บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 17 หน้า 8
“กลับมาแล้วค่อยคุยกันดีกว่านะครับ นายหญิง” อันรีบเดินตามทรงกลดไป
เว่ยเข้ามาอย่างกระตือรือร้น มีเง็กคอยๆดึงตัวไว้ “เฮียทรงกลด! มาไม่ทันจนได้”
“ถึงมาทัน นายน้อยก็ไม่ยอมให้ลื้อไปด้วยหรอก เห็นเป็นเรื่องสนุกไปได้”
“เว่ยรู้ใช่มั้ยว่า คุณทีไปประชุมที่ไหน”
เว่ยโอ่ “รู้สิ ผมไปสืบข่าวมาแล้ว”
“อาจู ! ลื้อคิดจะทำอะไร”
“หนูก็จะทำหน้าที่ของผู้ช่วยนายน้อยน่ะสิ ม้า” อาจูดื้อดึงจะตามทรงกลดไปด้วยอารมณ์แปรปรวนของคนแพ้ท้อง
ที่ฉั่วเทียนเหลา ทรงกลดกับอันเดินออกมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องวีไอพีชั้น 2
ธามเดินเข้ามาอีกทางมาพบกับทรงกลดและอันตรงกลาง
ทรงกลดถามขึ้น “ทุกอย่างเตรียมพร้อม?”
ธามพยักหน้ารับแล้วต้องชะงัก เมื่อมองไปที่ประตูทางเข้าชั้นล่าง เสี่ยเล้งพร้อมลูกสมุน 2 คนเดินเข้ามาทำเหมือนมากินข้าวกลางวันในวันธรรมดาๆวันหนึ่ง
“เสี่ยเล้ง..นึกไว้อยู่แล้ว” ทรงกลดไม่แปลกใจ
“ก็ถ้าหากวันนี้เกิดอะไรขึ้น จะได้ไม่มีใครสงสัยมัน เพราะมันถือว่าตัวเองเป็นเหยื่อเหมือนกัน”
มือปืนในคราบลูกค้าทยอยเดินเข้ามาในร้าน
“งั้นวันนี้เราไม่เสียแรงเปล่าแน่ แต่คงต้องเหนื่อยหน่อย” ทรงกลดพร้อม
“ใกล้เวลานัดแล้ว ระวังตัวนะครับ นายน้อย” อันเดินลงไปเพื่อออกไปเฝ้าสังเกตการณ์ที่หน้าร้านฉั่วเทียนเหลา
ทรงกลดกับธามจ้องเขม็งไปที่เสี่ยเล้งที่กำลังดื่มชาอย่างสบายอารมณ์
ในห้องวีไอพี ทรงกลดยืนนิ่งคิดอย่างหนักใจ เมื่อรู้จากเพื่อนๆว่าไปล็อบบี้เสียงจากแก๊งอื่นๆได้น้อยมาก
หงส์รินน้ำชาให้กับภรพ ธามและคณินแล้วรินน้ำชาให้ตัวเองทีหลังสุด
คณินลุกขึ้นไปดึงทรงกลดกลับมาที่โต๊ะ “เฮ้ย! ทรงกลด ไม่ต้องเครียดไป เรายังมีเวลา”
“ตอนนี้ได้มาแค่สามเสียงเอง แกสองคนมัวแต่ไปทำอะไร แต่ฉันว่า ไม่ได้ขยับทำอะไรเลยซะมากกว่า”
คณินกับภรพสบตากัน รู้ว่าเป็นเรื่องเครียดแต่ก็ยังชิลๆกันได้อยู่
“ฉันก็มีงานที่เกาะรังนกของฉัน เถอะน่า ฉันรับผิดชอบหน้าที่ในส่วนของฉันอยู่แล้ว ห่วงไอ้คณินมันดีกว่า”
“พูดอย่างนี้ก็สวยสิวะ เรามาแข่งกันมั้ยล่ะว่า ใครจะได้คะแนนเสียงครบก่อนกัน”
ธามเอาจริง “นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เวลาหมดลงไปทุกทีๆแล้ว” คณินกับภรพเลิกทำเป็นเล่นแล้วนิ่งคิด
“หงส์สิแย่สุด ไม่มีแก๊งไหนยอมฟังหงส์เลย หงส์ไม่เหมาะที่จะทำหน้าที่ตัวแทนแก๊งหงส์ดำเลยจริงๆ”
“อย่าโทษตัวเอง แก๊งในส่วนที่หงส์ต้องรับผิดชอบ เป็นแก๊งฝ่ายเสี่ยเล้งทั้งนั้น แล้วยิ่งเสี่ยอ๋าถูกฆ่าตาย งานนี้ก็ยิ่งยากขึ้นไปอีก” ธามเข้าใจ