รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 9 หน้า 7

บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 9 หน้า 7
8 เมษายน 2558 ( 12:27 )
62.8K
1
ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 9
17 หน้า

“นายใหญ่สั่งไม่ให้พูดเรื่องนี้อีก หรือว่าคุณหมงไม่อยากให้เรื่องนี้จบ..คุณหมงคงจะคิดเหมือนผม..ไอ้คนชั่วตัวจริงยังลอยนวลอยู่..ใช่มั้ยครับ” อันจ้องหน้าหมงอย่างเอาเรื่อง

“ไม่พูดก็ไม่พูด! อย่าลืมเตือนนายน้อยเรื่องประชุมบ่ายนี้ด้วยล่ะ” หมงเดินออกไปโดยเร็ว  

อันกับหยกมณีมองตามไป

 

หยกมณีเปิดตะกร้าออกแล้วหยิบกล่องอาหารหรือปิ่นโต 2-3 ชั้นที่อยู่ในตะกร้าออกมาวาง

“น่ากินมั้ย เฮีย” หยกมณีมองอันที่ยังคงคิดเรื่องหมงที่น่าจะเป็นคนบงการให้คนลักพาตัวทรงกลด “เฮียอัน..” 

อันดึงตัวเองกลับมาสนใจอาหารตรงหน้า “น่ากิน..น่ากินมาก แต่ทีหลังไม่ต้องลำบากนะ เฮียไม่อยากให้หยกเหนื่อย”

“กลัวหยกเหนื่อยหรือว่าอาย..”

“เฮียไม่เคยอายที่มีหยกเดินอยู่ข้างๆ ไม่อายที่จะบอกทุกคนว่า เราเป็นอะไรกัน ถ้าไม่เชื่อ..” อันดึงมือหยกมณีมากุมไว้ “เราแต่งงานกันมั้ยล่ะ หยก”

“เรื่องแต่งงานไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับหยก เราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างนี้ หยกก็พอใจแล้ว แต่ขอหยกมาแสดงตัวหน่อย ถ้าเผื่อใครอยากได้เฮียไปเป็นเขย จะได้รู้ว่า เฮียอันคนนี้มีเจ้าของแล้ว”

“นี่ไง! จับได้แล้ว! มานี่มีเจตนาอื่นแอบแฝงจริงๆ”

“หยกมีสิทธิ์ไม่ใช่เหรอ แล้วเฮียอย่ามาทำคุยเหมือนกับว่าแต่งงานหยกวันนี้พรุ่งนี้ก็ยังได้ ถ้าหากเฮียยังจับตัวคนบงการที่คิดฆ่านายน้อยไม่ได้ เฮียไม่มีใจคิดเรื่องอื่นหรอก แล้วนี่เฮียสงสัยใครอยู่”

“หยกอย่ายุ่งกับเรื่องนี้เลย มันอันตราย..”

“คุณหมงใช่มั้ย ถ้าเฮียอยากรู้ใช่คุณหมงหรือเปล่า หยกช่วยได้นะ”

อันดุเบาๆ “หยก!”

หยกมณีนิ่งไม่ยอมรับปากว่าจะไม่ยุ่ง อันสำทับ “ได้ยินที่เฮียพูดมั้ย!”

“ได้ยินแล้ว ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง” ปากพูดว่าไม่ยุ่งแต่หยกมณีคิดแผนหาทางที่จะช่วยอันอย่างรวดเร็ว

“คิดอะไรอยู่!”

“ไม่ได้คิดอะไร! ตอนนี้ใครขี้ระแวงกันแน่!” หยกมณีเสไปจัดแจงตักกับข้าวใส่จานข้าวให้อันต่อ อันยังจับพิรุธหยกมณีอยู่

 

หมงเดินกลับเข้ามาในบริษัท  หยกมณีรอดักอยู่แล้วทำเป็นเดินออกมาเจอหมงอย่างบังเอิญ หมงเดินสวนทางกับหยกมณีอย่างไม่ใส่ใจ 

“คุณหมงไม่ต้องรีบหรอกค่ะ นายน้อยยังไม่กลับมาเลย”

หมงชะงักหันกลับมามองหยกมณี แล้วทำหน้าหน่ายใจกับทรงกลด “ก็นึกอยู่แล้ว..นัดประชุมกับฉันทีไร ต้องทำตัวมีปัญหาทุกที” 


17 หน้า