บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 1 หน้า 2
ภัทรลดาไหว้ “ขอโทษนะคะ ฉันมองไม่เห็นคุณจริงๆ เดี๋ยวฉันพาไปโรงพยาบาลนะคะ ค่าใช้จ่ายทั้งหมด เดี๋ยวฉันออกเองค่ะ”
ไตรภพตั้งสติได้ “ไม่ต้องหรอก ไม่ใช่ความผิดคุณ ไอ้แท็กซี่เฮงซวยนั่นต่างหาก มันจะโขกเงินผม พอผมไม่ยอมมันก็เลยหาเรื่อง .. หนีไปแล้วด้วย เวร ดันลืมจดเลขทะเบียนมันอีก”
ภัทรลดามองไตรภพอย่างไม่อยากเชื่อ “เอ่อ แต่ แต่คุณมีแผลนะคะ ไปโรงพยาบาลซะหน่อยไม่ดีกว่าเหรอคะ”
“แผลนิดหน่อย ช่างมันเถอะคุณ” ไตรภพลุกขึ้นยืน แล้วหยิบเป้ของตนขึ้นมา
“แล้วคุณต้องการค่าทำขวัญเท่าไหร่คะ ฉันยินดีจ่ายตามที่คุณต้องการนะคะ”
ไตรภพมองภัทรลดาแบบงงๆ “ค่าทำขวัญ”
“ค่ะ เท่าไหร่คะ”
ไตรภพหัวเราะ “ก็คุณไม่ผิด แล้วผมจะเอาเงินคุณได้ไง ผมไปล่ะนะ รีบ” ไตรภพสะพายเป้ จะเดินเลี่ยงไป
ภัทรลดาพูดตามหลัง “คุณจะไปไหนคะ ฉันไปส่งให้เอามั้ยคะ”
ไตรภพหันกลับมามอง รู้สึกแปลกใจกับความมีน้ำใจอย่างคาดไม่ถึงของภัทรลดา
รถยนต์ของภัทรลดากำลังขับไปตามตรอกซอย เพื่อหาบ้านให้ไตรภพ
“คุณจะไม่ไปหาหมอจริงๆเหรอคะ ฉันพาคุณไปได้นะ”
“ผมไม่เป็นไรจริงๆ ถ้าเป็นอะไรมาก ป่านนี้คุยกับคุณไม่รู้เรื่องแล้ว คุณไม่ต้องห่วงผมหรอก”
ภัทรลดายิ้มบางๆ รู้สึกว่าไตรภพเป็นคนซื่อสัตย์มาก “แล้วนี่คุณไม่ได้มาบ้านญาติคุณนานแล้วเหรอคะ”
“ครับ …” ไตรภพมองหาไปรอบๆ “ผมจำได้แค่ว่าหน้าบ้านปลูกต้นเฟื่องฟ้าเท่านั้นเอง แต่หลังไหนก็ไม่รู้”
“คุณเป็นคนจังหวัดไหนเหรอคะ” ไตรภพหันไปมองภัทรลดาอย่างงงๆ “ฉันไม่ได้คิดจะดูถูกอะไรคุณนะคะ เพียงแต่เห็นว่าคุณซื่อดี เพื่อนฉันแค่ขับรถเฉี่ยวๆ ไม่มีแม้แต่แผลถลอก ยังโดนซะเป็นหมื่นเลย แต่คุณกลับไม่ยอมรับเงินฉัน”
ไตรภพยิ้มขำๆ ไม่ตอบอะไร แต่ก็รู้สึกว่าภัทรลดาก็เป็นคนซื่อ พูดตรงไปตรงมาดีเหมือนกัน ไตรภพมองหาบ้าน แล้วก็แอบเหล่ๆภัทรลดา และขาสวยๆของเธอ ภัทรลดารู้สึกเหมือนไตรภพมองๆตน เลยมองกลับ ทำให้ไตรภพรีบเบือนหน้าไปทางอื่น ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ขณะนั้นเอง ไตรภพก็เหลือบเห็นบ้านหลังหนึ่ง มีต้นเฟื่องฟ้าต้นใหญ่ปลูกอยู่หน้าบ้าน ไตรภพรู้สึกคุ้นๆ ชี้ให้ดู “สงสัยจะหลังนั้น คุณจอดตรงนี้เลยก็ได้” ภัทรลดาขับรถมาจอดให้ ไตรภพสะพายเป้ลงจากรถ ไตรภพมองสำรวจจนแน่ใจ “หลังนี้แหละ ขอบคุณนะ”
ภัทรลดายิ้มรับ “ไม่เป็นไรค่ะ” ภัทรลดาขับรถออกไป
ไตรภพมองตามแล้วยิ้มบางๆ ประทับใจในความมีน้ำใจของภัทรลดา ก่อนจะถอนใจออกมา เพราะคงไม่มีโอกาสได้เจออีกแล้ว