “เสร็จฉันล่ะ ภัทรลดา”
ภัทรลดาเดินควงแขนแคทกลับเข้าบ้านมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส พร้อมกับถือถุงใส่เสื้อผ้าชุดนักเรียนของแคทกลับมาด้วย พอเข้ามา ก็เห็นคนงานกำลังยกเตียงเด็กของแคทจะขึ้นชั้นสอง โดยมีคนรับใช้ในบ้านคอยดูความเรียบร้อย ภัทรลดาแปลกใจ “นั่นเตียงใครเหรอจ๊ะ”
“เตียงคุณแคทค่ะ คุณภพเป็นคนซื้อแล้วก็สั่งให้จัดห้องให้คุณแคทด้วยค่ะ”
ภัทรลดาฉุกคิดขึ้น หน้าเสีย “เดี๋ยวๆๆ วางเตียงลงก่อน” คนงานวางเตียงลง ภัทรลดารีบไปนั่งบนเตียง ขนาดแค่นั่งยังเกือบเต็มเตียง ไม่มีทางที่ตนจะนอนกับแคทได้เลย ภัทรลดาหน้าเครียด “เล่นอย่างงี้เลยเหรอ”
ภัทรลดาวางหมอน ผ้าห่ม หมอนข้าง ลงบนพื้นข้างๆเตียงแคท โดยมีแคทยืนมองอยู่ใกล้ๆ “ต่อไป พี่จะนอนเป็นเพื่อนน้องแคทในห้องนี้นะคะ”
“ทำไมล่ะคะ”
“ก็น้องแคทยังเด็ก นอนคนเดียวไม่กลัวผีเหรอคะ”
“ไม่ค่ะ แคทนอนคนเดียวจนชินแล้ว พี่ภัทรก็มีห้องของพี่ภัทรแล้ว จะมานอนเบียดแคททำไมล่ะคะ”
ภัทรลดาร้อนรน กลัวไม่ได้นอนกับแคท “ไม่เบียดค่ะไม่เบียด นี่ไงคะ พี่นอนกับพื้น รับรองว่าไม่เบียดค่ะ” แคทมองหน้าภัทรลดาแบบงงๆ ภัทรลดาออดอ้อน “นะคะ ให้พี่นอนด้วยคนนะคะ พี่อยากนอนห้องนี้จริงๆ น้องแคทอยากได้อะไรพี่จะหาให้ทุกอย่าง ให้พี่นอนที่นี่นะคะ”
แคทคิดอยู่ครู่นึง “ก็ได้ค่ะ แต่พี่ภัทรต้องเล่านิทานให้แคทฟังทุกคืนเลยนะคะ”
ภัทรลดาดีใจมาก หอมแก้มแคท “ได้เลยค่ะ พี่จะเล่าให้สนุกสุดๆไปเลยค่ะ” ภัทรลดาดีอกดีใจ ในที่สุดก็เอาตัวรอดไปอีกจนได้
บ้านนินันท์ตอนกลางคืน นินันท์กำลังคดข้าวให้ทุกคน โดยไตรภพ ธนาธิป วิสา ลูกเกดอยู่กันพร้อมหน้า
“ทีหลัง ชวนคุณภัทรมาด้วยสิคะ ไม่ใช่โสดนะคะ มาคนเดียวได้ไง”
“ชวนแคทมาด้วยนะคะลุงภพ ลูกเกดอยากเจอแคท”
ไตรภพขยี้หัวลูกเกด “แหม ตั้งแต่เข้าคู่กันได้นี่ คิดถึงกันตลอดเลยนะ เรื่องยัยแคทไม่มีปัญหาหรอก” เขายิ้มเล็กน้อย “แต่ป้าภัทรเค้างานเยอะ ไม่รู้จะว่างรึเปล่านะ” ชายหนุ่มรับจานข้าวจากนินันท์มา
ธนาธิปกินข้าวไปพูดไป “แล้วแกมีงานอะไรให้เค้าทำนักหนาวะ แค่มากินข้าว ถึงมาไม่ได้”
“มีงานให้ทำเยอะๆน่ะดีแล้ว จะได้ไม่ก่อเรื่องวุ่นวาย”
นินันท์นั่งลงกินข้าว “ดูพูดเข้าสิคะคุณภพ คุณภัทรมาได้ยินเข้า น้อยใจแย่”