บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 9 หน้า 2
อรรณพถอนใจ “ใช่ นี่แหละไอ้ไตรภพลูกชายคนโตของฉันเอง ไอ้ภพ นี่หนูภัทรลดา น้องสาวคุณพิมเค้า”
ไตรภพตกใจสุดๆ “น้องสาว!!!”
ไตรภพ ภัทรลดา ต่างมองหน้ากันอย่างกระอักกระอ่วน จากที่คิดว่าจะไม่เจอกันแล้ว กลับต้องมาเจอกันในสภาพคาดไม่ถึงแบบนี้
ภัทรลดาถอนใจหนักๆ “เป็นนายสมภพซะยังจะดีกว่า ต่อไปจะมองหน้ากันยังไงเนี่ย คุณไตรภพ”
เช้าวันใหม่ ที่ทำงานอาทร อาทรเดินถือแฟ้มเอกสาร เตรียมใช้ในการสัมมนา เดินเข้าไปในห้องประชุม พอเข้าไปก็เห็นพราวกับนักข่าวบางคนมาถึงแล้ว เตรียมจะเข้าสัมมนาร่วมกับข้าราชการ แต่พราวกำลังเขียนข้อมูลบางอย่างลงบนกระดาษ เขียนไปใช้ลิควิดลบข้อความที่ไม่ใช้ไป จนมือเลอะลิควิดเต็มไปหมด
อาทรเดินเข้าไปหาพราว “จะสัมมนาอยู่แล้ว ทำอะไรน่ะ”
พราวพูดไปทำงาน “แป๊บนึงพี่อาท ต้องรีบไปแฟ๊กซ์ส่งเจ้านาย” ว่าแล้วก็เป่ากระดาษเพื่อให้ลิควิดแห้ง
อาทรเห็นมือพราวเลอะลิควิดก็อดไม่ได้ หยิบผ้าเช็ดหน้าของตนออกมา แล้วเทน้ำจากขวดน้ำที่กินเหลือใส่ผ้าเช็ดหน้า “เป็นผู้หญิงแท้ๆ แต่ไม่รู้จักดูแลตัวเองเล๊ย”
“อ้าว มาด่ากันทำไมเนี่ย”
ขาดคำ อาทรก็จับมือพราวขึ้นมา แล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำ เช็ดลิควิดที่มือพราว พราวอึ้งไป นึกไม่ถึง ว่าอาทรจะดูแลตน
อาทรเช็ดไปบ่นไป “ไอ้ห้าวๆลุยๆมันก็ดีล่ะนะ เพราะมันทำให้คนที่อยู่ใกล้ด้วยไม่เครียด แต่ถ้าไม่ดูแลตัวเองเลยมันก็ไม่ไหว ตัวเองยังไม่ดู แล้วใครเค้าจะมาดูแลเรา” พราวยิ้มเขินอาย รู้สึกดีสุดๆที่อาทรดูแลตนแบบนี้ อาทรสังเกตสีหน้าพราว ระแวง “ยิ้มอะไร”
พราวยิ้มเขินๆ “ไม่มีอะไร เช็ดต่อไปเถอะ”
อาทรเช็ดมือให้พราวต่อ หน้าขรึมลง “พราว เอ่อ ภัทรเค้าเล่าเรื่องหมวดยงยุทธอะไรนั่นให้พราวฟังบ้างรึเปล่า”
“ก็มีบ้าง พี่อาทถามทำไมเหรอ”
อาทรอึกๆอักๆ “เอ่อ แล้ว แล้วพราวคิดว่าภัทรจะชอบคนที่แม่เค้าหามาให้รึเปล่า”
“เรื่องนี้ไม่รู้หรอก ต้องถามยัยภัทรเอง” พราวยิ้มแย้ม “แต่ที่แน่ๆ ผู้หมวดอะไรเนี่ย ขยันทำคะแนนเว่อร์ ขนาดเมื่อคืนยัยภัทรค้างที่โรงพยาบาล ยังอุตส่าห์ไปกินข้าวเช้ากับยัยภัทรที่โรงพยาบาลอีกนะ”
อาทรเบะปากหมั่นไส้ “ไอ้พวกโปรโมชั่นแรงๆ ไว้ใจไม่ได้หรอก หมดโปรเมื่อไหร่ก็หายหัว”
“ไม่ล่ะมั้ง รายนี้แม่กับแม่เค้าจอยกัน ไม่หมดโปรง่ายๆหรอก” พราวยิ้มๆ “แล้วพราวก็แอบไปดูรูปหมวดในเว็บของตำรวจมาแล้วด้วย หล่อบาดใจซะขนาดนี้ ถ้าหมดโปรจริง จะเชียร์ให้ยัยภัทรต่อโปรขาดใจเลย” อาทรยิ่งฟังก็ยิ่งโมโหหึง เลยเช็ดมือพราวแรงขึ้น จนพราวร้องลั่น “โอ๊ยๆ เจ็บๆ”
อาทรตกใจ เช็ดมือพราวเบาลง “โทษๆ” อาทรหน้าเครียดขึ้นมาทันที ที่รู้ว่าคู่แข่งกำลังรุกหนัก