บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 17 (ใหม่)

ธีภพมาถึงหน้าห้อง มองเข้ามาทางประตูที่เจตน์ชาญเผลอเปิดทิ้งไว้ตอนหันไปเห็นม่านขยับ  ธีภพเห็นบิวตี้และเจตน์ชาญสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้นยืนกอดกันเต็มตา  บิวตี้ดันตัวออกจากอ้อมกอดของเจตน์ชาญ แล้วจะเดินหนีมาทางประตู 

บิวตี้เผชิญหน้ากับธีภพที่ยืนอยู่ตรงประตู สายตาของบิวตี้กับธีภพปะทะกันอย่างจัง สีหน้าแววตาของธีภพดูเย็นชา บิวตี้มองด้วยความตกใจ “คุณธี”

ธีภพไม่พูดอะไร วางเสื้อคลุมของบิวตี้ที่ถือมาด้วยไว้ข้างประตู หันหลังเดินกลับไป 

“เดี๋ยวก่อน” บิวตี้จะตามธีภพไป แต่เจตน์ดึงแขนบิวตี้ไว้ด้วยความงงสงสัย 

“นี่มันอะไรกันครับคุณบิวตี้ คุณมาอยู่ในห้องผม” เจตน์ชาญกวาดตามองบิวตี้ที่อยู่สภาพล่อแหลม “...แบบนี้... ได้ยังไง”

“ไว้ค่อยอธิบายทีหลังค่ะ” บิวตี้คว้าเสื้อคลุมที่ธีภพวางไว้ วิ่งไปใส่เสื้อคลุมไป เจตน์ชาญงุนงงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

 บิวตี้วิ่งมาหาธีภพที่หน้าลิฟท์อย่างกระวนกระวายใจ  

“นายธี ฟังฉันก่อน มันไม่ได้เป็นอย่างที่นายเห็นนะ นายกำลังเข้าใจฉันผิด”

บิวตี้คว้าแขน ธีภพจับมือบิวตี้ออก ไม่ยอมฟัง เข้าลิฟท์ไป 

ลิฟท์ปิด เจตน์ชาญสวมเสื้อคลุมเดินตามออกมา

“คุณอธิบายให้ผมฟังได้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น  เมื่อคืนคุณหายไป  แล้วมาอยู่ในห้องผมได้ยังไงแล้วทำไมคุณถึง...” เจตน์ชาญพูดไม่ออกว่าทำไมบิวตี้ไม่ใส่เสื้อผ้า

บิวตี้เดนกลับเข้ามาหยิบเสื้อผ้าข้าวของ “คุณไม่ต้องมาทำเป็นสงสัยอะไรทั้งนั้น คุณกับคนในบริษัทของคุณขโมยงานออกแบบของฉัน”

“คุณบิวตี้เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าครับ ผมไม่เคยขโมยงานของใคร และยิ่งเป็นของคุณผมจะไม่มีวันทำเด็ดขาด”

“แต่แบบชุดนี่” บิวตี้หยิบแบบเสื้อ “มันเป็นแบบที่ฉันออกแบบเองกับมือ อินสปายเรชั่นมาจากความรักของแม่ฉัน ฉันจำรายละเอียดทุกอันที่ฉันออกแบบเองได้ คุณวาดทับลายเส้นฉัน เอาโลโก้ธนบวรออกแล้วก็ใส่โลโก้ของคุณเข้าไปแทน  ขโมยกันหน้าด้านๆ”