บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 19 (ตอนจบ) หน้า 2
“เมียของวรงค์เรียกร้องมาอีกหลายครั้ง แต่พ่อไม่อยากจะให้เป็นเยี่ยงอย่างกับคนอื่นว่าทำความผิดแล้วยังได้รับการช่วยเหลือ เลยปฏิเสธไป” ธนาถอนใจ “เขาคงโกรธตรงนี้แหละ”
“น่าสงสารลูกเขา คงจะโดนเป่าหูมาผิดๆ เวรกรรมจริงๆ”
“ผมก็เห็นใจครับ เลยให้ออกไม่ได้ไล่ออก” ธีภพกลุ้มเรื่องบิวตี้จนไม่อยากคิดเรื่องอื่น “วันนี้เครียดจัง ขอตัวก่อนนะครับ”
“อ้าว ไม่กินข้าวก่อนหรือลูก”
“ไม่ครับ” ธีภพออกจากห้องไป
ธนากับภาวินีมองหน้ากันรู้สึกไม่สบายใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
ภาวินีกุมมือธนาอย่างปลอบโยน “เราไปสวดมนต์กันเถอะค่ะ”
ธีภพมองหาบิวตี้นก ชายหนุ่มซึมคิดถึงบิวตี้
“นาย รอบิวตี้เหรอ บิวตี้หายไปไหน ทำไมไม่มา”
ธีภพลูบหัวเสือโคร่ง “ฉันเคยว่าบิวตี้ที่เขาหายไปตอนกลางคืน ที่แท้บิวตี้มาอยู่บ้านเรานี่เอง”
ธีภพนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา
บิวตี้กลายร่างเป็นนก
บิวตี้นก โกรธเวลาเขาพูดถึงบิวตี้คน
บิวตี้กระวนกระวาย และหายไปที่ปั๊ม เหลือไว้แต่เสื้อ
บิวตี้นก สืบเรื่องที่โดนกลั่นแกล้ง
ความใกล้ชิดอ่อนหวานที่ธีภพและนกบิวตี้มีต่อกัน
บิวตี้นก ซุกซบอกนอนด้วยกันทุกคืน
บิวตี้นก ใกล้ชิดจนเห็นเรือนร่างเขาทุกสัดส่วน
บิวตี้นก ที่น่ารักจนเขาอดจุ๊บไม่ได้
ธีภพทำมือเหมือนกำลังกอด และพูดกับนก “นกตัวนั้นคือบิวตี้ฉันน่าจะรู้”
“น่านไง เสือนึกแล้วเชียว เฮ้อ มนุษย์นี่ รู้อะไรช๊าช้าแล้วยังคิดว่าตัวเองฉลาดอีก”
บิวตี้นกเศร้าซึมอยู่ในห้อง เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
บิวตี้คนน้ำตาไหล รำลึกถึงความอ่อนหวานที่ธีปฏิบัติต่อนก
ธีภพลูบตัวบิวตี้อย่างอ่อนโยน
บิวตี้หลบฝนหนาวตัวสั่น ธีภพช่วยไว้ กอดอย่างอบอุ่น